Mackenzie Boyd-Clowes (ur. 13 lipca1991 w Toronto[1]) – kanadyjskiskoczek narciarski, zawodnik klubu Altius Nordic Ski Club. Brązowy medalista olimpijski z 2022 w drużynie mieszanej. Uczestnik igrzysk olimpijskich (2010, 2014, 2018 i 2022), mistrzostw świata (2009, 2011, 2017, 2019, 2021 i 2023), mistrzostw świata w lotach (2012, 2014, 2016, 2018 i 2020) oraz mistrzostw świata juniorów (2006, 2007 i 2011). Rekordzista Kanady w długości skoku.
W 2005 i 2006 zdobywał brązowe medale mistrzostw Ameryki Północnej juniorów w konkursach drużynowych[3][4].
We wrześniu 2005 zadebiutował w cyklu FIS Cup, w zawodach w Predazzo zajmując 50. i 56. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006, które ukończył na 55. pozycji indywidualnie i 11. w drużynie[5]. 5 sierpnia 2006 znalazł się w składzie reprezentacji Kanady na konkurs Letniego Grand Prix w Hinterzarten. Został w nim zdyskwalifikowany, a Kanadyjczycy zajęli ostatnią, 12. lokatę. W październiku 2006 w Einsiedeln Boyd-Clowes zdobył pierwsze punkty FIS Cupu, a 12 grudnia 2006 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 60. miejsce w Rovaniemi. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2007 był 39. indywidualnie[6].
W marcu 2008 w Whistler zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego, zajmując 23. miejsce[7]. We wrześniu 2008 zadebiutował w indywidualnych zawodach Letniego Grand Prix, oba konkursy w Hakubie kończąc w czwartej dziesiątce. 24 stycznia 2009 po raz pierwszy wystartował w Pucharze Świata, zajmując 42. pozycję na próbie przedolimpijskiej w Whistler. W dalszej części sezonu 2008/2009 jeszcze dwukrotnie wystąpił w konkursie głównym cyklu. Wystartował na seniorskich Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2009, na których na skoczni normalnej odpadł w kwalifikacjach, a na dużej zajął 46. miejsce[8].
W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2009 trzykrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W sezonie zimowym 2009/2010 raz wystąpił w zawodach głównych Pucharu Świata. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010. W konkursie drużynowym zajął ostatnie, 12. miejsce, a w obu indywidualnych odpadł w kwalifikacjach[9].
W lipcu 2010 dwukrotnie stanął na podium zawodów FIS Cupu, konkursy w Szczyrbskim Jeziorze kończąc na 3. i 1. miejscu. 15 stycznia 2011 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zawody na skoczni w Sapporo kończąc na 28. pozycji. Dzień później na tej samej skoczni był 29. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2011, na których zajął 35. miejsce indywidualnie, a także na seniorskich Mistrzostwach Świata 2011, gdzie był 39. na skoczni dużej[10].
W lipcu 2011 dwukrotnie zwyciężył w zawodach FIS Cupu w Gérardmer. 31 lipca zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Courchevel, po raz pierwszy stając na podium zawodów tej rangi. 12 sierpnia 2011 po zajęciu 13. lokaty na tej samej skoczni zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix. 20 stycznia 2012 zajął 3. miejsce w Pucharze Kontynentalnym w Sapporo. W sezonie 2011/2012 Pucharu Świata dwukrotnie zdobył punkty, zajmując pozycje w trzeciej dziesiątce. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012, które ukończył na 36. miejscu[11].
30 czerwca 2012 zwyciężył w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams. W Letnim Grand Prix 2012 najwyżej klasyfikowany był na 19. miejscu, które zajął w sierpniu w Hinterzarten. W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata punkty zdobył czterokrotnie, w rozgrywanych na przełomie stycznia i lutego 2013 zawodach na skoczniach mamucich. W najlepszym występie, 3 lutego 2013 w Harrachovie, zajął 19. pozycję[12]. 10 lutego doznał podczas konkursu pokazowego w Willingen kontuzji barku[13], w wyniku której nie startował do końca sezonu[12].
We wrześniu 2016 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams, a w październiku zawody Letniego Grand Prix w Klingenthal ukończył na 6. pozycji. W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata najlepszym wynikiem Boyda-Clowesa była 12. lokata z grudnia z Klingenthal, a punkty cyklu zdobył łącznie sześć razy. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, gdzie zajął 39. miejsce na skoczni normalnej i 38. na dużej indywidualnie, a także 12. w drużynie mieszanej[17].
We wrześniu 2019 dwukrotnie zajął 3. lokatę w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Klingenthal. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie startował w zawodach cyklu. Punkty zdobył czterokrotnie, a najlepszy wynik (17. pozycję) osiągnął w grudniu 2019, w drugim konkursie w Engelbergu[20].
Pięciokrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce podczas sezonu 2022/2023 Pucharu Świata. Najwyżej sklasyfikowany był 12 lutego 2023 w Lake Placid, na 13. miejscu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, na których zajął 38. pozycję na skoczni normalnej i 33. na dużej indywidualnie. W swoim ostatnim występie w Pucharze Świata, 1 kwietnia 2023 w Planicy, zajął 37. miejsce[25].
W listopadzie 2023 ogłosił zawieszenie kariery[26]. Nie powrócił już do startów[27].
Swój rekord życiowy w długości lotu 224,0 m ustanowił na treningu przed konkursem indywidualnym na Letalnicy, 17 marca 2016 roku. Wynik ten jest też rekordem Kanady[2].