Przejdź do zawartości

Kazimierz Lubomirski (kompozytor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 31.179.26.76 (dyskusja) o 13:22, 30 paź 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kazimierz Anastazy Karol Lubomirski
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina

Lubomirscy

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1813
Czerniejowice

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1871
Lwów

Ojciec

Fryderyk Lubomirski

Matka

Franciszka Załuska

Żona

Zeneida Hołyńska

Dzieci

Stanisław Michał Lubomirski Maria Lannes de Montebello

Kazimierz Anastazy Karol Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 17 lutego 1813 w Czerniejowcach na Pobereżu, zm. 29 czerwca 1871 we Lwowie) – kompozytor, autor wielu popularnych pieśni.

Życiorys

Syn Fryderyka Lubomirskiego (wicegubernatora wołyńskiego, dziedzica klucza rówieńskiego i aleksandryjskiego) i Franciszki z Załuskich, wnuk Józefa Lubomirskiego (kasztelana kijowskiego).

Kazimierz Lubomirski dzieciństwo naznaczone miał separacją rodziców. Od dziecka wykazywał talent muzyczny, najpierw uczył się u J. Schmidberga, kapelmistrza pałacowej orkiestry Lubomirskich w Równem, później studiował muzykę w Dreźnie u Dotzauera. Podróżując po Europie, nawiązał liczne kontakty z wybitnymi artystami. W Warszawie przyjaźnił się z młodszym bratem J. I. Kraszewskiego, Kajetanem. Od 1852 do 1858 był wiceprezesem Tow. Wsparcia Podupadłych Artystów Muzyki oraz organizował cotygodniowe koncerty w swoim salonie muzycznym. Po śmierci Józefa Elsnera (1854) przetłumaczył z niemieckiego i przygotował w r. 1855 do druku diariusz Józefa Elsnera z 1. 1839-48, zatytułowany „Sumariusz moich utworów muzycznych", który fragmentarycznie został wydany w „Ruchu Muzycznym" w r. 1857 (całość dopiero w r. 1957). Po r. 1860 osiadł na stałe w swoim majątku w Równem, gdzie był między innymi funkcję kuratorem miejscowego gimnazjum. Na kilka lat przed śmiercią częściowo sparaliżowany, nie mogąc zajmować się muzyką, tłumaczył literaturę obcą na język ojczysty. Pozostawił żonę Zeneidę z Hołyńskich (1820-1893) i dzieci: Stanisława Michała (1838-1918) i Marię (1842-1930).

Twórczość

Skomponował 60 utworów, w tym:

  • Ok. 36 pieśni na głos z fortepianem cieszących się swego czasu dużym uznaniem. Większość pieśni została wydana w Warszawie.
    • Największą popularność uzyskała pieśń „O gwiazdeczko coś błyszczała” op. 22 powstała około r. 1850 do wiersza Wiktoryna Zielińskiego opublikowanego w r. 1842.
  • Instrumentalne, głównie fortepianowe miniatury taneczne.

Kompozycje

Pieśni

  • Op.1 - Rozmowa
  • Op.2 - Sen
  • Op.3 - Pierwiosnek
  • Op.12 - Zawsze i wszędzie
  • Op.13 - La Rosa e la Croce, Romanza
  • Op.14 - Smutny Rolnik i Barkarola „Na morze“
  • Op.15 - Pieśń z wieży
  • Op.16 - El sospeto
  • Op.17 - W jesieni (Im Herbst)
  • Op.18 - Niepewność
  • Op.21 - Pochód kozacki
  • Op.22 - Gwiazdka
  • Op.27 - Seguidilla et Romanza
  • Op.28 - La Partenza
  • Op.33 - 2gi Pochód kozacki
  • Op.37 - U nas inaczéj dumka
  • Op.38 - Mazurek śpiewany w Cyruliku Sewilskim przez pannę Hollossy
  • Op.42 - Nie płacz dziewczę
  • Op.47 - Piosnka, Dwie rany
  • Op.48 - Le Myosothis, Romance
  • Op.49 - La Consolazione, Romance
  • Op.52 - Marya
  • Op.54 - Ave Maria, dwuśpiew
  • Op.55 - Marzenie
  • Op.57 - Jeden z obu. Sonet włoski z nad brzegu Teterowa
  • Op.58 - Dwie dumki „Nigdyż“, „Do gęśli“
  • Op.59 - Do Dniepru
  • Op.60 - Siwy koń
  • Op.61 - Gdyby orlem być

Bibliografia

  • Tadeusz Przybylski "Kazimierz Lubomirski" [w] „Polski Słownik Biograficzny” t. XVIII , wyd. Ossolineum Wrocław – Warszawa – Kraków, 1973;
  • Wacław Panek „Polski Śpiewnik Narodowy”, Str. 167, 295.
  • Maria Prokopowicz „Muzyczny ruch wydawniczy” w Andrzej Spóz „Kultura muzyczna Warszawy, drugiej połowy XIX w.”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, na str. 258 podaje, że kilkanaście pierwszych utworów fortepianowych i pieśni wydał w Lipsku C. G. Röder przy współpracy R. Friedleina.
  • L. Bełza, „Między oświeceniem i romantyzmem”, Kraków, 1961 str. 45.
  • Józef Elsner „Sumariusz moich utworów muzycznych”, Kraków, 1957, str. 23; [Rolle J.] Dr Antoni J., „Wybór pism”, Kraków, 1966, tom III.
  • Z. Jachimecki, „Muzyka polska”, w: „Polska jej dzieje i kultura”, Warszawa [1928] i nadbitka cz. III str. 9.
  • F. Pazdirek, „Universal-Handbuch der Musikalischen Literatur“, Wiedeń 1904—10, tom I, str 668.
  • T. J. Stecki, „Miasto Równe”, Warszawa, 1880 str. 33—4.
  • S. Świerzewski, „Kraszewski i polskie życie muzyczne XIX w.”, Kraków, 1962 str. 20, 195, 197.
  • „Z dziejów muzyki polskiej”, Kraków, 1966, tom II, str. 363.