Przejdź do zawartości

Zbigniew Kulak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 79.186.165.197 (dyskusja) o 10:34, 30 lis 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zbigniew Kulak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1953
Poznań

Senator III, IV i V kadencji Senatu RP
Okres

od 1993
do 2005

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Ambasador RP w Mongolii
Okres

od 12 grudnia 2005
do 31 lipca 2009

Poprzednik

Krzysztof Dębnicki

Następca

Michał Łabenda

Zbigniew Jerzy Kulak (ur. 23 marca 1953 w Poznaniu) – polski polityk, samorządowiec, lekarz chirurg, w latach 1993–2005 senator III, IV i V kadencji, ambasador w Mongolii w latach 2005–2009.

Życiorys

W 1972 ukończył z wyróżnieniem II Liceum Ogólnokształcące w Poznaniu, w 1978 studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. W Klinice Chirurgii Ogólnej i Gastroenterologicznej tej uczelni uzyskał I stopień specjalizacji z chirurgii ogólnej. Od 1982 pracował w Zespole Opieki Zdrowotnej w Gostyniu. W 1986 uzyskał II stopień specjalizacji, w 1992 obronił na macierzystej uczelni pracę doktorską z zakresu nauk medycznych na podstawie pracy Ocena wytrzymałości syntetycznych monofilowych nici wchłanialnych oraz ich przyswajalności tkankowej (promotor – Marek Tuszewski)[1]. Opublikował kilkanaście prac naukowych. W 2010 powołany na biegłego sądowego w dziedzinie medycyny – chirurgii ogólnej.

W latach 1996–1997 był dyrektorem Zespołu Opieki Zdrowotnej w Rawiczu, od 1999 do 2001 zasiadał w radzie Wielkopolskiej Regionalnej Kasy Chorych. Należy do Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Chirurgów Polskich, Polskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, a także stowarzyszeń nielekarskich, m.in. Towarzystwa Polsko-Irlandzkiego, Fundacji Ochrony Polsko-Niemieckiego Dziedzictwa Kulturowego, Leszczyńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Jako członek Sojuszu Lewicy Demokratycznej wchodził w skład władz krajowych (m.in. członek rady krajowej) i lokalnych (przewodniczący rady powiatowej w Gostyniu) partii. Był radnym rady powiatu gostyńskiego (przewodniczył klubowi radnych SLD). W 1993 i 1997 z ramienia SLD uzyskiwał mandat senatora III i IV kadencji z województwa leszczyńskiego. W 2001 został wybrany do Senatu V kadencji (tym razem z nowo utworzonego okręgu kaliskiego). W Senacie przewodniczył m.in. Polsko-Irlandzkiej Grupie Międzyparlamentarnej, był członkiem Parlamentarnej Komisji Wspólnej RP i Unii Europejskiej. W latach 2002–2005 był wiceprzewodniczącym Grupy Parlamentarnej Polska-Azja Południowo-Wschodnia. W latach 2001–2005 z ramienia OBWE był obserwatorem wyborów m.in. w Azerbejdżanie, Białorusi, Gruzji, Kazachstanie, Kirgistanie, Mołdawii i Ukrainie[2]. W latach 2001–2004 wiceprzewodniczący, a w latach 2004–2005 przewodniczący senackiej Komisji Spraw Zagranicznych[3].

W 2005 nie ubiegał się o reelekcję parlamentarną, po zakończeniu kadencji w listopadzie tego samego roku został powołany na stanowisko ambasadora RP w Mongolii[4]. Misję dyplomatyczną zakończył 31 lipca 2009[5], następnego ambasadora powołano po sześciu latach. We wrześniu 2011 został dyrektorem Instytutu Ochrony Zdrowia PWSZ im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie[2]. Pracę na tym stanowisku zakończył w sierpniu 2013. W 2014 wybrany do rady powiatu gostyńskiego[6]; w 2018 nie ubiegał się o reelekcję.

Został też biegłym sądowym z zakresu chirurgii[7].

Hobby fotografia - m. in. I nagroda na OKKSAM 1976 Kraków[8]

Życie prywatne

Żonaty (żona Anna, lekarz stomatolog), ma troje dzieci (syna Jerzego oraz córki Ewę i Martę).

Przypisy

  1. Dr Zbigniew KulakID, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-08-10].
  2. a b Mój życiorys, mojamongolia.com [zarchiwizowane 2014-11-29].
  3. Komisja Spraw Zagranicznych Senatu RP V kadencji, senat.pl [zarchiwizowane 2022-01-26].
  4. M.P. z 2005 r. nr 75, poz. 1041
  5. M.P. z 2009 r. nr 81, poz. 1007
  6. Skład rady powiatu [online], elka.pl, 18 listopada 2014 [dostęp 2014-11-18].
  7. Natalia Kurpisz, Powrót do Mongolii Zbigniewa Kulaka. Były ambasador zdradza szczegóły z życia w tym kraju [online], naszemiasto.pl, 25 października 2019 [dostęp 2020-08-01].
  8. Vasyl Humenyuk, Historia kształcenia studentów zagranicznych na uczelniach medycznych na Ukrainie (na przykładzie studentów polskich), „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Pedagogika”, 26 (2), 2017, s. 77–89, DOI10.16926/p.2017.26.29, ISSN 1734-185X [dostęp 2024-11-30].

Bibliografia