Przejdź do zawartości

T.Love

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kangel (dyskusja | edycje) o 22:18, 13 gru 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 13 gru 2015, była oparta na tej wersji.
T.Love
Ilustracja
Zespół w trakcie nagrywania teledysku do utworu "Poeci umierają" (2012)
Rok założenia

1982

Pochodzenie

Polska Częstochowa

Gatunek

rock[1]
muzyka alternatywna[2]

Powiązania

Kobranocka, Atrakcyjny Kazimierz, Szwagierkolaska, Incrowd, Blast Muzungu, Sztywny Pal Azji, Chłopcy z Placu Broni, Daab, Tilt, Oddział Zamknięty, De Mono, Azyl P, Elektryczne Gitary, Closterkeller, Neuma, Bimber Polland

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

T.Love – polski zespół muzyczny założony w 1982 w Częstochowie. W początkach kariery, w latach 80. XX wieku, pozostający pod wpływem punk rocka, a z upływem czasu korzystający również ze stylistyki reggae, rock and rolla, glam rocka, pop rocka.

Historia

T.Love został założony w roku 1982 jako Teenage Love Alternative i pod tą nazwą funkcjonował do roku 1987. Tworzyli go Muniek Staszczyk (śpiew, początkowo także gitara basowa), Janusz Knorowski (gitara elektryczna), Dariusz Zając (instrumenty klawiszowe) i Jacek Wudecki (perkusja) – koledzy uczęszczający do IV LO w Częstochowie. W 1983 wystąpili na Malborskim festiwalu "Malrock" i wygrali. W tym samym roku do zespołu dołączyli: gitarzysta Wojciech Wierus, zastąpiony pół roku później przez Andrzeja Zeńczewskiego, a także Jacek Śliwczyński, który przejął rolę basisty od Muńka.

W roku 1984 wystąpiła w charakterze gwiazdy na Festiwalu w Jarocinie, w trakcie którego zarejestrowany został materiał na pierwszy album - Nasz Bubelon (znany również jako Nasz Babylon). Title Records, oficjalnie wydawca płyty, tak naprawdę nie istniał, a kasety były rozprowadzane w trakcie koncertów. T.Love Alternative miał wystąpić też w Poznaniu na festiwalu Rock Arena, jednak Muniek i Jacek Wudecki zostali zatrzymani przez Milicję Obywatelską za posiadanie zbyt dużych ilości alkoholu i do koncertu nie doszło.

Kolejny rok przyniósł zaproszenie od Tonpressu do udziału w nagraniu składanki Jeszcze młodsza generacja. Dzięki temu znalazł się tam utwór Zabijanka, a zespół w trakcie sesji nagraniowej zarejestrował materiał na drugi album Chamy idą. W tym czasie z zespołem współpracował także Wojciech Płocharski (m.in. autor "Klub wesołego szampana" Formacji Nieżywych Schabuff), który napisał dla grupy piosenki "Karuzela" i "O.K.".

W 1987 roku zespół zmienił nazwę na T.Love, a dotychczasowy perkusista został zastąpiony przez członka Kobranocki, Piotra Wysockiego. Rok później w sprzedaży pojawił się pierwszy oficjalny album grupy - Miejscowi – live. W 1989 roku zespół wydał kolejny album, Wychowanie. W tym samym roku działalność zespołu została przerwana z powodu wyjazdu Staszczyka do pracy do Wielkiej Brytanii.

Staszczyk wrócił do Polski w roku 1990 i reaktywował zespół (ze starego składu nie pozostał jednak nikt poza wokalistą). W nowym składzie znaleźli się gitarzyści Jan Benedek i Krzysztof Szymański, perkusista Sidney Polak, a także basista Przemysław Wójcicki. W 1991 roku T.Love wydał płytę Pocisk miłości, z której to pochodzi jeden z największych przebojów zespołu – "Warszawa", jak również "Na bruku" czy "Rewolucja".

Rok 1992 to rok wydania dwóch płyt grupy, a także zmian składu: Szymański został zastąpiony przez Krzysztofa Zawadkę, a następnie przez Jacka Perkowskiego, zaś rolę basisty przejął na chwilę Tomasz Grochowalski, by jeszcze w tym samym roku przekazać ją Pawłowi Nazimkowi. W pierwszej kolejności pojawiła się składanka Dzieci rewolucji 1982-92, która przypominała najważniejsze utwory T.Love ze starego składu, czyli z lat 80. Kompilację zamykał utwór "Prawdziwi kochankowie", nagrany już w nowym składzie. W tym samym roku ukazał się nowy album King. Piosenka tytułowa szybko stała się przebojem, choć niektóre stacje nie chciały go grać ze względu na tekst. Krążek wylansował też takie przeboje jak "Dzikość serca", "Stany". Album, według niektórych krytyków, był jednym z najważniejszych płyt polskiego rocka tamtego czasu[potrzebny przypis].

