Ludwik August de Bourbon

Ludwik August de Bourbon

książę Maine
Okres	od 1673 do 14 maja 1736
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1670 Saint-Germain-en-Laye
Data i miejsce śmierci	14 maja 1736 Sceaux
Ojciec	Ludwik XIV
Matka	Markiza de Montespan
Żona	Ludwika Benedykta Burbon-Condé
Dzieci	Mademoiselle de Dombes, Ludwik Konstantyn, Mademoiselle d'Aumale, Ludwik August II, Ludwik Karol, Karol, Ludwika Franciszka

Ludwik August de Bourbon, fr. Louis-Auguste de Bourbon (ur. 31 marca 1670 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 14 maja 1736 w Sceaux) - najstarszy nieślubny syn króla Ludwika XIV i jego oficjalnej metresy – Françoise-Athénaïs, markizy de Montespan.

Rodzina

Ludwik August był ulubionym synem Ludwika. 19 marca 1692 poślubił on Annę Ludwikę Benedyktę (8 listopada 1676 – 23 stycznia 1753), córkę Henryka Juliusza, księcia de Condé, i Anny Henrietty, córki Edwarda Wittelsbacha księcia Palatynatu-Simmern.

Para miała 7 dzieci, ale wszystkie one zmarły bezdzietnie:

• córka (11–26 września 1694), Mademoiselle de Dombes
• Ludwik Konstantyn (27 listopada 1695 – 28 września 1698), książę de Dombes
• córka (21 grudnia 1697 – 24 sierpnia 1699), Mademoiselle d'Aumale
• Ludwik August II (4 marca 1700 – 30 września 1755), książę d’Aumale i de Dombes
• Ludwik Karol (15 października 1701 – 13 lipca 1775), hrabia d'Eu
• Karol (31 marca 1704 – 2 września 1708), książę d'Aumale
• Ludwika Franciszka (4 grudnia 1707 – 19 sierpnia 1743), mademoiselle du Maine

Plany Ludwika XIV

Markiza de Montespan z dziećmi

Podobnie jak wszystkie inne nieślubne dzieci króla z Markizą de Montespan, Ludwik August został uznany przez ojca. Stało się to 20 grudnia 1673. Został również księciem Maine. Później został pułkownikiem-generałem oddziałów szwajcarskich. Brał udział w licznych wojnach toczonych wówczas przez Francję u boku marszałka Luksemburskiego. W 1681 r. otrzymał tytuły księcia de Dombes i hrabiego d'Eu. W 1686 r. został księciem d'Aumale i kawalerem Orderu Świętego Ducha. W 1688 otrzymał awans na generała-porucznika.

W lecie 1714 Ludwik XIV umieścił Ludwika Augusta razem z jego braćmi w linii sukcesji tronu, na wypadek gdyby jego ślubni potomkowie wymarli. Tą kontrowersyjną decyzję podjął, ponieważ w ciągu jednego roku zmarli nagle aż trzej jego kolejni następcy, i jedynym jego spadkobiercą został mały Ludwik, książę Andegawenii. Gdyby ten ostatni zmarł, mogłaby rozpocząć się we Francji wojna domowa o francuską sukcesję – między potomkami Filipa V, króla Hiszpanii, a potomkami Filipa II, księcia Orleanu. W tym celu król uznał swoje nieślubne dzieci, ale spotkało się to z niechęcią innych francuskich książąt, np. książąt Kondeuszy czy książąt Orleańskich.

W sierpniu 1715 zdrowie króla znacznie się pogorszyło. 22 sierpnia Ludwik nie był w stanie uczestniczyć w paradzie wojskowej w ogrodach Wersalu i Ludwik August zastąpił ojca. To publiczne wywyższenie Ludwika Augusta jeszcze bardziej zaniepokoiło książąt Orleańskich. 1 września 1715 król zmarł. Jego testament ustanowił nad nowym małoletnim królem dwóch regentów: księcia Orleanu i księcia Maine. Już następnego dnia książę Orleanu w Parlamencie unieważnił ten testament.

Koniec nadziei

Pokłócony z księciem Orleanu, Ludwik August razem ze swoją żoną dołączyli do spisku Cellamare’a. Ufali, że nowym regentem zostanie król Hiszpanii. Intryga nie powiodła się, spiskowcy zostali ujawnieni i zesłani na wygnanie, co ostatecznie pogrzebało ich królewskie ambicje. Ludwik został osadzony w Doullens, a jego żona w Dijon. Uwolnieni w 1720 r. nie mieszali się już do polityki. Ludwik zamieszkał z żoną w swojej posiadłości w Sceaux, gdzie zmarł w 1736.