Arado Ar 65

Arado Ar 65
	; Samolot w barwach lotnictwa bułgarskiego
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Arado
Konstruktor	Walter Rethel
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	jednosilnikowy dwupłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1931
Lata produkcji	1931–1936
Liczba egz.	181
	Dane techniczne
Napęd	silnik rzędowy BMW VI
Moc	750 kM (559 kW)
	Wymiary
Rozpiętość	11.20 m
Długość	8.40 m
Wysokość	3.42 m
Powierzchnia nośna	35,07 m²
	Masa
Własna	1510 kg
Startowa	1930 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	300 km/h
Pułap praktyczny	7600 m
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm
	Użytkownicy
	Niemcy, Bułgaria
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Arado Ar 65 – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski, będący zmodyfikowaną i nieco powiększoną wersją samolotu Arado Ar 64.

Historia

Samolot został opracowany na przełomie lat 20. i 30. jako konstrukcja mająca zastąpić Arado Ar 64. Głównym konstruktorem został inż. Walter Rethel. Zmiany w porównaniu z Ar 64 obejmowały, poza powiększeniem rozmiarów, także wymianę silnika z gwiazdowego na rzędowy. Prototyp, oznaczony jako Ar 65a, oblatano w 1931 roku. Przeprowadzone testy wykazały konieczność wprowadzenia niewielkich zmian konstrukcyjnych, m.in. obniżenia grzbietu kadłuba dla poprawienia widoczności i lepszego wyważenia sterów. Tak zmodyfikowany samolot został oblatany jako Ar 65d. Mimo że wzrosła masa nowego płatowca, samolot wykazywał niezłe własności lotne, w związku z czym zdecydowano o podjęciu produkcji seryjnej. Seryjne egzemplarze, budowane w Warnemünde nosiły oznaczenie Arado Ar 65E^[1].

W latach 1931-1936 wyprodukowano ok. 181 egzemplarzy wersji Ar 65 E i F^[2]. Stosowany był przez krótki okres w lotnictwie niemieckim jako samolot myśliwski, do czasu zastąpienia go przez nowocześniejszy Heinkel He 51^[3]. Był użytkowany przez jednostki myśliwskie I/JG 131, I/JG 132, II/JG 132, II/JG 134, I/JG 232 oraz bombowców nurkujących I/StG 162. Później używany jako samolot treningowy dla pilotów myśliwskich. Był sukcesywnie wycofywany z użytkowania, w 1943 r. kilka ostatnich egzemplarzy służyło do holowania szybowców DFS 230. Jego następcą był Arado Ar 68^[4].

Dwanaście samolotów Ar 65 zostało wyeksportowanych do Bułgarii, gdzie służyły do treningu pilotów^[5].

Konstrukcja

Arado Ar 65 był dwupłatowym jednomiejscowym samolotem myśliwskim o stałym podwoziu i odkrytej kabinie pilota. Konstrukcja kadłuba metalowa, kryta płótnem, skrzydeł drewniana, usterzenie miało konstrukcję mieszaną. Napęd stanowił chłodzony cieczą silnik rzędowy BMW VI o mocy maksymalnej 750 KM i stałej 500 KM. Samolot uzbrojony był w dwa karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm umieszczone w kadłubie nad silnikiem, z zapasem amunicji po 500 naboi na lufę^[6].

Przypisy

↑ Murawski 1996 ↓, s. 10.
↑ Харук 2013 ↓, s. 9.
↑ Murawski 1996 ↓, s. 13.
↑ Харук 2013 ↓, s. 10.
↑ Rajlich, Lalak, Jędrzejewski 1997 ↓, s. 11.
↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 39.

Bibliografia

Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.
Jiří Rajlich, Zbigniew Lalak, Dariusz Jędrzejewski: Sojusznicy Luftwaffe. Cz. 1. Warszawa: Books Internationa, 1997. ISBN 978-83-906942-0-7. OCLC 812697305.
Андрей Иванович Харук: Все самолеты Люфтваффе – более 100 типов!. Москва: Эксмо, 2013, seria: Военно-воздушная энциклопедия. ISBN 978-5-699-62618-2.
www.airway.ru [dostęp 11 kwietnia 2009]

[CITEREFMurawski199610-1] Murawski 1996 ↓, s. 10.

[CITEREFХарук20139-2] Харук 2013 ↓, s. 9.

[CITEREFMurawski199613-3] Murawski 1996 ↓, s. 13.

[CITEREFХарук201310-4] Харук 2013 ↓, s. 10.

[CITEREFRajlich,_Lalak,_Jędrzejewski199711-5] Rajlich, Lalak, Jędrzejewski 1997 ↓, s. 11.

[CITEREFNowarra,_t.1199339-6] Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 39.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]