Przejdź do zawartości

Chloropikryna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez PixelBot (dyskusja | edycje) o 18:35, 28 paź 2011. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Chloropikryna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CCl3NO2

Masa molowa

164,37 g/mol

Wygląd

bezbarwa ciecz

Identyfikacja
Numer CAS

76-06-2

Podobne związki
Podobne związki

tetrachlorodinitroetan

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Chloropikrynanieorganiczny związek chemiczny stosowany niegdyś jako bojowy środek trujący z grupy drażniących. Otrzymany w 1848 roku przez Johna Stenhousa, obecnie używany jako nematocyd oraz fumigycyd[1][2].

Właściwości chemiczne

Chloropikryna jest praktycznie nierozpuszczalna w wodzie, lepiej w rozpuszczalnikach organicznych i wielu bojowych środkach trujących (iperyty, fosgen, difosgen, fosforoorganiczne bojowe środki trujące). Jest substancją trwałą chemicznie. Hydrolizuje tylko w środowisku zasadowym przy podwyższonej temperaturze. Właściwymi dla chloropikryny odkażalnikami są roztwory alkoholanów, i siarczków metali alkalicznych. W temperaturach powyżej 400 °C rozkłada się z wydzieleniem fosgenu.

Działanie toksyczne

Pary chloropikryny silnie drażnią błony śluzowe oczu i dróg oddechowych wywołując łzawienie, kichanie i kaszel (przy stężaniach od 0,002 mg/dm³. Działa dusząco (z objawami w postaci bólu w okolicy żołądka, wymiotów, obrzęku płuc i utraty przytomności) przy stężeniach powyżej 0,1 mg/dm³. W stanie ciekłym powoduje oparzenia skóry. Inhalacyjna dawka śmiertelna wynosi dla chloropikryny 20000 mg·min·m-3.

Zastosowania

Chloropikrynę stosuje się do oceny sprawności technicznej środków ochrony dróg oddechowych.

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

Szablon:Bibliografia start