W 1994 z zespołu odszedł Jan Benedek, do tej pory główny kompozytor zespołu. Przedtem ukazał się jednak koncertowy materiał I Love You, który oprócz znanych piosenek w wersjach na żywo, zawierała trzy piosenki studyjne nagrane już bez Janka. Były to I love you, nagrane w dwóch wersjach, oraz cover francuskiej grupy Mano Negra "Syn miasta" – w oryginale "Out of Time Man". W 1994 zespół wydaje nową studyjną płytę z nowym gitarzystą – Maćkiem Majchrzakiem. Płyta była prosta, zdecydowanie rockowa. Jako że zespół korzystał też ze stylistyki reggae, na płycie pojawiła się piosenka "Bóg", długo utrzymująca się na listach przebojów.

W 1996 T.Love nagrał album Al Capone w stylistyce nawiązującej glam rocka, który szybko odniósł sukces. W radiu grane było "1996", "Kosmos', "Jak żądło".

1997 był rokiem wydania albumu Chłopaki nie płaczą. Album muzycznie był głównie kontynuacją Al Capone. Piosenka tytułowa była pastiszem boys-bandów, królujących w tamtym czasie na listach przeboju. Oprócz "Chłopaki nie płaczą" w krajowych rozgłośniach często grana była piosenka "Stokrotka", a także "Jest super", charakterystycznie opisująca polską politykę lat 90. Rok później T.Love zdecydował, że warto wydać składankę z największymi przebojami grupy, która została zatytułowana BesT.Love. Oprócz znanych piosenek z różnych lat, zespół nagrał dwie premierowe piosenki, "Zero" i "Ewa".

W 1998 roku zespół zaangażował się w działalność antyrasistowską, a ich utwór znalazł się na pierwszej składance Muzyka przeciwko rasizmowi, firmowanej przez Stowarzyszenie Nigdy Więcej[3].

Płytę Antyidol zespół nagrał w Londynie w 1999 roku. Album zawierał 11 nowych utworów, w tym promujące album "Piosenka" i "133". Antyidol sprzedał się zdecydowanie słabiej od wcześniejszych płyt zespołu. Album został nagrany w studiu Protocol i zrealizowany przez Niela Simonsa. W tym samym studiu nagrywał też zespół Blur, do którego porównywano brzmienie płyty. Oceniana była jako niejaki powrót do korzeni w nowym stylu.

W 2001 T.Love wydał płytę Model 01, którą wypromował głównie utwór "Nie, nie, nie". Muzycznie nieco przypominała poprzedniczkę, choć była bardziej popowa. Teksty Muńka często negowały obecne czasy i zachowania. Oprócz wspomnianego "Nie, nie, nie", płytę promowały "Toksyczni czarodzieje", "Ajrisz" i "Jazdę", nagranej z gościnnym udziałem Agi Morawskiej. Oprócz niej, na płycie gościnnie pojawili się także Kazik, Kayah i Fisz.

W 2002 nagrano, a w 2003 wydano koncertówkę T.Live, która stanowiła zapis koncertu w klubie Stodoła z okazji 20-lecia grupy. Zespół nagrał też trzy premierowe piosenki: "Europolskę", "Pozytyw" i kolejny pastisz, "Polish boyfriend". W tym samym roku wyszedł soundtrack do komedii Superprodukcja, do którego ułożono nowe "Bang, bang" i "Luźny Yanek".

W marcu 2006 grupa wydała album, nad którym pracowała w 2005 z udziałem nowego klawiszowca, Michała Mareckiego, który dołączył do składu, a także z zaproszonymi do współpracy starymi członkami zespołu. Został przewrotnie zatytułowany I Hate Rock'n'Roll, choć w istocie stanowił powrót do korzeni grupy. Płyta muzycznie była najbardziej rock'n'rollowym albumem od Prymitywu. W tekstach znalazło się wiele gorzkich doświadczeń. Pewną popularność zdobyły utwory "Gnijący Świat" i "Jazz nad Wisłą". Na płycie znalazły się też trzy piosenki w stylu reggae.

Z dniem 1 stycznia 2007 roku zespół opuścił gitarzysta i kompozytor Jacek Perkowski. Na trasie koncertowej trwającej od maja do września 2007 grało czterech kandydatów na jego miejsce (Łukasz Lach powiązany z zespołem L.Stadt, Krzysztof Rychard, Piotr Czajer i Jan Pęczak), z których następnie zespół wyłonił następcę, Jana Pęczaka[4].

