Przejdź do zawartości

Emily Hoyos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Emily Hoyos
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1977
Etterbeek

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec

Alma Mater

Université libre de Bruxelles

Stanowisko

przewodnicząca Parlamentu Walońskiego (2009–2012), współprzewodnicząca Ecolo (2012–2015)

Partia

Ecolo

Emily Hoyos (ur. 6 stycznia 1977 w Etterbeek) – belgijska polityk i samorządowiec, w latach 2009–2012 przewodnicząca Parlamentu Walońskiego, w latach 2012–2015 współprzewodnicząca Ecolo.

Życiorys

Studiowała fililogię romańską na Université Saint-Louis – Bruxelles i Université libre de Bruxelles, w 1999 uzyskując magisterium. Podczas nauki kierowała organizacją studentów Frankofonii FEF. Związała się z ugrupowaniem Ecolo. Od 1999 do 2004 była współpracowniczką ministra Francuskiej Wspólnoty Belgii Jean-Marca Nolleta, następnie pracowała w organizacji rodzin frankofońskich oraz jako doradca w strukturach Ecolo. W latach 2008–2009 i 2012–2015 zasiadała w radzie miejskiej Profondeville, od 2007 do 2009 należała do władz miejskich, odpowiadając za pomoc społeczną[1]. W latach 2009–2012 zasiadała w Parlamencie Walońskim, od lipca 2009 do marca 2012 pełniła funkcję jego przewodniczącej (zastąpił ją Patrick Dupriez)[2]. W marcu 2012 została współprzewodniczącą partii razem z Olivierem Deleuze[3]. Zakończyła pełnienie tej funkcji w marcu 2015, odchodząc na polityczną emeryturę. Następnie pracowała jako konsultantka oraz w radzie dyrektorów Uniwersytetu w Namur[4].

Przypisy

  1. Emily Hoyos. connaitrelawallonie.wallonie.be. [dostęp 2022-06-06]. (fr.).
  2. Patrick Dupriez prend la tête du Parlement Wallon. rtbf.be, 14 marca 2012. [dostęp 2022-06-06]. (fr.).
  3. Duo Deleuze-Hoyos gaat Ecolo leiden. vrt.be, 4 marca 2012. [dostęp 2022-06-06]. (niderl.).
  4. Emily Hoyos, nouvelle présidente du conseil d’administration de l’UNamur. unamur.be. [dostęp 2022-06-06]. (fr.).