Przejdź do zawartości

Wewnętrzna Przybrzeżna Droga Wodna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fragment Wewnętrznej Przybrzeżnej Drogi Wodnej w Karolinie Północnej

Wewnętrzna Przybrzeżna Droga Wodna[1] (ang. Intracoastal Waterway, ICW) – śródlądowa droga wodna o długości 4800 km w Stanach Zjednoczonych, przebiegająca wzdłuż wybrzeża Atlantyku oraz Zatoki Meksykańskiej[2]. Jej przebieg rozpoczyna się w Bostonie, zaś kończy się w Brownsville w Teksasie. Niektóre części drogi wodnej przebiegają przez naturalne zatoki, słonowodne rzeki i cieśniny, podczas gdy inne są sztucznymi kanałami żeglugowymi. Wewnętrzna Przybrzeżna Droga Wodna jest żeglowną trasą na całej długości, umożliwiającą uniknięcie wielu niebezpieczeństw wiążących się z żeglugą na otwartym morzu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. s. 600. [dostęp 2022-10-21].
  2. Red Marston: The Intracoastal Waterway, From Cape Cod to Texas: Something for All. The New York Times, 1975-01-12. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).