Przejdź do zawartości

Karta Górnika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa
Karta górnika.
Nazwa potoczna

Karta górnika

Skrót nazwy

KG

Data wydania

30 listopada 1949

Miejsce publikacji

M.P. z 1949 r. nr 100, poz. 1175

Data wejścia w życie

19 grudnia 1949

Rodzaj aktu

rozporządzenie

Status

obowiązujący

Ostatnio zmieniony przez

Dz.U. z 1982 r. nr 2, poz. 13

Wejście w życie ostatniej zmiany

1 lutego 1982

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Karta górnika – polskie rozporządzenie regulujące przywileje pracowników górnictwa. Po raz pierwszy uchwalone 30 listopada 1949 roku przez Radę Ministrów[1], zmienione przez rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta górnika (Dz.U. z 1982 nr 2 poz. 13)[2].

Do przywilejów gwarantowanych przez Kartę górnika należą[2]:

  • dodatkowe wynagrodzenie uzależnione od stażu i rodzaju pracy
  • gwarantowane nagrody jubileuszowe, odznaki i dyplomy
  • skrócony czas pracy (6–7,5 godzin dziennie przy pracy pod ziemią)
  • możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę i korzystne warunki zaopatrzenia emerytalnego
  • odprawa przy przejściu na emeryturę lub rentę inwalidzką
  • specjalna odprawa pośmiertna dla rodziny
  • coroczny zasiłek na każde dziecko, na które przysługuje zasiłek rodzinny
  • bezzwrotna pożyczka dla młodych małżeństw

Przypisy

  1. Uchwała Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1949 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla górników w górnictwie węglowym (M.P. z 1949 r. nr 100, poz. 1175)
  2. a b Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta górnika (Dz.U. z 1982 r. nr 2, poz. 13)