Przejdź do zawartości

Marina Owsiannikowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marina Owsiannikowa
Марина Овсянникова
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1978
Odessa

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Narodowość

rosyjska

Alma Mater

Kubański Uniwersytet Państwowy, Rosyjska Akademia Gospodarki Narodowej i Administracji Publicznej przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej

Pracodawca

Pierwyj kanał

Dzieci

2

Marina Owsiannikowa z domu Tkaczuk (ros. Марина Овсянникова z domu Ткачук[1][2]; ur. 19 czerwca 1978[3] w Odessie[4]) – rosyjska prezenterka i dziennikarka telewizyjna, która była zatrudniona w kanale telewizyjnym Pierwyj kanał jako redaktorka międzynarodowa[5]. 14 marca 2022 podczas audycji zaprotestowała przeciwko rosyjskiej inwazji na Ukrainę.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jej matka jest Rosjanką, a ojciec Ukraińcem[6]. Po śmierci ojca[7], gdy miała 8 lat, wyprowadziła się z matką do Rosji[7]. Dzieciństwo spędziła w Groznym[8]. Jako dziecko trenowała pływanie i gimnastykę artystyczną[9]. Wraz ze swoją drużyną pływacką zdobyła mistrzostwo Krasnodaru na zawodach uniwersyteckich[9]. Ukończyła studia na wydziale dziennikarstwa Kubańskiego Uniwersytetu Państwowego w Krasnodarze[2] oraz Rosyjską Akademię Gospodarki Narodowej i Administracji Publicznej przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej.

Owsiannikowa karierę zawodową rozpoczynała jako prezenterka lokalnych wiadomości Dzień Kubania (День Кубани) w państwowej telewizji Kubań (Кубань). W 2002 roku – zgodnie z relacją tych, którzy z nią pracowali w tej stacji – wyjechała z Krasnodaru do Moskwy[2]. W późniejszych latach pracowała jako redaktorka międzynarodowa dla stacji Pierwyj kanał, w którym zajmowała się m.in. tłumaczeniem wypowiedzi zagranicznych polityków i biznesmenów na język rosyjski[5]. Od 11 kwietnia do 3 lipca 2022 roku była niezależną korespondentką Die Welt[10][11]. Później na krótko wróciła do Rosji, ale wobec realnego[potrzebny przypis] zagrożenia aresztowaniem zdecydowała się na nielegalny wyjazd wraz z córką za granicę. Wyjechała do Francji, współpracuje z „Reporterami bez granic”, mieszka w Paryżu[12][4].

25 maja 2022 roku, podczas dorocznego Oslo Freedom Forum(inne języki) w Oslo, Owsiannikowa otrzymała Václav Havel International Prize for Creative Dissent, nagrodę ustanowioną przez Human Rights Foundation(inne języki) i przyznawaną „tym, którzy z odwagą i pomysłowością demaskują kłamstwa dyktatury i którzy przedstawiają pracę, która jest przykładem ogromnej odwagi i kreatywności”[13].

Ma dwójkę dzieci. Była żoną Igora Owsiannikowa, reżysera hiszpańskiego wydania Russia Today[5].

Protest antywojenny

[edytuj | edytuj kod]

Występ na żywo

[edytuj | edytuj kod]

14 marca 2022 roku, podczas wieczornego programu informacyjnego Wriemia, pojawiła się za prezenterką, pokazując transparent z napisem: „Stop wojnie. Nie wierzcie propagandzie. Tutaj was okłamują. Rosjanie przeciwko wojnie”, i krzycząc po rosyjsku: „Zatrzymajcie wojnę! Nie dla wojny!”. Po chwili transmisja ze studia została przerwana, a Owsiannikowa zatrzymana przez ochronę i przekazana policji[14][15][16]. Oskarżona została o przygotowanie niezatwierdzonego wydarzenia publicznego. Musiała również zrezygnować z pracy dla Pierwyj kanał i, jak sama mówi, znalazła się w trudnej sytuacji finansowej[5]. Obawia się również, że pracodawca może jej wytoczyć pozew cywilny[7]. Jak podała rosyjska agencja TASS, za sam protest na antenie może zostać skazana na 15 lat więzienia. Fakt toczącego się dochodzenia potwierdził również adwokat Sergey Badamshin[17].

Manifest

[edytuj | edytuj kod]

Przed protestem producentka nagrała krótki manifest, w którym mówi m.in., że wstydzi się pracy dla propagandy Kremla i wezwała Rosjan do protestowania przeciwko wojnie na Ukrainie i rządom Putina[6][18]. 15 marca 2022 sąd ukarał ją za ten manifest grzywną w wysokości 30 tys. rubli[19]. Kara dotyczyła tylko opublikowania w sieci nagrania z manifestem, a nie samego protestu na antenie[20][21]. Według informacji pochodzących od Mariny Owsiannikowej istniała groźba zatrzymania jej w areszcie, ale nie została zatrzymana, ponieważ w Rosji przy sprawach administracyjnych nie można zatrzymać samotnych matek[7].

