21 Batalion Piechoty
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Rozformowanie |
1947 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk Sylwester Krasowski |
Ostatni |
mjr Antoni Piotrowski |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
21 Batalion Piechoty (21 bp) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Zwiększone po bitwie o Monte Cassino zapotrzebowanie na wyszkolonych żołnierzy-specjalistów w szeregach walczących oddziałów, spowodowało zapotrzebowanie na zwiększoną bazę szkoleniową. Na podstawie rozkazu dowódcy 2 Korpusu Polskiego, od dnia 21 czerwca do 6 lipca 1944 roku, w składzie 7 Brygady Piechoty 7 Dywizji Piechoty w San Basilio utworzono 21 batalion piechoty w składzie; dowództwo batalionu, kompania dowodzenia i 4 kompanii strzeleckich[1]. Zadaniem batalionu było szkolenie uzupełnień specjalistów dla piechoty i prowadzenie szkolenia podstawowego dla oddziałów pozadywizyjnych 2 KP, których to ochotników pozyskiwano między innymi z Obozu Przejściowego Jeńców "Jolanda" oraz ochotników z oddziałów partyzanckich z Francji i terenu Bałkanów. 21 batalion jesienią i zimą 1944 r. szkolił żołnierzy z zakresu podstawowego dla tworzonego 2 batalionu komandosów, rozbudowywanych jednostek artylerii, broni pancernych i kawalerii pancernej[2]. Przed ofensywą wiosenną 1945 roku tj. bitwy o Bolonię cały 21 batalion piechoty, 9 kwietnia 1945 r. został przegrupowany do Forli, a potem w okolice Bolonii. Do 2 maja 1945 r. przekazał cały stan szeregowych walczącym na froncie batalionom, a kadra 21 maja powróciła do San Basilio i ponownie odtworzyła cały stan batalionu[1]. W okresie pobytu we Włoszech batalion szkolił żołnierzy, pełnił funkcje okupacyjne oraz prowadził sukcesywną demobilizację żołnierzy. W okresie od września do grudnia 1946 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii, gdzie prowadził dalszą demobilizację oraz przystosowywał żołnierzy do życia w cywilu. Został rozwiązany w kwietniu 1947 roku[3]
Żołnierze batalionu
Dowódcy batalionu
Zastępcy dowódcy batalionu
Przypisy
- ↑ a b c d Kryska-Karski i Barański 1974 ↓, s. 50.
- ↑ Gera 2018 ↓, s. 66-67.
- ↑ Gera 2018 ↓, s. 67.
- ↑ a b Gera 2018 ↓, s. 66.