Dnia 12 listopada 2007 w Hard Rock Cafe w Warszawie miała miejsce konferencja prasowa, na której odbyła się premiera oficjalnej biografii zespołu pod tytułem Potrzebuję Wczoraj autorstwa Magdaleny Patryas i Pawła Dunina-Wąsowicza, a wydanej przez wydawnictwo wydawnictwo Lampa i Iskra Boża z okazji 25-lecia zespołu. Książka była promowana jesienną trasą koncertową rozpoczętą 14 listopada, a zakończoną 13 grudnia 2007, w trakcie której T.Love zagrał 13 koncertów[5]. W Warszawie, gdzie co roku odbywa się zlot fanów, nastąpiła premiera książki napisanej przez fana i moderatora fanklubu Marcina "Siwego" Styczyńskiego, pod tytułem: Siwy chciał grać w T.Love. Zostały tam zawarte opisy koncertów, zlotów oraz fanów.

Latem 2008 roku zespoół zagrał jubileuszowy koncert na Festiwalu TOPtrendy 2008 z udziałem muzyków ze wcześniejszych składów, a także dodatkowo ze Stanisławem Soyką i Adamem Nowakiem. 7 listopada wydana została składanka pod tytułem Love, Love Love, The Very BesT.Love, która zawiera 40 utworów z przestrzeni 26 lat istnienia zespołu, a także 2 nowe piosenki. Ich tytuły to: "Love,Love,Love" (jest ona także pierwszym singlem z płyty, do której został nakręcony teledysk, wyreżyserowany przez Krzysztofa Ostrowskiego) oraz "Prawdziwe życie" – oba zostały zarejestrowane we wrześniu 2008 w studiu Polskiego Radia Studio S-4 pod okiem Leszka Kamińskiego jako producenta. Ostatecznie wydawnictwo otrzymało status platynowej płyty.

11 października 2009 w Radio Zet nastąpiła premiera singla "Tina" promującego solowy projekt Muńka Staszczyka, we współpracy z byłym gitarzystą T.Love – Jankiem Benedekiem. Premiera nowego albumu odbyła się 15 marca 2010 roku[6].

W tym czasie Muniek wskrzesił T.Love Alternative, czego efektem było wydanie w 2011 roku przez S.P. Records albumu Częstochowa 1982-2011, zawierającego archiwalne nagrania starego składu i dwa nowe utwory: "Gorączka 2011" oraz "Chrystus Tesco i Nic", a następnie DVD z zapisem z częstochowskiego koncertu w klubie Zero, zatytułowanego 100 proc. Live.

W roku 2012 T.Love był jednym z pięciu zespołów występujących w trakcie otwarcia Stadionu Narodowego w Warszawie. Od początku roku grupa odbywała próby, łącznie około 80, by przygotować się do zarejestrowania pierwszego od 6 lat krążka długogrającego. W międzyczasie zespół obchodził swoje 30-lecie grając dwa duże koncerty: pierwszy 6 maja na Placu Biegańskiego w Częstochowie, z gościnnym udziałem między innymi Martyny Jakubowicz, Stanisława Soyki, Adama Nowaka, Marka Piekarczyka, Titusa i Grabaża, drugi na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Album Old is Gold miał premierę 16 października i był promowany trasą obejmującą 21 koncertów, a zakończoną występem w studiu im. Agnieszki Osieckiej, w trakcie którego zespół otrzymał Złotą Płytę za sprzedaż ponad 15 tysięcy egzemplarzy płyty. Po tym występie T.Love ogłosił urlop, w trakcie którego zagrał tylko jeden publiczny koncert, z okazji 50. urodzin Staszczyka.

W październiku 2015, na dwudziestolecie wydania albumu Prymityw, zespół wydał zremasterowaną edycję tej płyty, zawierającą dodatkowo trzy nowe utwory: "Italię", "Pole Garncarza", a także "Jałtę", będą coverem piosenki Jacka Kaczmarskiego oraz nagranie z koncertu zarejestrowanego w 1994 roku w krakowskim studiu TVP Łęg. Po premierze wydawnictwa, T.Love rozpoczął jego promocję poprzez trasę koncertową, zakończoną występem w Stodole z gościnnym udziałem Katarzyny Nosowskiej i Fisza. W sumie w ciągu całego roku zespół zagrał 70 koncertów, w tym między innymi w zakładzie karnym w Opolu Lubelskim, w Areszcie Śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, a także, już po raz drugi, na Festiwalu Woodstock, z gościnnym udziałem Kasi Kowalskiej i Titusa.

