Chiński pop

Chiński pop, czyli c-pop (chiń. upr. 中文流行音乐; chiń. trad. 中文流行音樂; pinyin zhōngwén liúxíng yīnyuè) to skrót od Chinese popular music, czyli chińska muzyka pop. Większość artystów tego nurtu pochodzi z Hongkongu, Tajwanu i Chin kontynentalnych. Pozostali pochodzą z krajów, w których duża część ludności posługuje się językiem chińskim, np. Singapur, Malezja.

Pochodzenie

Chińska muzyka pop wywodzi się z muzyki shidaiqu („współczesne utwory”). Istnieją dwa podgatunki c-popu: cantopop (pop kantoński) i mandopop (pop mandaryński). Tajwański pop jest utrzymany w podobnym stylu, ale omawia się go osobno, gdyż jego korzenie tkwią w japońskim enka.

Historia

Od 1920 r. do 1949 r. chińska muzyka popularna oznaczała całą współczesną muzykę śpiewaną we wszystkich chińskich dialektach w ówczesnym Szanghaju. Za jej ojca uznaje się Li Jinhuia, który wraz z Buckiem Claytonem stworzył ówczesny idiom chińskiej muzyki popularnej. Buck Clayton to Amerykanin, który zaszczepił na gruncie chińskim jazz. W latach 20. taka właśnie muzyka zdobywała popularność w nocnych klubach i salach tanecznych w dużych miastach chińskich. Wiele prywatnych radiostacji powstało, by propagować c-pop. Mniej więcej w czasie japońskiego ataku na Mandżurię i chińskiej wojny domowej, muzyka pop była postrzegana jako lewicowa. Po ustanowieniu ChRLu w 1949 roku jednym z pierwszych zadań KPCh było przylepienie muzyce pop etykietki „żółtej muzyki” (żółty kolor jest w Chinach skojarzony z pornografią). W związku z obecną w ChRLu cenzurą centrum muzyczne przenosi się do Hongkongu i na Tajwan. Kuomintang, przeniesiony na Tajwan, zabraniał lokalnej ludności używania języka tajwańskiego (minnan) od lat 50. do 80. XX wieku. Skutkiem tego mandopop stał się dominującym gatunkiem muzycznym na Tajwanie.

Style muzyczne

Różnica między popem kantońskim i mandaryńskim coraz bardziej się zmniejsza. W C-popie mieści się wiele stylów, m.in. R&B, balladowy, pop, rock i hip-hop. Chiński rock zaczął być rozpatrywany jako oddzielny gatunek dopiero w latach dziewięćdziesiątych, a hip-hop dopiero w XXI wieku.

Zobacz też

• J-pop
• K-pop