Przejdź do zawartości

Przybiń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Sloggi (dyskusja | edycje) o 09:17, 7 lip 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Przybiń
{{{rodzaj miejscowości}}}
ilustracja
Państwo wielkopolskie
Powiat

leszczyński

Gmina

Rydzyna

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

64-130

Tablice rejestracyjne

PLE

SIMC

0376188

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: wielkopolskie
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Przybińwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Rydzyna.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.

Historia

Wieś o długim rodowodzie, od XVI była własnością Drzewieckich, a następnie Przybińskich, Pawłowskich i Bojanowskich. W XVIII przeszła w ręce Nieżychowskich, a następnie ponownie Bojanowskich, którzy w 1827 sprzedali Przybiń rodzinie Jackelów. Kolejnymi właścicielami byli Berkowie, Käklerowie i rodzina Martini, która w 1910 wybudowała istniejący do czasów współczesnych dwór. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Martini odsprzedali dobra przybińskie Flisiewiczom, którzy zamieszkiwali wieś do 1946.

Dwór

Dwór został wybudowany w 1910 i zastąpił znajdujący się w tym miejscu starszy budynek. Powstał na planie prostokąta, posiada dwie kondygnacje nakryte mansardowym dachem z wystawkami. Na osi frontowej elewacji znajduje się zawierający taras trzyosiowy ryzalit z doryckim portykiem, jest on zamknięty półkolistym przyczółkiem. Pola portyku i przyczółku wypełnione są płaskorzeźbami o motywami charakterystycznymi dla secesji. Za dworem znajduje się pochodząca w drugiej polowy XIX wieku zabudowa folwarczna z charakterystycznym gołębnikiem. Całość otacza park krajobrazowy o powierzchni 1,5 ha, w którym wyróżniają się dęby, lipy i kasztanowce. Od głównej drogi prowadzi aleja wysadzana kasztanowcami, po dwóch stronach niesymetryczne stawy. Całość jako zespół dworski została wpisana 3 kwietnia 1975 do rejestru zabytków - nr rej.: 446/Wlkp/A.

Bibliografia