Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Siemiatyczach
cerkiew parafialna | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Diecezja | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||
Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||
Cudowne ikony | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Siemiatycz | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego | |||||||||||||||
52°25′43,4″N 22°52′41,2″E/52,428722 22,878111 | |||||||||||||||
Strona internetowa |
Cerkiew pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego – prawosławna cerkiew parafialna w Siemiatyczach. Należy do dekanatu Siemiatycze diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Cerkiew mieści się przy ulicy Władysława Sikorskiego.
Świątynia została zbudowana w latach 1999–2009. Konsekrowana 18 sierpnia 2010 przez patriarchę Konstantynopola Bartłomieja I oraz metropolitę Warszawy i całej Polski Sawę.
Cerkiew została zaprojektowana przez architekta Janusza Kenskę z Warszawy. Jest to budowla murowana, z żółtej cegły klinkierowej, wzniesiona na planie krzyża greckiego. Posiada pięć kopuł. Wewnątrz znajduje się współczesny ikonostas.
Proboszcz parafii zrezygnował z wcześniejszego projektu świątyni, autorstwa profesora Aleksandra Grygorowicza. Koncepcja zakładała odważną, współczesną formę. Zrealizowana cerkiew budzi kontrowersje wśród architektów ze względu na błędy w zastosowanym układzie krzyżowo-kopułowym.
Od 2004 w cerkwi odbywa się coroczny Przegląd Pieśni Religijnej i Paraliturgicznej.
W 2021 r. świątynia otrzymała ikonę św. Paisjusza Hagioryty[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ks. Andrzej Stremkowski: Ikona św. Paisjusza Hagioryty w Siemiatyczach. orthodox.pl, 20 października 2021. [dostęp 2021-10-21].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kalendarz Prawosławny 2012, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, ss. 194–201