Stefan Löfven

Stefan Löfven
Pełne imię i nazwisko	Kjell Stefan Löfven
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1957 ; Sztokholm
	Premier Szwecji
Okres	od 3 października 2014; do 30 listopada 2021
Przynależność polityczna	Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
Poprzednik	Fredrik Reinfeldt
Następca	Magdalena Andersson
	Przewodniczący Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej
Okres	od 27 stycznia 2012; do 4 listopada 2021
Przynależność polityczna	Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
Poprzednik	Håkan Juholt
Następca	Magdalena Andersson
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 25 sie 2023, była oparta na tej wersji.

Kjell Stefan Löfven (ur. 21 lipca 1957 w Sztokholmie^[1]) – szwedzki polityk i działacz związkowy, w latach 2012–2021 przewodniczący Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, w latach 2014–2021 premier Szwecji, od 2022 przewodniczący Partii Europejskich Socjalistów.

Życiorys

Wychowywał się w rodzinie zastępczej. Ukończył szkołę średnią i kurs zawodowy w Kramfors, następnie studiował na Uniwersytecie w Umeå, rezygnując po kilkunastu miesiącach^[2].

Pracę zawodową podjął w 1976 w urzędzie pocztowym w Sollefteå. W latach 1979–1995 pracował w przedsiębiorstwie Hägglunds w Örnsköldsvik. Zaczynał jako spawacz, w 1981 dołączył do związku zawodowego Metall, stając się etatowym działaczem związkowym. Od 1995 był ombudsmanem swojej organizacji związkowej, w 2001 objął stanowisko jej wiceprzewodniczącego. W 2006 stanął na czele IF Metall, nowo utworzonej centrali związkowej^[1]^[3].

Zaangażował się również w działalność Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, dołączając w 2006 do krajowych władz wykonawczych tego ugrupowania^[1]. Po rezygnacji Håkana Juholta 27 stycznia 2012 został wybrany na nowego przewodniczącego partii^[3]. W wyborach w 2014 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Riksdagu^[4]. Kierowani przez niego opozycyjni socjaldemokraci uzyskali wówczas największą liczbę mandatów, zawiązując mniejszościową koalicję z Partią Zielonych. 2 października 2014 parlament zatwierdził Stefana Löfvena na stanowisku premiera^[5], na którym urzędowanie rozpoczął następnego dnia.

W 2018 został wybrany na kolejną kadencję szwedzkiego parlamentu^[6]. Wspierająca go koalicja utraciła kilkanaście mandatów. 25 września 2018 premier przegrał w nowym parlamencie głosowanie nad wotum zaufania, co rozpoczęło procedurę dymisji rządu^[7]. W październiku 2018 otrzymał misję utworzenia nowego gabinetu, która – podobnie jak poprzedzająca ją misja lidera centroprawicy Ulfa Kristerssona – zakończyła się niepowodzeniem^[8]. Kolejną próbę stworzenia rządu podjął w listopadzie, jednakże w grudniu 2018 Riksdag odrzucił jego kandydaturę na premiera^[9].

Skutkiem tego głosowania stało się kontynuowanie rozmów koalicyjnych z perspektywą przedterminowych wyborów parlamentarnych. W styczniu 2019 opozycyjne dotąd partie liberałów i centrystów zadeklarowały umożliwienie reelekcji Stefana Löfvena, podpisując porozumienie programowe i deklarując chęć uniemożliwienia uzyskania wpływów przez Szwedzkich Demokratów^[10]. Po kilku dniach wstrzymanie się od głosu zadeklarowała dotąd wspierająca gabinet Partia Lewicy^[11]. 18 stycznia 2019 lider socjaldemokratów ponownie został zatwierdzony na urzędzie premiera – 155 posłów było przeciw, wybór umożliwiły jednak głosy popierające jego kandydaturę (115) i wstrzymujące się (77), co łącznie stanowiło większość wśród głosujących^[12]. 21 stycznia Stefan Löfven przedstawił skład nowego rządu, który tym samym rozpoczął funkcjonowanie^[13].

W 2021 Partia Lewicy wycofała swoje poparcie dla rządu. 21 czerwca tegoż roku parlament uchwalił wotum nieufności wobec gabinetu (wniosek poparło 181 członków Riksdagu)^[14]. 28 czerwca Stefan Löfven ogłosił swoją rezygnację, pozostając na czele rządu do czasu sformowania nowego gabinetu^[15]. 7 lipca Riksdag ponownie jednak zatwierdził kandydaturę lidera socjaldemokratów na premiera – przy 173 posłach przeciw, 116 głosujących za i 60 wstrzymujących się^[16]. Jego trzeci rząd rozpoczął działalność 9 lipca 2021^[17]^[18].

W sierpniu 2021 zapowiedział ustąpienie z funkcji przewodniczącego partii i następnie z urzędu premiera^[19]. 4 listopada tegoż roku na czele socjaldemokratów zastąpiła go Magdalena Andersson^[20]. Sześć dni później Stefan Löfven złożył oficjalną rezygnację ze stanowiska premiera^[21]. Zakończył urzędowanie 30 listopada 2021, kiedy to powołany został gabinet Magdaleny Andersson.

W październiku 2022 wybrany na przewodniczącego Partii Europejskich Socjalistów^[22].

