Przejdź do zawartości

Paweł Wojtunik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Wojtunik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1972
Białobrzegi

Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego
Okres

od 13 października 2009[1]
do 1 grudnia 2015

Poprzednik

Mariusz Kamiński

Następca

Ernest Bejda (p.o.)

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Srebrna Odznaka „Zasłużony Policjant” Brązowa Odznaka „Zasłużony Policjant” Złoty Medal „Za Zasługi dla Policji” Złota Odznaka „Zasłużony dla Służby Celnej” Złoty Medal za Zasługi dla Straży Granicznej

Paweł Wojtunik (ur. 26 czerwca 1972 w Białobrzegach) – polski policjant w stopniu młodszego inspektora. W latach 2009–2015 szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego (CBA).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku. W 1992 rozpoczął pracę w Policji, cztery lata później został funkcjonariuszem pionu zwalczania przestępczości zorganizowanej Komendy Głównej Policji. Od czasu powstania Centralnego Biura Śledczego związany z tą jednostką, pełniąc w niej różne funkcje kierownicze. Kierował operacją prowadzoną przez funkcjonariuszy CBŚ przy aferze starachowickiej. W 2007 przebywał w Wielkiej Brytanii, odbywał służbę w Scotland Yardzie[2].

W grudniu 2007 został szefem Centralnego Biura Śledczego. W październiku 2009, po zdymisjonowaniu ówczesnego szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego Mariusza Kamińskiego, najpierw pełnił obowiązki szefa CBA, a 30 grudnia 2009 premier Donald Tusk powołał go na stanowisko szefa tej instytucji. Ponownie powołany na to stanowisko 31 grudnia 2013[3].

W maju 2015 Cezary Gmyz z tygodnika „Do Rzeczy” ujawnił nagranie rozmowy minister Elżbiety Bieńkowskiej z Pawłem Wojtunikiem, mającej mieć miejsce w czerwcu 2014 w restauracji „Sowa & Przyjaciele” i być częścią afery podsłuchowej[4][5].

24 listopada 2015 Paweł Wojtunik złożył rezygnację z funkcji szefa CBA[6], dymisja została przyjęta 1 grudnia[7]. W 2016 z ramienia Unii Europejskiej został doradcą premiera Mołdawii[8]. W 2019 był kandydatem Platformy Obywatelskiej do Parlamentu Europejskiego z listy Koalicji Europejskiej[9].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Do 30 grudnia 2009 jako p.o.
  2. Kamiński odwołany z funkcji szefa CBA. wyborcza.pl, 13 października 2009. [dostęp 2015-05-22].
  3. Paweł Wojtunik ponownie szefem CBA. rp.pl, 31 grudnia 2013. [dostęp 2015-05-22].
  4. Maciej Duda: Prokuratura: Nagranie ze spotkania Wojtunik – Bieńkowska istniało. Staramy się je odnaleźć. tvn24.pl, 23 grudnia 2014. [dostęp 2015-05-22].
  5. Cezary Gmyz. Kulisy rządu Tuska na taśmie Wojtunika i Bieńkowskiej. „Do Rzeczy”, s. 16–20, 18–24 maja 2015. Orle Pióro Sp. z o.o.. ISSN 2299-8500. 
  6. Komunikat. cba.gov.pl, 24 listopada 2015-11-24. [dostęp 2015-11-25].
  7. Zmiany personalne w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym. premier.gov.pl, 1 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-01].
  8. Piotr Gruszka: Czym będzie się zajmował Paweł Wojtunik w Republice Mołdawii?. onet.pl, 2 czerwca 2016. [dostęp 2022-01-24].
  9. Nota biograficzna na stronie Koalicji Europejskiej. [dostęp 2022-01-24].
  10. M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 112
  11. Medal dla Szefa CBA. cba.gov.pl, 23 lipca 2012. [dostęp 2023-08-22].
  12. Centralne obchody Dnia Służby Celnej w Gdyni. „Wiadomości Celne”. Nr 10, s. 7, 2012. ISSN 1230-9087. [dostęp 2015-05-22]. 
  13. Guidebook: CBA. Warszawa: Wydawnictwo Centrum Szkolenia Policji, 2014, s. 4. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]