Przejdź do zawartości

Pałacyk myśliwski w Dąbiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Pałacyk myśliwski w Dąbiu
Zabytek: nr rej. A-804 z 22.04.1955[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczecin

Styl architektoniczny

renesans

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Pałacyk myśliwski w Dąbiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Pałacyk myśliwski w Dąbiu”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pałacyk myśliwski w Dąbiu”
Ziemia53°23′42,4″N 14°39′57,7″E/53,395111 14,666028

Pałacyk myśliwski w Dąbiu – zabytkowy budynek dawnego książęcego pałacyku myśliwskiego, znajdujący się w szczecińskim Dąbiu, przy ul. Dziennikarskiej 39[1].

Jednopiętrowy, wzniesiony w renesansowym stylu budynek posiada dwuspadowy dach z wolutowymi szczytami. Drzwi wejściowe zdobi bogaty portal, narożne krawędzie ścian są natomiast boniowane[2]. W piwnicy i na parterze widoczne są fragmenty późnogotyckich ścian[2].

Pierwotnie w tym miejscu znajdował się gotycki zameczek, wzniesiony na początku XVI wieku przez opatów klasztoru w Kołbaczu, po reformacji przejęty przez książąt pomorskich. Zameczek spłonął podczas pożaru Dąbia w 1592 roku i za panowania Jana Fryderyka lub Filipa II odbudowano go w stylu renesansowym z przeznaczeniem na książęcą rezydencję myśliwską[2]. Po 1637 roku budynek stał się własnością gminy protestanckiej, która ulokowała w nim dom dla wdów po pastorach. W XVIII i XIX wieku dokonano przebudów wnętrza dworku[2].

Po generalnym remoncie budynku w 1934 roku ulokowany w nim został dom opiekuńczy dla matek z dziećmi oraz pomieszczania dla konfirmantów. Budynek przetrwał nienaruszony II wojnę światową, zdewastowano go po 1945 roku[2]. W latach 1972–1975 przeprowadzono całościową renowację dworku. Obecnie mieści się w nim filia biblioteki publicznej[2].

Przypisy

  1. a b Wykaz obiektów wpisanych do rejestru zabytków województwa zachodniopomorskiego. bip.um.szczecin.pl. [dostęp 2016-02-16]. (pol.).
  2. a b c d e f Encyklopedia Szczecina. T. I A-O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999, s. 215. ISBN 83-87341-45-2.