Przejdź do zawartości

Giennadij Kołbin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giennadij Kołbin
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1927
Niżny Tagił

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 1998
Moskwa

Pierwszy Sekretarz KC Komunistycznej Partii Kazachskiej SRR
Okres

od 16 grudnia 1986
do 22 czerwca 1989

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Poprzednik

Dinmuchamed Kunajew

Następca

Nursułtan Nazarbajew

Odznaczenia
Order Lenina Order LeninaOrder Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru”

Giennadij Wasiljewicz Kołbin (ros. Геннадий Васильевич Колбин; ur. 7 maja 1927 w Niżnym Tagile, zm. 15 stycznia 1998 w Moskwie) – radziecki i kazachski polityk, I sekretarz KC Komunistycznej Partii Kazachstanu w latach 1986–1989.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1942–1943 uczył się modelarstwa w Niżnym Tagile, 1943–1947 uczęszczał do technikum górniczo-metalurgicznego w tym mieście, 1947–1959 pracował tam w fabryce kolejno jako konstruktor-technolog, kierownik biura technologicznego, zastępca naczelnika i naczelnik działu i zastępca głównego inżyniera. 1955 zaocznie ukończył Uralski Instytut Politechniczny im. Siergieja Kirowa. Od 1959 sekretarz partyjnego komitetu fabrycznego, w latach 1959–1962 drugi i następnie pierwszy sekretarz komitetu rejonowego KPZR w Niżnym Tagile, w latach 1970–1975 II sekretarz komitetu obwodowego KPZR w Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg), 1975–1984 II sekretarz KC Komunistycznej Partii Gruzji (I sekretarzem był wówczas Eduard Szewardnadze), 1983–1987 I sekretarz obwodowego komitetu KPZR w Uljanowsku. W latach 1979–1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR. Od 16 grudnia 1986 do 22 czerwca 1989 I sekretarz KC Komunistycznej Partii Kazachstanu. Powołanie go na to stanowisko spowodowało falę zamieszek na tle etnicznym w Ałma-Acie. Mieszkańcy protestowali przeciwko usunięciu z funkcji Kazacha – Dinmuchammeda Kunajewa i powołaniu na jego stanowisko urodzonego na terenie Rosji Kołbina. W zorganizowanej przez władze pacyfikacji protestów zginęło około 200 osób[1]. Od 7 czerwca 1989 do 26 grudnia 1990 przewodniczący Komitetu Kontroli Ludowej ZSRR. Od 1990 na emeryturze. Zmarł i został pochowany w Moskwie.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maciej Tomaszewski: Między Rosją a Chinami. Upadku ZSRR nie chcieli. tvn24.pl, 2011-12-14. [dostęp 2013-12-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]