Przejdź do zawartości

Grand Prix Monako 1962

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Monako 1962
Grand Prix Automobile de Monaco
2. wyścig z 9 w sezonie
104. Grand Prix Formuły 1
Tor Circuit de Monaco
Monako Circuit de Monaco
Data

3 czerwca 1962

Trasa
Liczba okrążeń

100

Długość okrążenia

3,145 km

Dystans

314,500 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

22 kierowców

Zakwalifikowało się

17 kierowców

Sklasyfikowano

8 kierowców

Ukończyło wyścig

5 kierowców

Wyniki
Pole position

Jim Clark
(1:35,4, Lotus-Climax)

Zwycięzca

Bruce McLaren
(2:46:29,7, Cooper-Climax)

Najszybsze
okrążenie

Jim Clark
(1:35,5, Lotus-Climax)

2. Grand Prix w sezonie 1962
Poprzednie

Grand Prix Holandii

Następne

Grand Prix Belgii

Grand Prix Monako
1961 1962 1963

Grand Prix Monako 1962 (oryg. Grand Prix Automobile de Monaco) – 2. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1962, która odbyła się 3 czerwca 1962, po raz 9. na torze Circuit de Monaco.

20. Grand Prix Monako, 9. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Organizatorzy zagwarantowali dwa miejsca w wyścigu pięciu zespołom fabrycznym (Ferrari, Lotus, Cooper, Porsche i BRM). Jako że do wyścigu mogło przystąpić 16 samochodów, reszta walczyła o pozostałe 6 miejsc. To wyjaśnia dlaczego niektórzy pomimo lepszego czasu od innych nie zakwalifikowali się do wyścigu.[1]

Kolorem niebieskim zaznaczono kierowców, którzy musieli się zakwalifikować do wyścigu.

Źródło: statsf1.com[2]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata Poz.s.
1 18 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax D 1:35,4 - - 1
2 10 Wielka Brytania Graham Hill BRM D 1:35,8 +0,4 +0,4 2
3 14 Nowa Zelandia Bruce McLaren Cooper-Climax D 1:36,4 +0,6 +1,0 3
4 40 Belgia Willy Mairesse Ferrari D 1:36,4 +0,0 +1,0 4
5 4 Stany Zjednoczone Dan Gurney Porsche D 1:36,4 +0,0 +1,0 5
6 22 Australia Jack Brabham Lotus-Climax D 1:36,5 +0,1 +1,1 6
7 30 Francja Maurice Trintignant Lotus-Climax D 1:36,8 +0,3 +1,4 7
8 34 Wielka Brytania Innes Ireland Lotus-Climax D 1:37,0 +0,2 +1,6 8
9 36 Stany Zjednoczone Phil Hill Ferrari D 1:37,1 +0,1 +1,7 9
10 38 Włochy Lorenzo Bandini Ferrari D 1:37,2 +0,1 +1,8 10
11 28 Wielka Brytania John Surtees Lola-Climax D 1:37,9 +0,7 +2,5 11
12 26 Wielka Brytania Roy Salvadori Lola-Climax D 1:38,5 +0,6 +3,1 12
13 46 Szwajcaria Jo Siffert Lotus-Climax D 1:38,9 +0,4 +3,5 NZ
14 8 Stany Zjednoczone Richie Ginther BRM D 1:39,0 +0,1 +3,6 13
15 24 Wielka Brytania Jackie Lewis BRM D 1:39,0 +0,0 +3,6 NZ
16 32 Stany Zjednoczone Masten Gregory Lotus-BRM D 1:39,2 +0,2 +3,8 NZ
17 20 Wielka Brytania Trevor Taylor Lotus-Climax D 1:40,0 +0,8 +4,6 14
18 38 Meksyk Ricardo Rodríguez Ferrari D 1:40,1 +0,1 +4,7 NW
19 2 Szwecja Jo Bonnier Porsche D 1:42,4 +2,3 +7,0 15
20 16 Tony Maggs Cooper-Climax D 1:42,7 +0,3 +7,3 16
21 44 Holandia Carel Godin de Beaufort Porsche D 1:44,4 +1,7 +9,0 NZ
22 42 Włochy Nino Vaccarella Lotus-Climax D 2:01,8 +17,4 +26,4 NZ
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata Poz.s.

