Przejdź do zawartości

Antytoksyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Khayman00 (dyskusja | edycje) o 13:03, 17 sie 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Uzyskiwanie jadu węża do produkcji antytoksyny

Antytoksyna (pot. surowica) – preparat leczniczy zawierający swoiste przeciwciała skierowane przeciwko egzotoksynom wytwarzanym przez niektóre drobnoustroje (np. laseczkę tężca czy maczugowca błonicy) lub zawartymi w jadach węży.

Po raz pierwszy, w roku 1890, Emil Adolf von Behring i Shibasaburō Kitasato wykazali, że antytoksyna błonnicza neutralizuje działanie egzotoksyny i że to działanie daje się przenosić na osobniki, które wcześniej nie uzyskały takiej odporności. Za to odkrycie Behring otrzymał w roku 1901 Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny.

Jeżeli gatunek drobnoustroju nie został zidentyfikowany, podawana jest antytoksyna poliwalentna. Odpowiednie antytoksyny stosuje się m.in. w przypadku podejrzenia zatrucia toksyną dowolnego mikroorganizmu, np. w przypadku podejrzenia zatrucia jadem kiełbasianym (toksyną botulinową), toksyną tężcową, toksyną błoniczą.

Dostępne antytoksyny według Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych[1] to:

Zobacz też

  1. Grzegorz Cessak: Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Lecznicznych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Dziennik urzędowy Ministra Zdrowia. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).