Nerw bloczkowy
Nerw bloczkowy (łac. nervus trochlearis) – IV nerw czaszkowy. Ma charakter ruchowy, unerwia mięsień skośny górny w oczodole[1][2]. Jego jądro leży w nakrywce śródmózgowia[3]. Nerw bloczkowy wychodzi ze śródmózgowia na jego grzbietowej powierzchni, poniżej wzgórka dolnego blaszki pokrywy, bocznie od wędzidełka zasłony rdzeniowej górnej[4][1]. Dalej kieruje się na powierzchnię podstawną mózgu, biegnie w bocznej ścianie zatoki jamistej, następnie przez szczelinę oczodołową górną wnika do oczodołu[1]. Porażenie tego nerwu powoduje słaby zez zbieżny z odchyleniem gałki ocznej ku górze i podwójne widzenie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 178–179.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 242–243.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 35.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 119.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3258-1.
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4203-0.
