Przejdź do zawartości

Piero De Bernardi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Piero De Bernardi edytowana 14:56, 5 sie 2024 przez Rainer (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Piero De Bernardi
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1926
Prato

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 2010
Mediolan

Dziedzina sztuki

film

Piero De Bernardi (ur. 12 kwietnia 1926 we Prato, zm. 8 stycznia 2010 w Mediolanie) – włoski scenarzysta.

Ojciec aktorki Isabelli De Bernardi.

Kariera filmowa

[edytuj | edytuj kod]

Debiutował jako scenarzysta w 1953, pisząc z Gianem Paolem Callegarim scenariusz do filmu przygodowego Il tesoro del Bengala w reżyserii Gianniego Vernuccio'ego. Następnie współpracował z Leonardo Benvenutim, tworząc scenariusze filmów komediowych. Współpracował z takimi filmowcami, jak: Vittorio De Sica, Pietro Germi, Mauro Bolognini, Nanni Loy, Alberto Sordi, Sergio Leone, Carlo Verdone. Jego twórczość została uhonorowana trzema nagrodami „David di Donatello” oraz ośmioma „Nastro d’argento[1][2].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

De Bernardi pisał scenariusze do komedii, ale nie tylko[3].

  • 1953: Il tesoro del Bengala
  • 1954: I misteri della giungla nera
  • 1955: Młodzi przyjaciele (Amici per la pelle)
  • 1955: Dziewczęta z Florencji (Le Ragazze di San Frediano)
  • 1956: Siostra Letycja (Suor Letizia)
  • 1957: Człowiek ze słomy (L'Uomo di paglia)
  • 1958: Pierwsza miłość (Primo amore)
  • 1960: Dziewczyna z walizką (La Ragazza con la valigia)
  • 1961: Co za radość żyć (Che gioia vivere)
  • 1963: Wzburzone morze (Mare matto)
  • 1964: Małżeństwo po włosku (Matrimonio all'italiana)
  • 1965: Towarzysz Don Camillo (Il compagno Don Camillo)
  • 1966: Zbrodnia prawie doskonała (Delitto quasi perfetto)
  • 1968: As wywiadu (Italian Secret Service)
  • 1970: Kasztany miłości (Le Castagne sono buone)
  • 1972: Don Camillo i dzisiejsza młodzież (Don Camillo e i giovani d'oggi)
  • 1975: Moi przyjaciele (Amici miei)
  • 1975: Fantozzi
  • 1976: Drugi tragiczny film o Fantozzim (Il secondo tragico Fantozzi)
  • 1977: Komnata biskupa (La stanza del vescovo)
  • 1980: Zabawa jest cudowna (Un sacco bello)
  • 1983: Pechowiec Fantozzi (Fantozzi subisce ancora)
  • 1984: Dawno temu w Ameryce (Once Upon a Time in America)
  • 1986: Miejmy nadzieję, że to będzie córka (Speriamo che sia femmina)
  • 1988: Fantozzi idzie na emeryturę (Fantozzi va in pensione)
  • 1989: Ekscentryczny wujek (Lo zio indegno)
  • 1990: Wieczór u Alicji (Stasera a casa di Alice)
  • 1992: Ricky i Barabba (Ricky e Barabba)
  • 1993: Fantozzi in paradiso
  • 1994: Bohaterowie (I mitici)
  • 1995: Zabawmy się w raj (Facciamo paradiso)
  • 2000: Wielka wygrana (Come quando fuori piove)
  • 2003: To nie nasza wina (Ma che colpa abbiamo noi)
  • 2013: Głupich nie sieją (A Farewell to Fools)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. De Bernardi, Piero (Enciclopedia del Cinema). treccani.it. [dostęp 2021-08-20]. (wł.).
  2. Biografia di Leo Benvenuti e Piero De Bernardi. italica.rai.it. [dostęp 2021-08-20]. (wł.).
  3. Filmografia. filmweb.pl. [dostęp 2021-08-20]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]