Karta Górnika
Nazwa potoczna |
Karta Górnika |
---|---|
Skrót nazwy |
KG |
Państwo | {{{państwo}}} |
Data wydania |
30 grudnia 1981 |
Miejsce publikacji | |
Rodzaj aktu | |
Status |
obowiązujący |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Karta Górnika - rozporządzenie regulujące przywileje górników. Po raz pierwszy uchwalone 30 listopada 1949 roku przez Radę Ministrów[1], zmienione przez rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta górnika (Dz.U. z 1982 nr 2 poz. 13)[2].
Krytyka
Karta Górnika jest krytykowana ze względu na demotywujący] i kosztowny dla Skarbu Państwa system wynagrodzeń.
Górnicy oprócz podstawowej pensji, otrzymują szereg dodatków. Każdemu z nich należy się trzynastka, do tego dochodzi barbórka, otrzymują też 14. pensję jako nagrodę z zysku. Poza tym każdemu górnikowi przysługuje deputat węglowy, zależnie od kopalni jest od 6 do 8 ton węgla rocznie lub jego równowartość w gotówce (średnio jest to ok 2 tysiące złotych rocznie na głowę).
- ↑ Uchwała Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1949 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla górników w górnictwie węglowym. M.P. z 1949 r. nr 100, poz. 1175
- ↑ Dz.U. z 1982 r. nr 2, poz. 13