Odznaczenia

Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy (Ukraina, 2021)^[23]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Stefan Löfven: 'the only name all could agree on'. thelocal.se, 26 stycznia 2012. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).
↑ Stefan Löfven: „Sörvåge är hemma”. allehanda.se, 26 stycznia 2012. [dostęp 2014-10-03]. (szw.).
↑ ^a ^b Stefan Löfven. pes.eu. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).
↑ Profil na stronie Riksdagu. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
↑ Sverige har fått en ny statsminister. dn.se, 2 października 2014. [dostęp 2014-10-03]. (szw.).
↑ Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
↑ Swedish Prime Minister Stefan Löfven voted out by parliament. thelocal.se, 25 września 2018. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
↑ Sweden closer to election as Lofven drops bid to form government. reuters.com, 29 października 2018. [dostęp 2018-10-29]. (ang.).
↑ Riksdagen röstar nej till Löfven som statsminister. dn.se, 14 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-14]. (szw.).
↑ Sweden’s Lofven edges towards second PM term after deal with centre-right. reuters.com, 11 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
↑ Jonas Sjöstedt: Vänsterpartiet släpper fram Stefan Löfven. svt.se, 16 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (szw.).
↑ Social Democrat Lofven wins Swedish PM race as populists left in cold. reuters.com, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
↑ Sveriges nya regering. regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21]. (szw.).
↑ Swedish government on the brink after PM Löfven loses no-confidence vote. politico.eu, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-21]. (szw.).
↑ Stefan Löfven avgår som statsminister. expressen.se, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-29]. (szw.).
↑ Sweden’s Stefan Löfven voted back in as Prime Minister. thelocal.se, 7 lipca 2021. [dostęp 2021-07-07]. (ang.).
↑ Sveriges nya regering. regeringen.se, 9 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09]. (szw.).
↑ Meet the 22 ministers in Stefan Löfven’s new (ish) government. thelocal.com, 9 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09]. (ang.).
↑ Live: Statsminister Stefan Löfven avgår i höst. dn.se, 25 sierpnia 2021. [dostęp 2021-11-04]. (szw.).
↑ Magdalena Andersson elected as new Social Democrat leader. sverigesradio.se, 4 listopada 2021. [dostęp 2021-11-04]. (ang.).
↑ Charlie Duxbury: Stefan Löfven officially resigns, opening door to Sweden’s first female prime minister. politico.eu, 10 listopada 2021. [dostęp 2021-11-10]. (ang.).
↑ Former Swedish PM Stefan Löfven elected president of the Party of European Socialists. euronews.com, 15 października 2022. [dostęp 2022-10-17]. (ang.).
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 400/2021 Про нагородження С. Льовена орденом князя Ярослава Мудрого. president.gov.ua, 24 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-24]. (ukr.).

[local-1] Stefan Löfven: 'the only name all could agree on'. thelocal.se, 26 stycznia 2012. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).

[2] Stefan Löfven: „Sörvåge är hemma”. allehanda.se, 26 stycznia 2012. [dostęp 2014-10-03]. (szw.).

[pes-3] Stefan Löfven. pes.eu. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).

[4] Profil na stronie Riksdagu. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).

[5] Sverige har fått en ny statsminister. dn.se, 2 października 2014. [dostęp 2014-10-03]. (szw.).

[6] Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).

[7] Swedish Prime Minister Stefan Löfven voted out by parliament. thelocal.se, 25 września 2018. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).

[8] Sweden closer to election as Lofven drops bid to form government. reuters.com, 29 października 2018. [dostęp 2018-10-29]. (ang.).

[9] Riksdagen röstar nej till Löfven som statsminister. dn.se, 14 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-14]. (szw.).

[10] Sweden’s Lofven edges towards second PM term after deal with centre-right. reuters.com, 11 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).

[11] Jonas Sjöstedt: Vänsterpartiet släpper fram Stefan Löfven. svt.se, 16 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (szw.).

[12] Social Democrat Lofven wins Swedish PM race as populists left in cold. reuters.com, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).

[13] Sveriges nya regering. regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21]. (szw.).

[14] Swedish government on the brink after PM Löfven loses no-confidence vote. politico.eu, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-21]. (szw.).

[15] Stefan Löfven avgår som statsminister. expressen.se, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-29]. (szw.).

[16] Sweden’s Stefan Löfven voted back in as Prime Minister. thelocal.se, 7 lipca 2021. [dostęp 2021-07-07]. (ang.).

[17] Sveriges nya regering. regeringen.se, 9 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09]. (szw.).

[18] Meet the 22 ministers in Stefan Löfven’s new (ish) government. thelocal.com, 9 lipca 2021. [dostęp 2021-07-09]. (ang.).

[19] Live: Statsminister Stefan Löfven avgår i höst. dn.se, 25 sierpnia 2021. [dostęp 2021-11-04]. (szw.).

[20] Magdalena Andersson elected as new Social Democrat leader. sverigesradio.se, 4 listopada 2021. [dostęp 2021-11-04]. (ang.).

[21] Charlie Duxbury: Stefan Löfven officially resigns, opening door to Sweden’s first female prime minister. politico.eu, 10 listopada 2021. [dostęp 2021-11-10]. (ang.).

[22] Former Swedish PM Stefan Löfven elected president of the Party of European Socialists. euronews.com, 15 października 2022. [dostęp 2022-10-17]. (ang.).

[23] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 400/2021 Про нагородження С. Льовена орденом князя Ярослава Мудрого. president.gov.ua, 24 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-24]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]