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]

Źródła: statsf1.com[3]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Awans 2 14 Nowa Zelandia Bruce McLaren Cooper-Climax D 100 2:46:29,7
2 Awans 7 36 Stany Zjednoczone Phil Hill Ferrari D 100 +1,3
3 Awans 7 38 Włochy Lorenzo Bandini Ferrari D 100 +1:24,1
4 Awans 7 28 Wielka Brytania John Surtees Lola-Climax D 99 +1 okr.
5 Awans 10 2 Szwecja Jo Bonnier Porsche D 93 +7 okr.
6 Spadek 4 10 Wielka Brytania Graham Hill BRM D 92 +8 okr. silnik
7 Spadek 3 40 Belgia Willy Mairesse Ferrari D 90 +10 okr. ciśnienie oleju
8 Spadek 2 22 Australia Jack Brabham Lotus-Climax D 77 +23 okr. wypadek
Niesklasyfikowani
  34 Wielka Brytania Innes Ireland Lotus-Climax D 64 +36 okr. pompa paliwowa
  18 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax D 55 +45 okr. sprzęgło
  26 Wielka Brytania Roy Salvadori Lola-Climax D 44 +56 okr. zawieszenie
  16 Tony Maggs Cooper-Climax D 43 +57 okr. skrzynia biegów
  20 Wielka Brytania Trevor Taylor Lotus-Climax D 24 +76 okr. wyciek paliwa
  4 Stany Zjednoczone Dan Gurney Porsche D 0 +100 okr. wypadek
  8 Stany Zjednoczone Richie Ginther BRM D 0 +100 okr. przepustnica
  30 Francja Maurice Trintignant Lotus-Climax D 0 +100 okr. wypadek
Niezakwalifikowani
  46 Szwajcaria Jo Siffert Lotus-Climax D 0 nie zakwalifikował się
  24 Wielka Brytania Jackie Lewis BRM D 0 nie zakwalifikował się
  32 Stany Zjednoczone Masten Gregory Lotus-BRM D 0 nie zakwalifikował się
  44 Holandia Carel Godin de Beaufort Porsche D 0 nie zakwalifikował się
  42 Włochy Nino Vaccarella Lotus-Climax D 0 nie zakwalifikował się
Nie wystartowali / niedopuszczeni do ponownego startu
  38 Meksyk Ricardo Rodríguez Ferrari D 0 nie wystartował
  6 Włochy Roberto Bussinello De Tomaso-Alfa Romeo D 0 brak sprawnego samochodu
  12 Wielka Brytania Tony Marsh BRM D 0 brak sprawnego samochodu
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[4]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
18 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax 1:35,5 42

Prowadzenie w wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[5]

Nr Kierowca Konstruktor Okrążenia Suma
10 Wielka Brytania Graham Hill BRM 7-92 86
14 Nowa Zelandia Bruce McLaren Cooper-Climax 1-6, 93-100 14

Klasyfikacja po wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza szóstka otrzymywała punkty według klucza 9-6-4-3-2-1. Liczone było tylko 5 najlepszych wyścigów danego kierowcy.

Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty

P +/− Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 0 Wielka Brytania Graham Hill 2 10 1 - - - - -
2 +1 Stany Zjednoczone Phil Hill 2 10 - 1 1 - - -
3 N Nowa Zelandia Bruce McLaren 2 9 1 - - - 1 1
4 -2 Wielka Brytania Trevor Taylor 2 6 - 1 - - - 1
5 N Włochy Lorenzo Bandini 1 4 - - 1 - - -
6 N Wielka Brytania John Surtees 2 3 - - - 1 - 1
7 -3 Włochy Giancarlo Baghetti 1 3 - - - - - -
8 N Szwecja Jo Bonnier 2 2 - - - - - -
9 -4 Tony Maggs 2 2 - - - - - 1
10 -4 Holandia Carel Godin de Beaufort 1 1 - - - - - -
P +/− Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Konstruktorzy

[edytuj | edytuj kod]

Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty. Również do klasyfikacji zaliczano 5 najlepszych wyników.

P +/− Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 +3 Wielka Brytania Cooper-Climax 5 11 1 - - - 1 2
2 -1 Wielka Brytania BRM 4 10 1 - - - - 2
3 0 Włochy Ferrari 6 10 - 1 2 - - 1
4 -2 Wielka Brytania Lotus-Climax 10 6 - 1 - 1 1 7
5 N Wielka Brytania Lola-Climax 4 3 - - - 1 - 3
6 -1 Niemcy Porsche 6 3 - - - - - 3
Niesklasyfikowani
Wielka Brytania Emeryson-Climax 1 0 - - - - - 1
P +/− Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mike Lang: Grand Prix! Vol. 1. Haynes, 1981, s. 288. ISBN 0-85429-276-4.
  2. MONACO 1962 Qualifications. statsf1.com. [dostęp 2021-08-28]. (ang.).
  3. MONACO 1962 Result. statsf1.com. [dostęp 2021-08-28]. (ang.).
  4. MONACO 1962 Best Laps. statsf1.com. [dostęp 2021-08-28]. (ang.).
  5. MONACO 1962 Laps led. statsf1.com. [dostęp 2021-08-28]. (ang.).