Przejdź do zawartości

Jakub Boncompagni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Giacomo Boncompagni)
Giacomo Boncompagni
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Sory
Okres

od 1579
do 1612

Dane biograficzne
Data urodzenia

8 maja 1548

Data śmierci

18 sierpnia 1612

Ojciec

Grzegorz XIII

Matka

Maddalena Fulchini

Żona

Costanza Sforza

Dzieci

Gregorio Boncompagni

Jakub Boncompagni właśc. Giacomo Boncompagni (ur. 8 maja 1548 w Bolonii, zm. 18 sierpnia 1612 w Sorze[1]) – włoski kondotier, książę Sory w latach 1579-1612, syn papieża Grzegorza XIII.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Ugo Boncompagniego i jego metresy – Maddaleny Fulchini[2]. Jego ojciec dopiero dziesięć lat po narodzinach Giacomo, przyjął sakrament święceń[2]. Dzięki wpływom ojca, Giacomo miał zapewnione dobre wykształcenie na Uniwersytecie w Padwie[1]. W 1572, już jako papież, Grzegorz XIII mianował Giacomo zarządcą Zamku Świętego Anioła, a rok później – dowódcą wojsk papieskich, w miejsce Marcantonia Colonny[3]. Nie zaspokoiło to jednak ambicji Giacomo, który chciał, by ojciec przyznał mu beneficja, jak w przeszłości robił to Paweł III[3].

W 1576 Grzegorz zaaranżował dla syna małżeństwo z Costanzą Sforzą[3]. Ponieważ Giacomo niejednokrotnie sprzeciwiał się woli ojca i działał wbrew niemu, papież skazał go na banicję do Perugii[3]. Wkrótce potem król Hiszpanii, Filip II Habsburg, przyznał Boncompagniemu herb szlachecki i tytuł dowódcy wojsk w księstwie Mediolanu[1]. Złość papieża na syna jednak szybko ustąpiła i 28 grudnia 1576 Giacomo został mianowany gubernatorem Ferno (którym pozostał do 22 czerwca 1585)[1]. W 1577 Grzegorz XIII wykupił dla syna markizat Vignola za cenę 70 000 skudów[3]. Następnie nabył księstwo Sory (za 100 000 skudów) i hrabstwa Arpino i Akwin (za 243 000 skudów)[1].

Po śmierci Grzegorza XIII w 1585, w Rzymie wybuchły zamieszki[4]. Aby zapewnić ochronę miastu, Giacomo Boncompagni został wyznaczony do obrony sześciu bram miejskich[4]. Dysponował on armią liczącą 2000 wojsk piechoty i cztery kompanie lekkiej kawalerii[4]. W 1611 przeszedł w stan spoczynku w Sorze[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Boncompagni, Giacomo. l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2014-04-23]. (wł.).
  2. a b Boncompagni, Ugo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-08-20]. (ang.).
  3. a b c d e Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XIX. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1913, s. 33-37.
  4. a b c Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XXI. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1913, s. 7.