Spółgłoska boczna

Spółgłoski boczne (spółgłoski lateralne, sonanty boczne) to ustne spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjną cechą jest utworzenie zwarcia w środkowej części jamy ustnej i przepływ powietrza bokami, z jednej lub obu stron języka.

Lista spółgłosek bocznych

Spółgłoski boczne w językach świata

Najbardziej rozpowszechnioną spółgłoską boczną jest [l]. Wiele języków, jak albański i do niedawna polski posiada również jej welaryzowany odpowiednik [ɫ]. W języku angielskim te dwie głoski są alofonami - [l] występuje w pozycji przed samogłoską, a Szablon:IPA3 w innych pozycjach. Języki wschodniosłowiańskie kontrastują Szablon:IPA3 i zmiękczone Szablon:IPA3, ale nie posiadają czystego [l].

Język walijski posiada spółgłoskę szczelinową boczną (IPA: Szablon:IPA3). Dźwięk ten, jak również odpowiadająca mu afrykata [t͡ɬ], występują w indiańskich językach z rodzin na-dene, salisz i wakaskiej i w językach północnokaukaskich. Dźwięczny odpowiednik tej spółgłoski, Szablon:IPA3, występuje w języku zulu i adygejskim

Język japoński posiada spółgłoskę uderzeniową boczną dziąsłową. Analogiczna głoska, tyle że o artykulacji szczytowej występuje w języku paszto.

W językach khoisan występują mlaski boczne. W języku !xóõ jest ich aż 17.

Ze względu na rodzaj przegrody	Spółgłoski zwarte Spółgłoski zwarto-szczelinowe Spółgłoski szczelinowe Spółgłoski zwarto-otwarte Spółgłoski nosowe Aproksymanty Spółgłoski płynne Spółgłoski drżące Spółgłoski uderzeniowe Spółgłoski boczne Spółgłoski półotwarte
Ze względu na jamy kanału głosowego	Spółgłoski ustne Spółgłoski nosowe
Ze względu na typ artykulacji ustnej	Spółgłoski środkowe Spółgłoski boczne
Ze względu na mechanizm przepływu powietrza	Spółgłoski środkowe Spółgłoski boczne Spółgłoski wydechowe, płucne Mlaski Spółgłoski glottalizowane Spółgłoski iniektywne Spółgłoski ejektywne