Muzycy

 Osobny artykuł: Lista członków T.Love.
Zygmunt "Muniek" Staszczyk podczas koncertu w Rzeszowie (kwiecień 2006)
Jan Pęczak, Paweł Nazimek oraz Michał Marecki

Skład podany na podstawie strony zespołu[7]

Obecny skład zespołu

Byli członkowie zespołu

Dyskografia

  1. ↑ T.Love. muzyka.onet.pl. [dostęp 2010-01-14]. (pol.).
  2. ↑ T.Love. muzyka.interia.pl. [dostęp 2010-01-14]. (pol.).
  3. ↑ Marcin Kornak: Nigdy Więcej. [dostęp 2011-05-12]. (pol.).
  4. ↑ Marcin "Siwy" Styczyński: Janek Pęczak nowym gitarzystą T.Love!. 1 października 2007. [dostęp 1 października 2007]. (pol.).
  5. ↑ Marcin "Siwy" Styczyński: Jesienna trasa 2007 T.Love!!!. 12 października 2007. [dostęp 29 grudnia 2007]. (pol.).
  6. ↑ Wokalista T.Love solo
  7. ↑ Tomasz Paprocki, Marcin Styczyński: T.Love – skład. [dostęp 19 stycznia 2007]. (pol.).
  8. ↑ T.Love – Pocisk Miłości. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  9. ↑ T.Love – King. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  10. ↑ T.Love – Prymityw. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  11. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 27.10.2014 - 02.11.2014. olis.onyx.pl. [dostęp 2014-12-01]. (pol.).
  12. ↑ a b c d e f g Listy bestsellerów, wyróżnienia – Złote CD. Związek Producentów Audio-Video. [dostęp 2010-11-23]. (pol.).
  13. ↑ T.Love – Al Capone. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  14. ↑ T.Love – Chłopaki nie płaczą. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  15. ↑ T.Love – Antyidol. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  16. ↑ Model 01 – T.Love. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  17. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 05.11.2001 – 11.11.2001. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  18. ↑ I Hate Rock'n'Roll – T.Love. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  19. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 26.06.2006 – 02.07.2006. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  20. ↑ "Poeci umierają" od T. Love. www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2012-09-11]. (pol.).
  21. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 15.10.2012 – 21.10.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-10-26]. (pol.).
  22. ↑ T. Love – BesT.Love. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  23. ↑ Listy bestsellerów, wyróżnienia – Platynowe CD. Związek Producentów Audio-Video. [dostęp 2010-11-23]. (pol.).
  24. ↑ Love Love Love – The Very Best.Love (2CD) – T.Love. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  25. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 23.02.2009 – 01.03.2009. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  26. ↑ EMI Music Poland – T.LOVESTORY. www.emimusic.pl. [dostęp 25 grudnia 2011]. (pol.).
  27. ↑ T.Love – I Love You. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  28. ↑ T. Live – T.Love. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  29. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 15.12.2003 – 21.12.2003. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  30. ↑ ZPAV – Złote płyty DVD. [dostęp 25 stycznia 2009].
  31. ↑ Superprodukcja – Soundtrack. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  32. ↑ 100% Live – T.Love. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  33. ↑ T.Love Alternative – Częstochowa 1982-2011. muzyka.dlastudenta.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  34. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.04.2011 – 25.04.2011. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).
  35. ↑ a b LP3 – Statystyki dla wykonawcy T. Love. www.lp3.pl. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).
  36. ↑ a b SLiP – Statystyki dla wykonawcy T. Love. www.radioszczecin.pl. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).
  37. ↑ LP3 – Statystyki dla wykonawcy Zbigniew Hołdys. www.lp3.pl. [dostęp 2012-12-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne

T.Love
Albumy
Kompilacje
Albumy koncertowe
Single
  • „Warszawa”
  • „My marzyciele”
  • „Chłopaki nie płaczą”
  • „Jest super”
  • „Zero”
  • „Stokrotka”
  • „Banalny”
  • „Mów do mnie”
  • „Piosenka”
  • „Jazda”
  • „Nie, nie, nie”
  • „Ajrisz”
  • „Moje pieniądze”
  • „Toksyczni czarodzieje”
  • „Europolska”
  • „Luźny Yanek”
  • „Polish Boyfriend”
  • „Ścierwo”
  • „Czarnuch”
  • „Gnijący świat”
  • „Jazz nad Wisłą”
Albumy T.Love Alternative
Kompilacje różnych wykonawców
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=T.Love&oldid=44324455”