Günter Blobel

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 3 lut 2017, była oparta na tej wersji.

Günter Blobel (ur. 21 maja 1936 w Waltersdorf na Dolnym Śląsku, obecnie Niegosławice) – niemiecki biolog, laureat Nagrody Nobla 1999.

W 1960 wyjechał do USA, od 1976 profesor Uniwersytetu Rockefellera w Nowym Jorku. Kierował przy tej uczelni Laboratory of Cell Biology.

Prowadził badania nad transportem cząsteczek białek przez błony wewnątrzkomórkowe. Był współautorem teorii (tzw. hipoteza sygnałowa) głoszącej, że każde nowo powstałe białko ma na jednym końcu dodatkową, krótką sekwencję aminokwasów (peptyd sygnałowy), umożliwiającą mu przemieszczenie się przez błonę. Prace Blobela przyczyniły się do zrozumienia mechanizmu niektórych chorób dziedzicznych oraz produkcji nowych leków.

W 1999 został wyróżniony Nagrodą Nobla za badania nad mechanizmem i identyfikacją wewnętrznych sygnałów kierujących transportem i lokalizacją białek w komórkach. Fundusze otrzymane z nagrody przeznaczył na sfinansowanie odbudowy kościoła Maryi Panny w Dreźnie i synagogi drezdeńskiej.

W 2000 Uniwersytet Karola w Pradze przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[1]. Żonaty z Laurą Maioglio.

↑ Univerzita Karlova - Čestné doktoráty. [dostęp 2010-12-27]. (cz.).

Bibliografia

Beata Tarnowska: Nagrody Nobla. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.

[1] Univerzita Karlova - Čestné doktoráty. [dostęp 2010-12-27]. (cz.).

[1]