Rozstrzelanie

Francisco Goya – Rozstrzelanie powstańców madryckich

Rozstrzelanie – rodzaj kary śmierci polegający na spowodowaniu nagłej śmierci poprzez natychmiastowe zniszczenie organów wewnętrznych lub mózgu skazańca za pomocą pojedynczego lub wielokrotnego strzału.

W historii rozstrzelanie często traktowano jako metodę egzekucji lepszą (bardziej honorową) niż powieszenie. Wojskowi częściej byli rozstrzeliwani, podczas gdy pospolici przestępcy ginęli na szubienicy. Niemcy skazani na śmierć w Norymberdze zostali powieszeni, aby nadać ich zbrodniom status zwyczajnego przestępstwa.

Podstawowe sposoby wykonania kary śmierci poprzez rozstrzelanie

• Rozstrzelanie przez pluton egzekucyjny – wyrok często wydawany przez trybunały i sądy wojenne, jako kara za dezercję i zdradę.
• Rozstrzelanie przez ciężki karabin maszynowy – sposób często stosowany podczas dokonywania zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości, między innymi przez niemieckie Einsatzgruppen wobec ludności cywilnej w czasie II wojny światowej; według niektórych źródeł stosowany także współcześnie, np. w Malezji
• Strzał w tył głowy – sposób stosowany w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (w ten sposób zginęły ofiary czystek stalinowskich, m.in. zbrodni katyńskiej) oraz Polsce w okresie stalinizmu. Metodę tę stosowali również m.in. funkcjonariusze SS w Treblince. Metoda ta stosowana w Chinach umożliwia późniejsze pobranie organów do przeszczepu. Stosowana jest także na Białorusi.
• Rozstrzelanie z armaty – skazańca przywiązywano do działa, z którego następnie oddawano strzał. Sposób ten stosowano w Indiach w czasach panowania Wielkich Mogołów. Znany jest również co najmniej jeden przypadek takiej egzekucji polskich jeńców wojennych przez Armię Czerwoną w 1939.