Przejdź do zawartości

Leon Koppens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Koppens
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1890
Ruda

Data i miejsce śmierci

8 lutego 1964
Buenos Aires

Kierownik Konsulatu RP we Wrocławiu
Okres

od 1937
do 1939

Poprzednik

Michał Czudowski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Wawrzyn Akademicki Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Order Lwa Białego IV klasy (Czechosłowacja) Krzyż Oficerski Odznaki Honorowej za Zasługi

Leon Koppens (ur. 25 marca 1890 w Rudzie, zm. 8 lutego 1964 w Buenos Aires[1][2]) – poeta, polski dyplomata i urzędnik konsularny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Juliusza (1887–1944), urzędnika, i Marii z Podwińskich. W 1908 ukończył ze stopniem celującym VIII klasę i zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem (w jego klasie byli m.in. Aleksander Birkenmajer, Stanisław Łoś, Kazimierz Papara)[3]. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Wiedniu oraz na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1911/1912)[1].

Był urzędnikiem w austriackim Ministerstwie dla Galicji (1917–1918) oraz w Przedstawicielstwie Głównego Urzędu Likwidacyjnego w Wiedniu (1918–1921)[1].

W polskiej służbie zagranicznej od 1921; m.in. pełnił funkcję szefa kancelarii w poselstwie w Wiedniu (1921–1924), sekr. poselstwa w Pradze (1924–1932), radcy min./kier. ref. w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1932–1937), konsula generalnego i kierownika Konsulatu RP we Wrocławiu (1937[4]–1939).

Był zatrudniony w strukturach resortu spraw zagranicznych Rządu RP na uchodźstwie, m.in. w ambasadzie w Paryżu (1940), w MSZ w Angers, w Biurze Polskim w Lyonie (1940[5]–1941). Później pracował w nicejskim Biurze Administracji Polaków (1945), a następnie pełnił tam funkcję Konsula Generalnego RP (1945). Wraz z żoną wyjechał do Ameryki Południewej, gdzie zatrudniony był w Biurze Opieki nad Polakami, jak również w Biurze Przesiedleńczym dla Polaków (Resettlement Office for Poles) przy Konsulacie Generalnym Wielkiej Brytanii w Buenos Aires(inne języki) (1947–1950)[6]. Zginął tragicznie wraz z żoną i został pochowany na jednym z cmentarzy w prowincji Buenos Aires[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Krzysztof Smolana (opr.): Urzędnicy Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1945. Przewodnik biograficzny, tom 1, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020.
  2. Möser 2020 ↓, s. 26.
  3. Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1908. Przemyśl: 1908, s. 37, 49.
  4. Zmiany w polskich konsulatach w Niemczech. „Dziennik Bydgoski”. Nr 188, s. 2, 1937-08-18. Bydgoszcz. [dostęp 2020-06-17]. 
  5. Indeks osobowy 1940 PISM.
  6. Podgórski 2002 ↓.
  7. M.P. z 1928 r. nr 137, poz. 235 „za zasługi na polu propagandy literatury polskiej zagranicą”.
  8. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]