Pepin Longobardzki
Pepin Longobardzki (Pepin z Italii) (ur. w 777, zm. 8 lipca 810[1]) – trzeci syn Karola Wielkiego, drugi syn z jego związku z Hildegardą.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po urodzeniu nosił imię Karlomana, jednakże w 780 roku po wydziedziczeniu Pepina Garbatego otrzymał imię Pepin. W 781 roku został koronowany przez papieża Hadriana I na króla Longobardów.
Jako król Italii prowadził aktywną politykę, zwłaszcza w zakresie ekspansji imperium. W 791 roku dokonał na polecenie ojca inwazji na państwo Awarów. Wkroczył on do doliny Drawy i dokonał najazdu na Panonię, a jego ojciec wkroczył do doliny Dunaju. W 792 roku Karol Wielki udał się do Saksonii by stłumić wybuchłą rewoltę, zostawił dowództwo młodemu Pepinowi oraz Erykowi księciu Friuli. Zdobyli oni w czasie tej kampanii dwukrotnie Wielki Ring Awarów. Wziętych zakładników Pepin przesłał ojcu do Akwizgranu.
W 810 roku prowadził sześciomiesięczne nieudane oblężenie Wenecji. On i jego armia stacjonowali na miejscowych bagnach, co podkopało jego zdrowie i osłabiło armię. Wkrótce Pepin zmarł.
Pepin ożenił się z Bertą córką Wilhelma z Gellony hrabiego Tuluzy. Pepin z tego związku miał pięć córek - Adelajdę, Atalę, Gundradę, Bertę i Tetradę. Pepin miał również nieślubnego syna Bernarda.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rudolf Schieffer: Pippin. W: Neue Deutsche Biographie. T. 20. Berlin: Duncker & Humblot, 2001, s. 472. ISBN 3-428-00289-X.
| Regnum Italiæ (476-493) |
| ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Ostrogotów (493-553) | |||||||||||||
| Królestwo Longobardów (565-775) |
| ||||||||||||
| Frankijscy królowie Longobardów, następnie Włoch (774-963) |
|
