Województwo pomorskie (1945–1950)
| ||||
1945–1950 | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Data powstania |
1945 | |||
Data likwidacji |
1950 | |||
Siedziba wojewody i sejmiku |
Toruń (od 1 lutego do 31 marca 1945 r.) | |||
Powierzchnia |
20 059 km² | |||
Populacja (1948) • liczba ludności |
| |||
• gęstość |
70,5 os./km² | |||
Tablice rejestracyjne |
40-44 | |||
Położenie na mapie Polski |
Województwo pomorskie – jedno z województw istniejących w Polsce w latach 1945–1950. Obejmowało teren obecnego woj. kujawsko-pomorskiego oraz fragmenty: pomorskiego i wielkopolskiego. Było jednym z 14 województw w kraju.
Historia
Województwo pomorskie w przybliżeniu w przedwojennym kształcie reaktywowano dekretem z 21 sierpnia 1944 r. Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Miało ono z jednej strony nawiązywać do przedwojennego „Wielkiego Pomorza”, a z drugiej – uwzględniać odmienne terytorium państwa polskiego, ukształtowane po II wojnie światowej[1].
Nowy Pomorski Urząd Wojewódzki rozpoczęto organizować 2 lutego 1945 r. początkowo w Toruniu. 2 marca 1945 r. na szczeblu rządowym zapadła decyzja o przeniesieniu urzędu i dalszej jego organizacji w Bydgoszczy. Decyzję tę motywowano uwzględnieniem dysproporcji potencjału społeczno-gospodarczego pomiędzy oboma miastami, w tym liczby ludności, która miała stanowić zaplecze dla władzy ludowej. Poszczególne agendy urzędu przemieszczano w okresie od kwietnia do lipca 1945 roku. Toruniowi jako rekompensatę zagwarantowano przodującą rolę w zakresie kultury i oświaty na Pomorzu. Znalazło to odzwierciedlenie w lokalizacji kadry byłego Uniwersytetu Wileńskiego w Toruniu w 1945 r.[1]
30 marca 1945 r. dekretem rządu z województwa pomorskiego ze stolicą w Bydgoszczy wydzielono województwo gdańskie, złożone z 6 powiatów oraz terytorium byłego Wolnego Miasta Gdańska. Odtąd województwo pomorskie obejmowało jedynie południową część dawnego „Wielkiego Pomorza” stanowiąc obszar przejściowy między regionami centralnymi (warszawskie, łódzkie), a nadmorskimi. Przez wyłączenie terenów nadmorskich uzyskało ono charakter etnograficzny kujawsko-pomorski[1].
7 lipca 1945 r. do województwa pomorskiego włączono dwa powiaty z Okręgu Zachodniopomorskiego: człuchowski i złotowski[2]. Trudności w prowadzeniu jednolitej polityki gospodarczej i administracyjnej (oba powiaty jako poniemieckie podlegały Ministerstwu Ziem Odzyskanych) zaowocowały rozporządzeniem rządu z 29 maja 1946 r., na mocy którego oba powiaty zostały przekazane nowo powołanemu województwu szczecińskiemu[1].
Lata 1945–1950 stanowiły okres kształtowania się województwa bydgoskiego, które nazywano pomorskim z uwagi na tradycję przedwojenną „Wielkiego Pomorza”. W tym czasie rozważano różne propozycje zmian terytorialnych, które częściowo zostały uwzględnione w reformie administracyjnej z 1950 r.[1]:
- wyłączenie na rzecz Mazowsza powiatów: brodnickiego, lubawskiego i rypińskiego; postulat ten został częściowo uwzględniony w 1950 r. poprzez wyłączenie powiatu lubawskiego (od 1948 r. nowomiejskiego);
- wyłączenie na rzecz regionu Łódzkiego powiatu włocławskiego; zamierzenie to nie doszło do skutku wskutek protestu władz wojewódzkich w Bydgoszczy, które usiłowały zachować cały region etnograficzny Kujaw w stanie niepodzielonym;
- włączenie z Wielkopolski czterech powiatów pałuckich: żnińskiego, mogileńskiego, chodzieskiego i wągrowieckiego; postulat ten został częściowo uwzględniony w 1950 r. poprzez włączenie powiatów: mogileńskiego i żnińskiego do regionu bydgoskiego;
- włączenie z regionu Szczecińskiego powiatów: złotowskiego i człuchowskiego; postulat ten nie został zrealizowany przez władze centralne.
Województwo pomorskie – stan z 15 maja 1948 r.
Województwo posiadało 23 powiaty, wśród nich 5 miast wydzielonych i 47 niewydzielonych, 188 gmin wiejskich i 2391 gromad[3].
Nr | Powiat | Miasto powiatowe | Pow. [km²] | Ludność | |
---|---|---|---|---|---|
Województwo pomorskie (1945–1950) | |||||
1 | brodnicki | Brodnica | 912 | 51 330 | |
2 | Bydgoszcz miasto | Bydgoszcz | 75 | 149 529 | |
3 | bydgoski | Bydgoszcz | 1334 | 52 691 | |
4 | chełmiński | Chełmno | 730 | 48 307 | |
5 | chojnicki | Chojnice | 1854 | 64 520 | |
6 | Grudziądz miasto | Grudziądz | 28 | 49 913 | |
7 | grudziądzki | Grudziądz | 758 | 35 146 | |
8 | Inowrocław miasto | Inowrocław | 37 | 39 839 | |
9 | inowrocławski | Inowrocław | 1267 | 61 284 | |
10 | lipnowski | Lipno | 1535 | 93 073 | |
11 | lubawski | Nowe Miasto Lubawskie | 833 | 44 812 | |
12 | nieszawski | Nieszawa | 1278 | 105 984 | |
13 | rypiński | Rypin | 1188 | 74 944 | |
14 | sępoleński | Sępólno Krajeńskie | 681 | 29 446 | |
15 | szubiński | Szubin | 917 | 41 903 | |
16 | świecki | Świecie | 1533 | 74 668 | |
17 | Toruń miasto | Toruń | 59 | 76 749 | |
18 | toruński | Toruń | 864 | 47 845 | |
19 | tucholski | Tuchola | 1039 | 35 336 | |
20 | wąbrzeski | Wąbrzeźno | 673 | 48 801 | |
21 | Włocławek miasto | Włocławek | 25 | 52 970 | |
22 | włocławski | Włocławek | 1300 | 81 805 | |
23 | wyrzyski | Wyrzysk | 1101 | 59 549 |