Theo Morell
Szablon:POV Theodor Gilbert Morell zdrobniale Theo Morell, znany także jako Doktorek, (ur. 22 lipca 1886 w Trais-Münzenberg, Górna Hesja - zm. 26 maja 1948 w Tegernsee w Bawarii) – osobisty lekarz Adolfa Hitlara.
Młodość
Po ukończeniu szkoły powszechnej i gimnazjum, które ukończył wzorowo zaczął studiować parazytologię, immunologię, psychiatrię, laryngologię i ginekologię w uczelniach Heidelbergu, Grenoble, Paryża i Monachium. W 1913 doktoryzował się (z prawem wykonywania zawodu w Bawarii) jako ginekolog.
Lekarz
Po krótkim epizodzie asystenta w szpitalu w Bad Kreuznach zatrudnił się jako lekarz okrętowy w liniach Woehermanna, a potem Norddeutscher Lloyd (NDL). Nabyta praktyka specjalizowała go jednak ostatecznie jako urologa. Po zejściu na ląd i doświadczeniach I wojny światowej w 1918 otworzył skromny gabinet lekarski w Berlinie, przy zacisznej Beyreuther Strasse.
W 1920 roku poślubił bogatą aktorkę Johannę "Honi" Möller, której posag umożliwił luksusowe wyposażenie gabinetu i uniezależnienie go od pacjentów z ubezpieczalni.
W 1933 roku, po dojściu do władzy narodowych socjalistów, Morella okrzyknięto "Żydolekiem", jako, że przez następne 5 lat (do 1938) przyjmował pacjentów Żydów. Niemniej tego samego roku wstąpił do NSDAP.
W 1935 przeniósł gabinet na szykowną Kurfürstendamm 216, specjalizując się również w leczeniu chorób wenerycznych.
U boku Hitlera
W 1936 jego pacjentem został Heinrich Hoffmann – „nadworny fotograf” i przyjaciel Adolfa Hitlera, cierpiący na rzeżączkę. Zakończona skuteczną terapią znajomość, doprowadziła do bezpośredniego spotkania z Hitlerem, a w konsekwencji do objęcia posady „nadwornego lekarza Führera”, którą wypełniał aż do 22 kwietnia 1945 roku towarzysząc Hitlerowi we wszystkich kwaterach głównych i przy okazji tworząc koncern własnych fabryk farmaceutycznych pod nazwą "Hamma".
Lecząc Hitlera wykorzystywał ok. 70 substancji działających doraźnie i powodujących natychmiastowe zniesienie dolegliwości, wśród których w większości były to wlewki, chemiczne multiwitaminy, kolonie nieznanych bakterii, rzekome antybiotyki, hormony, narkotyki i trucizny (strychnina). Skutecznie odpierał ataki innych lekarzy Karla Brandta, Erwina Giesinga i innych zarzucających mu działanie na szkodę pacjenta "A" i utrzymał swą pozycję niemal do końca wojny.
22 kwietnia 1945 Hitler stracił zaufanie do Morella i odprawił go ze swojego bunkra.
Śmierć
Morell po przybyciu do Berchtesgaden, załamany sposobem odprawy na krótko zamieszkał w Berghofie lub raczej w tym, co po nim zostało. 18 maja 1945 był już przesłuchiwany przez aliantów w szpitalu w Bad Reichenhall, a 17 lipca 1945 został ostatecznie uwięziony.
Przez następne 3 lata przebywał bezproduktywnie w stanie stale pogarszającej się poczytalności, rozpadu osobowości i ciężkiej arteriosklerozy w różnych obozach internowania, by ostatecznie zostać porzuconym przez aliantów na dworcu kolejowym w Monachium "jako nieprzydatny do dalszych przesłuchań". Zmarł bez świadomości, opuszczony przez żonę, w ubóstwie i samotności 26 maja 1948 w szpitalu Alpenhoff w Tegernsee.
Bibliografia
- Tajne dzienniki lekarza Hitlera, David Irving, wyd. Rachocki i S-ka 1999, ISBN 83-86379-39-1