Przejdź do zawartości

Krystyna Loska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Loska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1937
Tychy

Zawód, zajęcie

prezenterka telewizyjna, konferansjerka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Krystyna Loska z domu Szostok[1] lub Szostak[2] (ur. 25 lipca 1937 w Tychach) – polska spikerka, prezenterka telewizyjna i konferansjerka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Tychach. Jej ojciec był kupcem[3]. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie[3]. W młodości uczęszczała w Katowicach na aktorskie kursy przygotowawcze prowadzone przez Gustawa Holoubka, przewodniczącego komisji egzaminacyjnej[4]. Po zdaniu egzaminów wstępnych studiowała na wydziale aktorskim szkoły teatralnej w Krakowie, ale przerwała studia po drugim roku, ponieważ zaszła w ciążę[5]. Kilka lat po urodzeniu córki zdała egzamin eksternistyczny[6].

Uczęszczała do sekcji recytatorskiej w Wojewódzkim Domu Kulturu w Katowicach, gdzie została dostrzeżona przez redaktorkę lokalnego radia, która zaproponowała jej pracę lektorki – na początku lat 60. prowadziła młodzieżową audycję społeczno-rozrywkową To idzie młodość[7]. Za namową kolegi ze szkoły, spikera i dziennikarza sportowego Józefa Kopocza, rozpoczęła pracę w TVP Katowice[8]. Początkowo była lektorką filmów[8], a w czerwcu 1962 zadebiutowała jako spikerka, zapowiadając emisję serialu Walta Disneya Zorro[9][10].

Po 10 latach pracy w Katowicach wraz z mężem przeniosła się do Warszawy, gdzie od 17 października 1972 pracowała w Telewizji Polskiej jako prezenterka i konferansjerka[11][12].

Już nie mam siły tego prostować! Przeniosłam się do stolicy przed ekipą Gierka. Mój mąż przez wiele lat był kierownikiem robót górniczych w kopalni Ziemowit. Ponieważ zaczął chorować, musiał odejść z kopalni. Przez osiem lat pracował w Ministerstwie Górnictwa w Katowicach, a potem został przeniesiony do Państwowej Rady Górnictwa w Warszawie. I to ja poszłam za mężem. Z córką, psem i meblami[13].

Prowadziła festiwale m.in. w Sopocie i Opolu. Była konferansjerką na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[14]. Jako spikerka zasłynęła umiejętnością przedstawienia z pamięci programu na cały dzień[3].

Uważam, że jeśli już mam zapraszać na jakiś program, to przecież jest to o wiele bardziej przyjemne, jeśli zapraszam patrząc telewidzowi w oczy, a nie zaglądając do kartki[15].

Mimo bardzo okrojonego sposobu prezentowania spikerów udawało jej się błysnąć humorem w zapowiedziach programów. Jej talent komiczny został wykorzystany m.in. w Studiu Gama – bloku rozrywkowym, który przez pewien czas prowadziła wraz z Andrzejem Zaorskim[16]. Była uważana za osobę przynoszącą szczęście polskiej reprezentacji piłkarskiej, wielokrotnie zapowiadała transmisje ze spotkań międzynarodowych w czasach świetności drużyny narodowej[17][18]. Pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w historii TVP[19]. Przetrwała rządy aż 14 prezesów telewizji[20], na emeryturę przeszła po 33 latach pracy, w 1994[21]. Po odejściu z telewizji jeszcze przez kilka lat pracowała na estradzie[22].

Choć ze szklanego ekranu zniknęła niemal 20 lat temu nadal spotyka się z przejawami sympatii widzów, którzy widząc ją, mają wrażenie, że czas się zatrzymał. Krystyna Loska, Edyta Wojtczak i Jan Suzin, to niezapomniana wizytówka telewizyjnych prezenterów[23].

W 2012 wzięła udział w obchodach 60-lecia TVP[24][25]. Razem z Bogumiłą Wander poprowadziła w TVP Kultura poranne pasmo Archiwizja, w którym z okazji 60-lecia istnienia Telewizji Polskiej przypominano programy archiwalne[26].

W 2013 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski z okazji 75. rocznicy nadania w Polsce próbnego sygnału telewizyjnego[27][28].

