Sonet 120 (William Szekspir)
_page_134_sonet_120_cropped_image.jpg)
Szablon:Cytat box Szablon:Cytat box
Sonet 119 (incipit THat you were once vnkind be-friends mee now[a]) – jeden z cyklu 154 sonetów autorstwa Williama Szekspira. Po raz pierwszy został opublikowany w 1609 roku[3].
Sonet 120 jest kontynuacją sonetu 119[4].
Treść
W sonecie tym podmiot liryczny, przez niektórych badaczy utożsamiany z autorem[5][6], kontynuuje obronę swojego postępowania[4][7], jednakże sofizmat traci w tym sonecie znaczenie[7]. Podmiot liryczny przypomina sobie swoje uczucia w chwili kiedy w przeszłości zdradził go przyjaciel i uświadamia sobie, że nadal odczuwa ból na samo wspomnienie tego momentu. Jednocześnie odczuwa ulgę na wspomnienie, że wybaczył mu wówczas i liczy na otrzymanie takiego samego wybaczenia w obecnej chwili[8].
Polskie przekłady
| 1913 | Zbliża mnie k’ Tobie złości Twej wspomnienie. | Maria Sułkowska | [9] | ||
| 1922 | Jam rad, żeś ongi był mi niełaskawy, | Jan Kasprowicz | [10] | ||
| 1948 | Rad jestem temu, żeś mi niegdyś zranił duszę | Władysław Tarnawski | [11] | ||
| 1968 | Żeś mi kiedyś dokuczył, to mnie dziś ośmiela | Marian Hemar | [12] | ||
| 1979 | Twa dawna wrogość jest przyjaznym darem, | Maciej Słomczyński | [13] | ||
| 2011 | Żeś mi niegdyś okazał niechęć – wczuć się umiem | Stanisław Barańczak | [5] | ||
| 2015 | To, żeś raz oschły był, daje mi pojąć, | Ryszard Długołęcki | [14] |
Uwagi
- ↑
William Shakespeare: Shake-speares Sonnets. Neuer before Imprinted. (A Louers Complaint. By William Shake-speare.). Londyn: 1609.
Przypisy
- ↑ Wiktor Hahn: Shakespeare w Polsce : bibliografia. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1958, s. 36-38.
- ↑ Wanda Krajewska: Recepcja literatury angielskiej w Polsce w okresie modernizmu (1887-1918): informacje, sạdy, przekłady. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1972, s. 228.
- ↑ Roman Dyboski: O sonetach i poematach Szekspira.. Warszawa: Gebethner&Wolff, 1914, s. 28, 81.
- ↑ a b Shakespeare's Sonnets – Sonnet CXX. Oxquarry Books Ltd. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
- ↑ a b Stanisław Barańczak: William Shakespeare Sonety Przekład, wstęp i opracowanie Stanisław Barańczak. Kraków: Wydawnictwo a5, 2011. ISBN 978-83-61298-50-2.
- ↑ Henryk Zbierski: William Shakespeare. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 552-577. ISBN 83-214-0524-X.
- ↑ a b Don Paterson: Reading Shakespeare's Sonnets. A New Commentary by Don Paterson.. Londyn: Faber and Faber Ltd., 2010, s. 354-355. ISBN 978-0-571-24505-5.
- ↑ Katherine Duncan-Jones: Shakespeare's Sonnets. Londyn, Nowy Jork, Delhi, Sydney: Bloomsbury, 2015, s. 350-351, seria: The Arden Shakespeare. ISBN 978-1-4080-1797-5.
- ↑ Maria Sułkowska (MUS): Sonety Shakespeare’a I-CXXXIV i CXXXVII-CLIV. Kraków: G. Gebethner i spółka, 1913.
- ↑ Jan Kasprowicz: William Shakespeare Sonety z angielskiego przełożył Jan Kasprowicz. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“, 1922.
- ↑ Fragment spuścizny Władysława Tarnawskiego. Sonety, „Lukrecja”, „Wenus i Adonis”. Autograf, 3 zeszyty. Dar Joanny Tarnawskiej. Dzieła W. Sheakespeare’a w przekładzie W. Tarnawskiego.. Biblioteka Jagiellońska Uniwersytetu Jagiellońskiego.
- ↑ Marian Hemar: Sonety Szekspira. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna, 1968.
- ↑ Maciej Słomczyński: Shakespeare William - Dzieła tom. 18 Sonety. Warszawa: Wydawnictwo Literackie, 1979.
- ↑ Ryszard Długołęcki: William Shakespeare Sonety przekład Ryszard Długołęcki. Bydgoszcz: Arspol, 2015. ISBN 978-83-936744-1-1.
<ref> o nazwie „Pooler”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.BŁĄD PRZYPISÓW
Linki zewnętrzne
- Shakespeare's Sonnets – pełny tekst wraz z komentarzem. Oxquarry Books Ltd. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
|
