Przejdź do zawartości

Ilja Ponomariow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Ilja Ponomariow edytowana 18:35, 13 maj 2024 przez NiktWażny (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Ilja Ponomariow
Илья Пономарёв
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ilja Władimirowicz Ponomariow

Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1975
Moskwa

poseł do Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej
Okres

od 2007

Przynależność polityczna

Sprawiedliwa Rosja

Ilja Władimirowicz Ponomariow (ros. Илья Владимирович Пономарёв; ur. 6 sierpnia 1975 w Moskwie) – rosyjski fizyk, przedsiębiorca i polityk, poseł do Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ilja Ponomariow urodził się 6 sierpnia 1975 roku w Moskwie[1]. W młodości był zastępcą szefa sztabu ds. ideologii w moskiewskiej organizacji pionierów, ale przyczynił się do rozwiązania organizacji po wprowadzeniu wojsk do Wilna w 1991 roku. Był jednym z liderów antysystemowego, młodzieżowego Frontu Lewicy. Mając 14 lat zaczął zarabiać oferując usługi informatyczne, a w wieku 16 lat otworzył własną firmę. W 1995 roku zajął się tworzeniem sieci komputerowych w dużych rosyjskich przedsiębiorstwach, próbował także uruchomić telewizję internetową[2]. Studiował fizykę na Uniwersytecie Moskiewskim, a następnie w latach 1998–2001 pracował w koncernie naftowym Jukos. Po odejściu z Jukosu zaczął pracę dla różnych przedsiębiorstw[3].

Odchodząc z biznesu do polityki deklarował się jako komunista, w 2003 roku został dyrektorem[3] Centrum Informacyjno-Technologicznego Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej, odpowiadał m.in. za tworzenie partyjnego portalu internetowego. Rozczarowany uległą wobec władz postawą partii, rozstał się z nią po wyborach do Dumy z 2003 roku i został działaczem opozycyjnej Sprawiedliwej Rosji. W 2006 roku przekształcił Front Lewicy, odbierając mu charakter organizacji młodzieżowej. W późniejszych latach został członkiem Rady Centralnej Sprawiedliwej Rosji, a w 2007 roku posłem do Dumy Państwowej z jej ramienia[2].

W 2012 roku[3], po wybraniu Władimira Putina na trzecią kadencję prezydencką, brał udział w antyprezydenckich protestach[4], a następnie sprzeciwiał się ustawie umożliwiającej karanie wysokimi grzywnami uczestników antyrządowych protestów[3]. Na forum Dumy nazwał prezydencką Jedną Rosję „partią oszustów i złodziei”, za co otrzymał zakaz występowania w parlamencie[4] przez miesiąc[3].

W 2013 roku służby śledcze zaczęły badać działalność fundacji Skołkowo i oskarżyły jej ówczesnego wiceprezesa Aleksieja Bieltiukowa o defraudację w latach 2010–2012 750.000 dolarów, które przekazał on Ponomariowowi za wygłoszenie 10 wykładów i pracę naukową w USA. Ponomariow udowadniał wówczas, że pieniądze przeznaczył na cele zgodne z przeznaczeniem umowy. Pomimo tego w sierpniu 2013 roku sąd nakazał mu wpłatę na rzecz fundacji 2,7 mln rubli[5].

20 marca 2014 roku jako jedyny zagłosował przeciw włączeniu Krymu do Federacji Rosyjskiej, choć nie zakwestionował zgodności krymskiego referendum z prawem, ani nie zanegował sensu samej inkorporacji tego regionu. W wydanym oświadczeniu Ponomariow skrytykował jedynie nadmierny pośpiech przy podejmowaniu decyzji, sugerując konieczność uprzedniej obserwacji sytuacji międzynarodowej wokół Krymu, co miałoby poprawić stosunki rosyjsko-ukraińskie i zapobiec zbliżeniu Ukrainy do NATO[4]. Po głosowaniu członkowie Liberalno-Demokratycznej Partii Rosji zapowiedzieli, że zamierzają złożyć 7 kwietnia wniosek o pozbawienie Ponomariowa mandatu[3].

26 marca 2015 roku prokuratura zwróciła się do Dumy z wnioskiem o pozbawienie Ponomariowa immunitetu w związku ze sprawą fundacji Skołkowo. 7 kwietnia Duma pozbawiła Ponomariowa immunitetu przy jednym głosie sprzeciwu i trzech wstrzymujących się. Ponomariow w reakcji podkreślił, że większość zasądzonej kwoty spłacił fundacji, a pozbawienie immunitetu uznał za przejaw bezprawia. W chwili głosowania przebywał w USA, decyzję o powrocie do kraju uzależnił od dalszego rozwoju wydarzeń[5]. Latem 2015 media donosiły, że George Soros powierzył mu zadanie nadzorowania wydobycia gazu łupkowego w Polsce i na Ukrainie[6].

Żonaty, ma syna i córkę[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Илья Владимирович Пономарев. [w:] Газета.Ру [on-line]. [dostęp 2014-03-21]. (ros.).
  2. a b Krzysztof Pilawski. Rosja się zmienia – rozmowa z Ilją Ponomariowem. „Przegląd”. 20/2012. Tygodnik PRZEGLĄD. (pol.). 
  3. a b c d e f g Jako jedyny zagłosował przeciwko aneksji Krymu. Teraz chcą mu odebrać mandat. [w:] TVN24.pl [on-line]. TVN S.A, 2014-03-20. [dostęp 2014-03-21]. (pol.).
  4. a b c Paweł Gawlik: Jedyny deputowany, który był przeciw aneksji Krymu. Kim jest Ilia Ponomariew?. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2014-03-20. [dostęp 2014-03-21]. (pol.).
  5. a b Ludmiła Anannikova: Jako jedyny głosował przeciwko aneksji Krymu. Teraz stracił immunitet. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2015-04-07. [dostęp 2015-04-08]. (pol.).
  6. Piotr Maciążek, Amerykański miliarder zainwestuje w polskie łupki [online], defence24.pl, 19 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-19].