Jan Zawada

Jan Zawada
Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1891 ; Kamesznica
Data i miejsce śmierci	16 października 1975 ; Warszawa
	Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres	od październik 1919; do 27 listopada 1922
Przynależność polityczna	PSL „Piast”
Poprzednik	Tomasz Karkowski (złożył mandat)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 12 wrz 2024, była oparta na tej wersji.

Jan Zawada (ur. 23 grudnia 1891 w Kamesznicy, zm. 16 października 1975 w Warszawie^[1]) – ezoteryk, różokrzyżowiec, esperantysta, działacz ruchu spółdzielczego.

W Sejmie Ustawodawczym pracował w komisji rolnej^[2]. W latach dwudziestych XX wieku członek Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich i współpracownik jego organu prasowego Myśl Wolna. W latach trzydziestych związał się z Towarzystwem dla Badania Chrześcijaństwa Różokrzyżowego.

Był jednym z pionierów ruchu esperanckiego w Polsce, członkiem Polskiego Związku Esperantystów, autorem Pełnego Podstawowego Słownika Języka Międzynarodowego Esperanto (1929) i redaktorem Księgi adresowej esperantystów Polski (1931). Za swoją działalność na rzecz rozwoju i popularyzacji języka Esperanto został odznaczony Krzyżem Kawaleryjskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Złotym Krzyżem Zasługi (1956) oraz odznaką „Zasłużony dla polskiej kultury”^[3]. Działał w Niezależnej Socjalistycznej Partii Pracy^[4].

W 1944 został kierownikiem wydziału spółdzielczości przy PKWN, a następnie dyrektorem biura Państwowej Rady Spółdzielczej w Warszawie.

Od 1948 – po usunięciu z pracy w spółdzielczości – pracował jako księgowy.

Przypisy