Henryk Sokolak
 Funkcjonariusz Henryk Sokolak | |
 pułkownik SB
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1921 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja |
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego |
| Stanowiska |
dyrektor Departamentu I MSW |
Henryk Sokolak, właśc. Mikołajczyk (ur. 16 grudnia 1921, zm. 9 grudnia 1984[1]) – pułkownik, długoletni funkcjonariusz organów bezpieczeństwa i wywiadu PRL, m.in. dyrektor Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w latach 1961–1969.
Uzyskał wykształcenie średnie. Po ataku wojsk niemieckich na Polskę 1 września 1939 i ich szybkich postępach w październiku 1939 dostał się w ręce niemieckie i został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie przebywał aż do kwietnia 1945, działając w tym czasie w obozowym ruchu oporu.
Następnie od kwietnia 1946 rozpoczął pracę w świeżo uformowanych organach bezpieczeństwa publicznego (MBP); zaczynał jako starszy referent Sekcji I Wydziału V w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu. Później od 25 lipca 1949 wykładowca Szkoły Polityczno-Wychowawczej Departamentu VII (wywiadowczego) MBP. Od 1 sierpnia 1950 komendant Szkoły Oficerskiej Departamentu VII MBP, później od 1 maja 1952 naczelnik Wydziału IV Departamentu VII. Po opuszczeniu kierownictwa Wydziału IV Departamentu VII (15 czerwca 1953) pozostał do dyspozycji płk. Stefana Antosiewicza, dyrektora Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
Po likwidacji struktur MBP przeszedł do Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego, następnie po likwidacji tej struktury i przejęcia jej obowiązków przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1956 przeszedł 28 listopada t.r. tam na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu I MSW (płk. Witolda Sienkiewicza).
Po odejściu Sienkiewicza 31 lipca 1961 zastąpił go na stanowisku dyrektora Departamentu I MSW (mianowany 6 sierpnia 1961); stanowisko dyrektora Departamentu I sprawował do 15 stycznia 1969. Po zastąpieniu go przez gen. Mirosława Milewskiego pozostał do dyspozycji dyrektora Departamentu Kadr MSW. Zwolniony z MSW 1 listopada 1974.
W roku 1975 został mianowany ambasadorem PRL nowo tworzonej placówki dyplomatycznej, ambasady PRL w Tunisie, gdzie w spokoju doczekał stanu spoczynku (1980 r.).
Przypisy
Bibliografia
- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.
Linki zewnętrzne
[1]. Wspomnienia Sokolaka, Wacława Czarneckiego, Tadeusza Findzińskiego o ruchu oporu w Buchenwaldzie, audycja radiowa „Zerwane druty” nadana 4.4.1975 r.
O roli Sokolaka w zabójstwie podwójnego agenta kapitana Mroza, por. Zaranek Łukasz, „Chaszodżdżi po polsku. Jak PRL likwidowała zdrajców”, 23.10.2018, [2].