Podczas gali wręczania Telekamer Tele Tygodnia 2016 otrzymała owacje na stojąco, choć tego wieczoru nie odebrała żadnej nagrody, a jedynie wręczyła Złotą Telekamerę Tadeuszowi Sznukowi[29].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była żoną Henryka Loski, działacza piłkarskiego, współpracownika Kazimierza Górskiego[30]. Ich córką jest prezenterka telewizyjna Grażyna Torbicka.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W plebiscycie, zorganizowanym na 40-lecie Telewizji Polskiej, została uznana za jedną z trzech najbardziej lubianych i najpopularniejszych postaci.

Role filmowe

[edytuj | edytuj kod]

Reklama

[edytuj | edytuj kod]
  • 2012: Kampania reklamowa Orange[33]
  • 2013: Kampania reklamowa telewizora Samsung EH5020[34]

Popkultura

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Zawadzki, Inżynier z boiska! Historia piłką pisana, „Ramy Kultury” (6), 2023, s. 15.
  2. Krystyna Loska: boska Loska świętuje 85. urodziny [online], Onet Kultura, 25 lipca 2022 [dostęp 2023-06-22] (pol.).
  3. a b c Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 196. ISBN 978-83-8031-299-9.
  4. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 208. ISBN 978-83-8031-299-9.
  5. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 207. ISBN 978-83-8031-299-9.
  6. Loska udawała dziewczynę Holoubka!. [dostęp 2016-05-16].
  7. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 201. ISBN 978-83-8031-299-9.
  8. a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 202. ISBN 978-83-8031-299-9.
  9. Waldemar Patlewicz, „Tu Telewizja Katowice. Dobry wieczór Państwu” [online], TVP Info, 14 września 2012 [dostęp 2016-05-16].
  10. Jolanta Jasińska-Mrukot: Krystyna Loska: Lubiłam patrzeć ludziom w oczy. 2010. [dostęp 2016-05-16].
  11. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 216. ISBN 978-83-8031-299-9.
  12. Ola Szatan: Rozmowa z Krystyną Loską, byłą spikerką telewizyjną. 2007. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-31)].
  13. Krystyna Loska. 2004. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)].
  14. XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 9-12 czerwca 1976, b.n.s.
  15. Dominika Kaszuba, Krystyna Loska – uśmiechnięta spikerka [online], Onet.pl, 30 marca 2011 [dostęp 2016-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-10].
  16. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 238. ISBN 978-83-8031-299-9.
  17. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 224—225. ISBN 978-83-8031-299-9.
  18. Brylantowy jubileusz Krystyny Loski [online], TVP Info, 25 lipca 2012 [dostęp 2016-05-16].
  19. Julia Tryzno, Legendy PRL. To ich kochały miliony. Krystyna Loska - ikona Telewizji Polskiej [online], Plejada.pl, 10 marca 2016 [dostęp 2016-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-10].
  20. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 233. ISBN 978-83-8031-299-9.
  21. Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Warszawa: Świat Książki, 2015, s. 383. ISBN 978-83-8031-299-9.
  22. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 234. ISBN 978-83-8031-299-9.
  23. Krystyna Loska powraca do TVP i będzie gwiazdą. 2012. [dostęp 2016-05-16].
  24. Krystyna Loska: Nie tęsknię za telewizją. 2012. [dostęp 2016-05-16].
  25. "GALA" ŚWIĘTUJE 60-LECIE TVP Wydanie specjalne. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane (2016-06-05)].
  26. Archiwizja na 60-lecie Telewizji Polskiej [online], TVP, 29 lutego 2012 [dostęp 2016-05-16].
  27. Oskar Górzyński, Gwiazdy TVP odznaczone przez prezydenta [online], rp.pl, 7 października 2013 [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-07] (pol.).
  28. Odznaczona przez prezydenta. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane (2016-06-05)].
  29. Telekamery 2016: Owacje dla Krystyny Loski. 2016. [dostęp 2016-05-16].
  30. Zmarł Henryk Loska, wieloletni działacz PZPN. onet.pl, 4 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-05].
  31. Krystyna Loska skończyła 75 lat [online], TVP, 2002 [dostęp 2016-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-17].
  32. Spotkanie z Krystyną Loską. 2014. [dostęp 2016-05-16].
  33. Orange z Krystyną Loską ostrzega przed nieuczciwymi operatorami.
  34. Krystyna Loska reklamuje telewizor Samsung EH5020. 2013. [dostęp 2016-05-16].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]