Ernst August von Hannover (1914–1987)

Ernest August Welf
	Pretendent do tronu Hanoweru
Okres	od 30 stycznia 1953; do 9 grudnia 1987
Poprzednik	Ernest August Welf
Następca	Ernest August Welf
	Pretendent do tronu Brunszwiku
Okres	od 30 stycznia 1953; do 9 grudnia 1987
Poprzednik	Ernest August Welf
Następca	Ernest August Welf
	Dane biograficzne
Dynastia	Welfowie
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1914 ; Brunszwik
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1987 ; Hanower
Ojciec	Ernest August Welf
Matka	Wiktoria Luiza Hohenzollern
Żona	Ortrud Oldenburg
Dzieci	Maria Wiktoria; Ernest August; Ludwik Rudolf; Olga Zofia; Aleksandra Irena; Henryk Juliusz
Żona	Monika zu Solms-Laubach
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ernest August (IV) Hanowerski, książę Hanoweru, książę Brunszwiku, książę Wielkiej Brytanii i Irlandii^[1] (Ernst August Georg Wilhelm Christian Ludwig Franz Nikolaus Oskar von Hannover, ur. 18 marca 1914 w Brunszwiku; zm. 9 grudnia 1987 w Pattensen) – od 30 stycznia 1953 do 9 grudnia 1987 roku tytularny książę Hanoweru, syn księcia Ernesta Augusta III z Hanoweru i księżnej Wiktorii Luizy Pruskiej.

Życiorys

Ernest August urodził się w 1914 roku jako kolejny książę Brunszwiku-Lüneburga. Był synem Ernesta Augusta III i księżnej Wiktorii Luizy Pruskiej. Po upadku monarchii w 1918 wraz z rodzicami i rodzeństwem udał się na wygnanie do Austrii. Uczęszczał do szkoły z internatem w Salem. Po ukończeniu gimnazjum studiował prawo w Getyndze. Tam też uzyskał tytuł doktora praw w 1936 roku.

Podczas II wojny światowej brał udział w wojnie przeciwko ZSRR. Służył w Wehrmachcie do 1942 roku pod dowództwem generała Ericha Hoepnera. Został ranny wiosną 1943 roku w walkach o Charków. Po nieudanym zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 roku został aresztowany przez gestapo. Był przetrzymywany przez kilka tygodni w Berlinie przy Prinz-Albrecht-Strasse.

Po wojnie uciekł wraz z całą rodziną z zamku w Blankenburgu przed nadciągającą Armią Czerwoną na zamek Marienburg niedaleko Hanoweru. Po śmierci ojca został głową rodziny Welfów i głową dynastii hanowerskiej. Pod kierunkiem żony Ortrud zamek w Marienberg został przekształcony w pałac-muzeum. Książę Ernest August zmarł 9 grudnia 1987 roku w Pattensen. Jego następcą został najstarszy syn Ernest August.

Rodzina

Ernest August IV był potomkiem króla Jerzego V, ostatniego władcy Królestwa Hanoweru. Spokrewniony był z wieloma domami panującymi Europy, poprzez matkę księżnę Wiktorię Luizę, córkę cesarza Wilhelma II z dynastią Hohenzollernów. Ojciec Ernesta Augusta IV, Ernest August III był ostatnim księciem Brunszwiku-Lüneburga w latach 1913-1918. Ernest August poślubił 5 września 1951 księżniczkę Ortrud Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg (ur. 19 grudnia 1925, zm. 6 lutego 1980). Para miała sześcioro dzieci:

Maria Wiktoria (ur. 1952),
Ernest August (ur. 1954),
Ludwik Rudolf (ur. 1955; zm. 1988)^[2],
Olga Zofia (ur. 1958),
Aleksandra Irena (ur. 1959),
Henryk Juliusz (ur. 1961).

Po śmierci pierwszej żony książę Ernest August ożenił się po raz drugi. 16 lipca 1981 roku poślubił hrabinę Monikę zu Solms-Laubach (ur. 8 sierpnia 1929, zm. 4 czerwca 2015)^[3]. Para nie miała dzieci.

Przypisy

↑ Tytuł honorowy. W Niemczech w 1919 r. zniesiono tytuły arystokratyczne (art. 109 konstytucji weimarskiej i ustawa z 23 czerwca 1920 o zniesieniu przywilejów stanowych szlachty). Stały się one częścią nazwiska rodowego.
↑ Kurzbiographie von Ludwig Rudolph
↑ Monika zu Solms-Laubach. Deutscher Adel [dostęp 2016-11-29]

Linki zewnętrzne

Der Spiegel 36/1955

[1] Tytuł honorowy. W Niemczech w 1919 r. zniesiono tytuły arystokratyczne (art. 109 konstytucji weimarskiej i ustawa z 23 czerwca 1920 o zniesieniu przywilejów stanowych szlachty). Stały się one częścią nazwiska rodowego.

[2] Kurzbiographie von Ludwig Rudolph

[3] Monika zu Solms-Laubach. Deutscher Adel [dostęp 2016-11-29]

[1]

[2]

[3]