Nikodem (arcybiskup Serbii)
| święty hierarcha | |
| |
| Data śmierci |
1325 |
|---|---|
| Czczony przez | |
| Wspomnienie |
11/24 maja |
Nikodem I (serb. Никодим I Пећки) (ur. ?, zm. 1325) – serbski biskup prawosławny, dziesiąty w historii zwierzchnik Serbskiego Kościoła Prawosławnego z tytułem arcybiskupa serbskiego.
Od 1311 był przełożonym monasteru Chilandar[potrzebny przypis].
W 1316, po śmierci Sawy III, został arcybiskupem Serbii[potrzebny przypis].
W latach 1318–1319 zapisał notę autobiograficzną w swoim dziele „Wizyta w Konstantynopolu”.[potrzebny przypis] Przetłumaczył na język serbski Typikon św. Sawy Uświęconego[1].
Prawdopodobnie wyjednał u Stefana II Milutina zgodę na powrót księcia Stefana Deczańskiego z wygnania w Konstantynopolu w 1320 (jest też możliwe, że mediatorem w tej sprawie był cesarz Andronika II i przedstawiciele duchowieństwa bizantyjskiego[2]. Po śmierci Stefana II, wybuchła wojna domowa między dwoma synami Milutina: Stefanem Konstantynem, najprawdopodobniej przewidzianym przez ojca na następcę, i Stefanem Deczańskim (trzecią stroną był Władysław Dragutinowicz). Kościół poparł tego drugiego i 6 stycznia 1322 Nikodem koronował go na króla Serbii, a jego syna Stefana Duszana na „młodego króla” (była to pierwsza taka koronacja w historii Serbii). Koronacja nastąpiła najprawdopodobniej po pokonaniu i zabiciu Konstantyna w wojnie domowej[3].
W Kościele prawosławnym Nikodem jest uznawany za świętego i ma swoje wspomnienie 11/24 maja (zależnie od przyjętego kalendarza)[4].
- ↑ КРАТАК ПРЕГЛЕД СРПСКЕ ЦРКВЕ КРОЗ ИСТОРИЈУ [online], svetosavlje.org [dostęp 2017-01-05].
- ↑ Fine 1994 ↓, s. 262.
- ↑ Fine 1994 ↓, s. 263.
- ↑ Святитель Никодим, архиепископ Сербский + Православный Церковный календарь [online], days.pravoslavie.ru [dostęp 2017-01-05].
Bibliografia
- John Van Antwerp Fine: The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press, 1994. ISBN 0-472-08260-4. (ang.).