Kultura afanasjewska
Kultura afanasjewska – neolityczna kultura archeologiczna rozwijająca się nad górnym Jenisejem i w Ałtaju, datowana na lata 3000–1700 p.n.e. Nazwa pochodzi od stanowiska Afanasjewska Gora w Rosji.
Nad brzegami rzek zachowane ślady osad należące do ludu prowadzącego gospodarkę pastersko-myśliwską. Hodowano głównie bydło rogate, konie i owce. Narzędzia kamienne to głównie gładzone, trójkątne topory i groty strzał. Ceramika stosunkowo niedoskonała, często zdobiona motywem rybich ości. Jednak zmieniała się, z naczyń jajowatych i spiczastych wytwórcy przeszli do ceramiki płaskodennej. Sprowadzano wyroby miedziane (naczynia i ozdoby) z kierunku południowo-zachodniego. Być może w końcowej fazie pojawia się kucie miedzianych narzędzi i ozdób.
Początkowo groby wykładano kamieniami, również otaczano je dużymi głazami. Później pojawiają się groby przykryte czasami małym kurhanem, również otaczane dużymi kamieniami. Wiele grobów zbiorowych, do siedmiu osób. Szkielety w pozycji skurczonej, przysypane ochrą.
Część autorów wskazuje na podobieństwa i możliwość utworzenia kultury afanasjewskiej przez ludność napływającą z Europy Wschodniej[1] (kultura grobów jamowych[2]), również na możliwość, iż kultura afanasjewska była utworzona przez przodków Tocharów[3]. Tereny kultury afanasjewskiej częściowo zajmuje później kultura andronowska.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W.I.Matyushchenko: Западная Сибирь в системе древних культур Евразии. omsu.omskreg.ru, 1996-06-20. [dostęp 2014-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-16)]. (ros.).
- ↑ Солодовников К. Н: Материалы к антропологии афанасьевской культуры. [dostęp 2014-02-14]. (ros.).
- ↑ James Patrick Mallory: Encyclopedia of Indo-European Culture. Londyn: Fitzroy Dearborn, 1997, s. 6. ISBN 1-884964-98-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michel Brézillon, Encyklopedia kultur pradziejowych, Warszawa, WAiF, 1981, ISBN 83-221-0143-0.
- Encyklopedia sztuki starożytnej, WAiF, Warszawa, 1975