Przejdź do zawartości

Julian Jerzy Fischer-Drauenegg

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Fischer-Drauenegg
Julian Fischer von Drauenegg
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1896
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

VI Batalion Kolejowy
3 Pułk Wojsk Kolejowych
BK „Poznań”
15 Pułk Ułanów
OZ Wlkp. BK
Pułk Zapasowy „Kraśnik”

Stanowiska

dowódca kompanii
oficer sztabu
dowódca szwadronu
kwatermistrz pułku
zastępca dowódcy pułku
dowódca ośrodka zapasowego i pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola

Julian Jerzy Fischer-Drauenegg[a] (ur. 30 marca 1896 we Lwowie, zm. ?) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Juliana. Urodził się 30 marca 1896 we Lwowie[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Piechoty Nr 55. W czasie służby w c. i k. Armii awansował w korpusie oficerów piechoty na stopień: podporucznika ze starszeństwem z 18 sierpnia 1915 i porucznika ze starszeństwem z 1 maja 1917[2][3][4].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w III batalionie kolejowym, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk kolejowy[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 47. lokatą w korpusie oficerów kolejowych, a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk wojsk kolejowych[6]. W 1923 pełnił służbę w Wojskowym Wydziale Kolejowym w Poznaniu, pozostając oficerem nadetatowym 3 pułku kolejowym w Poznaniu[7]. W następnym roku, w tym samym pułku, był dowódcą 2. kompanii VI baonu kolejowego[8].

W grudniu 1924 został przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 283,5 lokatą z równoczesnym wcieleniem do 15 pułku ułanów[9][10][11][12]. W lipcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu na stanowisko oficera sztabu[13][14]. W marcu 1931 został ponownie przeniesiony do 15 puł.[15], a 17 grudnia tego roku awansowany na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[16]. W czerwcu 1933 został mianowany na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego 15 puł.[17] W grudniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza 15 puł.[18][19] 25 marca 1939 został I zastępcą dowódcy pułku[20].

24 sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, został dowódcą Ośrodka Zapasowego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii[21]. W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą pułku zapasowego „Kraśnik”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[22], a następnie w Obozie Jenieckim NKWD w Griazowcu[23][24]. W Starobielsku skierował do Hitlera telegram gratulacyjny w związku z dniem jego urodzin, natomiast w Griazowcu należał do grupy jeńców pochodzenia niemieckiego, z których część sympatyzowała z III Rzeszą. Był też jednym z tych jeńców, którzy najbardziej zdecydowanie domagali się zgody na wyjazd do Niemiec[25].

Julian Fischer-Drauenegg był żonaty z Elfriede, córką Karla Strzygowskiego (1854–1910), właściciela fabryki sukna w Leszczynach, i Antoinette (Antoniy) Tichy (1865–1930)[26].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji c. i k. Armii do 1916 figurował jako „Julian Fischer”, a później jako „Julian Fischer von Drauenegg”. W ewidencji Wojska Polskiego, latach 1921–1924, figurował jako „Fischer de Drauenegg”, a później jako „Fischer-Drauenegg”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-12]..
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 108, 376.
  3. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 114, 495.
  4. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 153, 634.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 372, 617.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 266.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 987, 994, 1493.
  8. ↑ Krótki rys historyczny 3 pułku Wojsk Kolejowych. „Żołnierz Wielkopolski”. 28, s. 8, 1924-10-01. Poznań: Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII. 
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 133 z 21 grudnia 1924 roku, s. 752.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 569, 603.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 304, 345.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 146, 642.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
  14. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 61, 77.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 114.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 400.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 127.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 255.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130, 699.
  20. ↑ Tym 2004 ↓, s. 36.
  21. ↑ Tym 2004 ↓, s. 57.
  22. ↑ Jerzy Piniński: Mjr Jerzy Piniński. muzeumkatynskie.pl. [dostęp 2016-04-19].
  23. ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 68. ISBN 83-85015-66-3.
  24. ↑ Griazowiec ↓, s. 8.
  25. ↑ Jaczyński 2012 ↓, s. 21.
  26. ↑ Kenig 2012 ↓, s. 21.
  27. ↑ M.P. Z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  28. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 634.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julian_Jerzy_Fischer-Drauenegg&oldid=71890148”