Przejdź do zawartości

Ustawa o rachunkowości

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
Państwo

 Polska

Data wydania

29 września 1994

Miejsce publikacji

Dz.U. z 1994 r. nr 121, poz. 591

Tekst jednolity

Dz.U. z 2023 r. poz. 120

Data wejścia w życie

1 stycznia 1995

Rodzaj aktu

ustawa

Przedmiot regulacji

prawo finansowe

Status

obowiązujący

Ostatnio zmieniony przez

Dz.U. z 2024 r. poz. 619

Wejście w życie ostatniej zmiany

8 maja 2024

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Ustawa o rachunkowości – polska ustawa z dnia 29 września 1994 roku (Dz.U. z 1994 r. nr 121, poz. 591), stanowiąca podstawę prawną rachunkowości (wraz z Międzynarodowymi i Krajowymi Standardami Rachunkowości[1]). Zwyczajowo nazywa się ją polskim prawem bilansowym. Była wielokrotnie nowelizowana.

Ustawa określa zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów. Przedstawia również zasady wykonywania działalności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Omawiany akt prawny dokonuje w zakresie swej regulacji wdrożenia dyrektyw Wspólnot Europejskich, m.in.:

  • dyrektywy 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, a także banków oraz innych instytucji finansowych;
  • dyrektywy 2003/38/WE z dnia 13 maja 2003 r. zmieniającej dyrektywę 78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek w odniesieniu do kwot wyrażonych w euro;
  • dyrektywy 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych oraz zakładów ubezpieczeń.

Zakres podmiotowy

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy jej przepisy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

  • spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego
  • osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro
  • jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów;
  • gmin, powiatów, województw i ich związków, a także:
    • państwowych, gminnych, powiatowych i wojewódzkich jednostek budżetowych
    • gminnych, powiatowych i wojewódzkich zakładów budżetowych
  • jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek, o których mowa w pkt 1 i 2
  • oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2022 r. poz. 470)
  • jednostek niewymienionych wyżej, jeżeli otrzymują one na realizację zadań zleconych dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych – od początku roku obrotowego, w którym dotacje lub subwencje zostały im przyznane.

Układ ustawy

Układ ustawy podporządkowany jest przedmiotowemu (funkcjonalnemu) zakresowi rachunkowości (art. 4). Składa się ona z następujących rozdziałów:

  • Rozdział 1. Przepisy ogólne
  • Rozdział 2. Prowadzenie ksiąg rachunkowych
  • Rozdział 3. Inwentaryzacja
  • Rozdział 4. Wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego
  • Rozdział 4a. Łączenie spółek
  • Rozdział 5. Sprawozdania finansowe jednostki
  • Rozdział 6. Skonsolidowane sprawozdania finansowe grupy kapitałowej
  • Rozdział 7. Badanie, składanie do właściwego rejestru sądowego, udostępnianie i ogłaszanie sprawozdań finansowych
  • Rozdział 8. Ochrona danych
  • Rozdział 8a. Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych
  • Rozdział 9. Odpowiedzialność karna
  • Rozdział 10. Przepisy szczególne i przejściowe
  • Rozdział 11. Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy końcowe
  • Załączniki:
    • Załącznik nr 1 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji i jednostki mikro
    • Załącznik nr 2 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla banków
    • Załącznik nr 3 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
    • Załącznik nr 4 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek mikro

Przypisy

  1. Komitet Standardów Rachunkowości przy Ministrze Finansów: Krajowe Standardy Rachunkowości. mf.gov.pl.

Linki zewnętrzne