Przejdź do zawartości

Erich Brandenberger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erich Brandenberger
Ilustracja
Gen. Erich Brandenberger (z lewej) rozmawia z Erichem von Mansteinem
generał wojsk pancernych generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1892
Augsburg

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1955
Bonn

Przebieg służby
Lata służby

1911–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Jednostki

27 Dywizja Piechoty, XXIII Korpus Armijny, 8 Dywizja Pancerna, XVII Korpus Armijny, XXIX Korpus Armijny, 7 Armia i 19 Armia

Stanowiska

dowódca: 8 Dywizji Pancernej
XVII Korpusu Armijnego
XXIX Korpusu Armijnego
7 Armii
19 Armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Odznaka za 25-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Odznaka Honorowa Muru Ochronnego

Erich Brandenberger (ur. 15 lipca 1892 w Augsburgu, zm. 21 czerwca 1955 w Bonn) – niemiecki generał, uczestnik ataku na Związek Radziecki i ofensywy w Ardenach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szklarza Józefa Brandenbergera. W czasie I wojny światowej służył w 27 Dywizji piechoty, osiągając stopień porucznika. Następnie od 1923 kontynuował służbę w Reichswerze. Po dojściu Hitlera do władzy w 1933 był oficerem sztabowym jednostek okręgu Hessen-Darmstadt (major). Na początku II wojny światowej pełnił funkcję szefa sztabu XXIII Korpusu Armijnego[1].

Od 21 lutego 1941 roku dowodził 8 Dywizją Pancerną z którą uczestniczył w ataku na Związek Radziecki[2]. Następnie dowodził XVII Korpusem Armijnym i XXIX Korpusem Armijnym[1]. W listopadzie 1943 otrzymał nominację na generała wojsk pancernych[3]. Za udział w walkach w 1944 otrzymał Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża wraz z Liśćmi Dębu. W grudniu podczas niemieckiej ofensywy w Ardenach dowodził 7 Armią, chroniącą lewe skrzydło nacierających sił pancernych[4]. W marcu 1945 roku został odwołany ze stanowiska dowódcy 7 Armii pod zarzutem defetyzmu, jednak pod koniec wojny powierzono mu dowództwo 19 Armii[1][3]. Z 19 Armią skapitulował 5 maja 1945 roku przed wojskami alianckimi w Innsbrucku[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Żerko 2013 ↓, s. 60.
  2. Mitcham 2010 ↓, s. 26,27.
  3. a b Bishop 2009 ↓, s. 188.
  4. Bishop 2009 ↓, s. 165.
  5. a b c d e f g h i j k l Brandenberger, Erich (8. Panzer-Division) – TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-16].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]