Przejdź do zawartości

Luis Aparicio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luis Aparicio
Ilustracja
łącznik
Pełne imię i nazwisko

Luis Ernesto Aparicio Montiel

Pseudonim

Little Louie

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1934
Maracaibo

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

17 kwietnia 1956

Ostatni występ

28 września 1973

Statystyki
Średnia uderzeń

0,262

Home runy

83

Uderzenia

2677

RBI

791

Kariera klubowa
Lata Kluby
1956–1962 Chicago White Sox
1963–1967 Baltimore Orioles
1968–1970 Chicago White Sox
1971–1973 Boston Red Sox
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1984

Głosów

84.62%

Metoda elekcji

BBWAA

Luis Ernesto Aparicio Montiel (ur. 29 kwietnia 1934) – wenezuelski baseballista, który występował na pozycji łącznika.

W 1953 był w składzie reprezentacji Wenezueli na turnieju Baseball Amateur World Series, rozegranych we wrześniu i październiku w Caracas[1]. W listopadzie 1953 podpisał zawodowy kontrakt z klubem Gavilanes de Maracaibo[1]. Przed rozpoczęciem sezonu 1954 przeszedł do występującego w Major League Baseball Chicago White Sox[2]. Po odejściu z zespołu pierwszego łącznika Chico Carrasquela, 17 kwietnia 1956 zadebiutował w MLB w meczu przeciwko Cleveland Indians, zaliczając uderzenie[2]. W pierwszym sezonie występów w White Sox skradł najwięcej baz w American League (zwyciężał w tej klasyfikacji także w latach 1957–1964) i został wybrany najlepszym debiutantem w lidze[2]. W 1958 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę[2].

W 1959 White Sox po raz pierwszy od 1919 zdobyli mistrzostwo American League, jednak ulegli w World Series Los Angeles Dodgers 2–4; Aparicio zagrał we wszystkich meczach, uzyskując średnią uderzeń 0,308[3]. W tym samym roku w głosowaniu do nagrody MVP American League zajął 2. miejsce za kolegą z zespołu Nellie Foxem[2].

W styczniu 1963 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Baltimore Orioles[2]. W sezonie 1966 zagrał we wszystkich spotkaniach World Series, w których Orioles pokonali Los Angeles Dodgers 4–0[4]. W latach 1968–1970 ponownie był zawodnikiem Chicago White Sox, zaś od 1971 do 1973 grał w Boston Red Sox[2]. Po zakończeniu kariery powrócił do Wenezueli, gdzie był menadżerem kilku zespołów[1].

W 1984 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[5]. W tym samym roku numer 11, z którym występował został zastrzeżony przez klub Chicago White Sox, jednak za jego pozwoleniem w sezonie 2010 i 2011 z numerem tym występował łącznik Omar Vizquel[6][7].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
13× All-Star 1958, 1959¹, 1959², 1960¹, 1960², 1961², 1962¹
1962², 1963, 1964, 1970, 1971, 1972
[2]
Gold Glove Award 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1964, 1966, 1968, 1970 [2]
Zwycięzca w World Series 1966 [4]
AL Rookie of the Year 1956 [2]
Baseball Hall of Fame od 1984 [5]
# 11 zastrzeżony przez White Sox 1984 [6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Luis Aparicio Biography. sabr.org. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j Luis Aparcio Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).
  3. 1959 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).
  4. a b 1966 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).
  5. a b Aparicio, Luis. baseballhall.org. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).
  6. a b White Sox Retired Numbers. chicago.whitesox.mlb.com. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).
  7. Omar Vizquel to wear Luis Aparicio's 11. espn.com. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).