Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Mińsku

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Царква святога дабравернага князя Аляксандра Неўскага
	nr rej. 712Г000046
	cerkiew parafialna
	; Widok ogólny
Państwo	Białoruś
Miasto wydzielone	Mińsk
Miejscowość	Mińsk
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Parafia	św. Aleksandra Newskiego
Wezwanie	św. Aleksandra Newskiego
Wspomnienie liturgiczne	30 sierpnia/12 września; 14/27 listopada
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1896
Data zakończenia budowy	1898
Data poświęcenia	2 lutego 1898
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni
Styl	barok cerkiewny
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Mińska Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
	Położenie na mapie Białorusi Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
	53°54′31,1″N 27°35′14,8″E/53,908639 27,587444
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego (biał. Царква Св. Аляксандра Неўскага, ros. Минская церковь Александра Невского) – cerkiew wzniesiona w latach 1896–1898 na terenie Cmentarza Wojskowego w Mińsku. Świątynia parafii w dekanacie św. Aleksandra Newskiego^[1] eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia

Cerkiew została zbudowana na zlecenie mińskich władz gubernialnych, które w kwietniu 1896 wyasygnowały na ten cel 11,2 tys. rubli, część pieniędzy zebrano też wśród mińskich wojskowych za wstawiennictwem protoprezbitera Pawła Bogdanowicza. Budowla była pomyślana jako upamiętnienie żołnierzy, którzy stracili życie w wojnie rosyjsko-tureckiej lat 1877–1878.

Świątynia została zaprojektowana w stylu cerkiewnego baroku na wzór XVII–XVIII-wieczny, zastąpiła maleńką drewnianą cerkiew, jaka znajdowała się tu od stulecia.

Budowa rozpoczęła się jeszcze w tym samym roku na terenie Cmentarza Wojskowego w Mińsku (Długi bród), uroczystego poświęcenia świątyni dokonano zaś 2 lutego 1898.

W nawę centralną wbudowano dwie tablice pamiątkowe z nazwiskami 118 żołnierzy 30. Brygady Artyleryjskiej i 119. Pułku Kołomienskiego, którzy zginęli w operacji wyzwolenia Bułgarii spod władzy Porty w 1878.

Za ścianą ołtarzową pochowane są szczątki wyższych oficerów, a obok nich znajdują się dwie mogiły ze szczątkami żołnierzy.

Za najciekawszy element świątyni można uznać drewnianą przenośną cerkiewkę, jaka była wykorzystywana przez Pułk Kołomieński do modłów podczas działań wojennych w Turcji.

W 1910 r. cerkiew stała się świątynią cywilną, początkowo parafialną, a od 1932 r. – filialną soboru św. Katarzyny. Jeszcze w latach 30. została przekazana Żywej Cerkwi, w której władaniu pozostawała do czerwca 1941 r.^[2]

W czasie wojny niemiecko-radzieckiej świątynia była bombardowana, jednak bomba wrzucona do wnętrza okazała się niewypałem, przez co cerkiew jest jednym z nielicznych budynków sakralnych na terenie Mińska, który ocalał do dnia dzisiejszego w nienaruszonym stanie.

W latach 1982–1983 cerkiew została odrestaurowana, pozłocono kopuły i umieszczono na nich nowe krzyże. W 1985 r. wnętrze świątyni ozdobiono freskami^[2].

Przypisy

↑ Приход благоверного князя Александра Невского. nevsky.by. [dostęp 2020-06-12]. (ros.).
↑ ^a ^b Мінская Вобласць | Мінскі Раён | Мінск | Аляксандра-Неўская царква. hram.by. [dostęp 2020-06-12]. (biał.).

Linki zewnętrzne

Historia cerkwi i jej ujęcia w różnych okresach (jęz. rosyjski). minsk-old-new.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-23)].

[1] Приход благоверного князя Александра Невского. nevsky.by. [dostęp 2020-06-12]. (ros.).

[hram-2] Мінская Вобласць | Мінскі Раён | Мінск | Аляксандра-Неўская царква. hram.by. [dostęp 2020-06-12]. (biał.).

[1]

[2]