Przejdź do zawartości

Théodore Aubert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MastiBot (dyskusja | edycje) o 16:35, 27 paź 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 27 paź 2016, była oparta na tej wersji.

Théodore Aubert (ur. 8 września 1878 w Genewie, zm. 19 stycznia 1963 tamże) – szwajcarski polityk, adwokat, założyciel tak zwanej „Ligi Auberta”, pisarz i alpinista.

Życiorys

Był synem Henrrie Louisa i Ellen-Isabel Price. Po ukończeniu College de Genéve, studiował prawo na Uniwersytecie Genewskim (Université de Genève). Podjął pracę otwierając w 1901 roku własną kancelarię adwokacką. Reprezentował Union de defense économique, któremu przewodniczył w Conseil de l`Ordre des Avocats. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany w stopniu oficerskim i skierowany został na placówkę dyplomatyczną do Paryża gdzie pracował w latach 1917-1918. Od grudnia następnego roku pracował w Berlinie i później we Francji pełniąc obowiązki wizytatora z ramienia Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. Znając losy jeńców więzionych w obozach został delegatem na konferencję International Law Association. Posłował do parlamentu kantonu w Genewie latach 1923-1925, a w latach 1935-1939 do Rady Narodu. Broniąc Arkadija Pawłowicza Połunina uczestniczył w procesie Maurice Conradiego. W związku z wydarzeniami jakie miały miejsce po procesie (wymordowano rodzinę Conradiego) Théodore Aubert opublikował dokumenty dotyczące powiązań rządu bolszewickiego z tą sprawą[1]. Pod wpływem tych doświadczeń założył międzynarodową ponadpartyjną organizację społeczną Entente internationale contre la IIIe Internationale (Liga Auberta – Porozumienie do Walki z III Międzynarodówką) wokół której zrzeszyły się organizacje antykomunistyczne z trzydziestu krajów Europy i Ameryki[2]. Liga wydawała La Vague Rouge i Biulletin quotidienne EIA. Documentation mensuelle zajmujące się publikowaniem dokumentów ilustrujących działalność wywrotową bolszewików, książki i raporty dla rządów i Ligi Narodów[3].

Do wybuchu II wojny światowej Théodore Aubert był celem dwóch zamachów. Po wojnie dokumentacja organizacji trafiły do zbiorów uniwersytetu w Genewie.

Prócz pracy zawodowej i aktywności politycznej Théodore Aubert był aktywnym członkiem genewskiego klubu alpinistycznego, a także pisał romanse historyczne.

Publikacje książkowe

  • La Brevecarriere de Jean Lerat: roman historique sur la terreur genevoise. (Genewa, 1914 r.)
  • 1814: roman historiques genevois. (Genewa, 1914 r.)
  • Notre attitude vis a vis des bellegerante. (Genewa, 1915 r.)
  • L`Affaire Conradi. (Genewa, 1924 r.)
  • Riechr Obera. (Genewa, 1924 r.)
  • Á la recherche de l`ordere novueau. (Genewa, 1935 r.)
  • Das unzerstörbare Christentum. Pour la démocratigue suisse contre le communisme tatalitaire. (Genewa, 1946 r.)
  • Komunismus und Freiheit. Täuschung und Wirklichkeit. (Genewa, 1947 r.)
  • Les papiers du colonel Aubert, 1813-1888. Souvenirs militaires. Letters des princes d`Orleans. (Genewa, 1953 r.)

Zobacz też

  1. ↑ Jego obrona A. Połunina. Przed sądem w Lozannie zakończyła się sukcesem.
  2. ↑ Z Polski do Ligi Auberta przystąpiło Porozumienie Antykomunistyczne.
  3. ↑ Efektem działalności wydawniczej Ligi Auberta była książka Antibolschevistiches Vade-Mecum Organisations u. Aktivaität (Genewa 1939 r.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Théodore_Aubert&oldid=47334099”