Bitwa pod Santarém
| Rekonkwista | |||
 Alfons I | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
Zwycięstwo chrześcijan | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 39,236944°N 8,685000°W/39,236944 -8,685000 | |||
Bitwa pod Santarém – zdobycie twierdzy Santarém przez Portugalczyków, które miało miejsce w roku 1147 w okresie Rekonkwisty.
Położona 80 km na północny wschód od Lizbony twierdza Maurów – Santarém była jedną z najpotężniejszych na Półwyspie Pirenejskim. Potężna twierdza osłonięta rzeką Tag od wschodu oraz wzgórzami od południa blokowała wojskom chrześcijańskim dostęp do Lizbony. Król portugalski, Alfons I, w marcu 1147 r. pomaszerował na czele niewielkiego oddziału rycerstwa pod Santarém. Pod osłoną nocy chrześcijanie rozpoznali siły przeciwnika w twierdzy. Nocą 15 marca rycerze Alfonsa I weszli niezauważeni po drabinach na mury i otworzyli bramy, wpuszczając resztę armii. Portugalczycy zaskoczyli Maurów całkowicie, wycinając większość z nich. Nieliczni, którzy uniknęli rzezi, ratowali się ucieczką z twierdzy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, wyd. Alma-press, Warszawa 2004.