Reakcje na protest antywojenny

[edytuj | edytuj kod]

Dziennikarz Timofej Dziadko(inne języki), pracujący w stacji Dożd´, porównał Owsiannikową z Natalją Gorbaniewską i mówił o podobieństwie protestu antywojennego Owsiannikowej do „demonstracji siedmiorga w 1968 roku[22][23].

Prezydent Francji Emmanuel Macron zaproponował Owsiannikowej azyl polityczny lub inną formę opieki prawnej we Francji. Propozycję tę rozszerzył również na innych rosyjskich dziennikarzy, którzy obawiają się wypowiadać się na temat wojny Rosji z Ukrainą w sposób niezgodny z linią władz[24]. Owsiannikowa ogłosiła jednak, że czuje się patriotką i zamierza pozostać w Rosji, przyznając się jednak do obaw o swoje bezpieczeństwo i dalszy los swoich dzieci[25][5].

Roman Hryszczuk, członek Rady Najwyższej Ukrainy, napisał na Twitterze, że protest mógł być mistyfikacją, przeznaczoną dla odbiorców z Zachodu. Analizując wystąpienie zwracał uwagę na fałszywe stwierdzenia, jak to, że tylko Putin jest odpowiedzialny za wojnę, albo użycie zwrotu „bratnie narody”, używanego w rosyjskiej propagandzie państwowej[19][26]. Z drugiej strony prezydent Ukrainy, Wołodymyr Zełenski, w telewizyjnym wystąpieniu podziękował Owsiannikowej za jej protest[17]. Ponadto w mediach pojawiły się spekulacje na temat stosunkowo niskiego wymiaru kary wymierzonej kobiecie, który miałby świadczyć o specjalnym traktowaniu jej przez wymiar sprawiedliwości[27], choć jak podała agencja TASS postępowanie jeszcze nie zostało zakończone, a kara grzywny dotyczy jedynie sprawy administracyjnej za umieszczenie filmu. Za protest na antenie, również według prawnika kobiety, czeka ją jeszcze sprawa karna, w wyniku której Owsiannikowej nadal grozi 15 lat więzienia[27].

Marina Owsiannikowa zaprzecza oskarżeniom o mistyfikację, mówiąc, że jej przekaz był szczery, i że stacja potwierdziła prawdziwość incydentu[25][21]. Igor Riskin, były dziennikarz Pierwyj Kanał, powiedział, że od strony zabezpieczeń stacji protest Mariny był jak najbardziej możliwy, bo obsługa była za daleko, by mogła od razu zareagować[28].

Po proteście Owsiannikowej rezygnację z pracy ogłosili kolejni dziennikarze. Pierwyj Kanał opuściła prezenterka Żanna Agalakowa, natomiast ze stacji telewizyjnej NTV odeszli prezenterka Lilia Gildejewa, pracująca tam od 2006 roku oraz Wadim Glusker, dziennikarz o blisko trzydziestoletnim stażu pracy[29], przy czym Gildejewa opuściła Rosję już wcześniej, natomiast wypowiedzenie przesłała po wystąpieniu Owsiannikowej[30]. 20 marca 2022 roku szefowa stacji Dożd´ i dziennikarka Natalja Sindiejewa napisała list otwarty do rosyjskich kobiet mediów[31], w którym wyraziła m.in. uznanie dla odwagi Mariny Owsiannikowej.

27 marca 2022 Owsiannikowa wystąpiła w telewizji RAI, gdzie m.in. wezwała do zniesienia sankcji na Rosję, gdyż te dotykają zwykłych Rosjan. Według reportera Witolda Szabłowskiego był to dowód na „ustawkę” rosyjskich służb specjalnych: „choć krytykuje Putina, zaskakująco dobrze wpisuje się w linię Kremla”[32][33].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Журналистка и выпускница КубГУ вышла с пацифистским плакатом во время прямого эфира новостей на Первом канале [online], Yuga.ru [dostęp 2022-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-14] (ros.).
  2. a b c tas/kg, mtom: W rządowej telewizji zaprotestowała przeciwko wojnie. Kim jest Marina Owsiannikowa. TVN24, 15 marca 2022. [dostęp 2022-03-16]. (pol.).
  3. МВД объявило в розыск экс-редактора Первого канала Овсянникову. TASS, 2022-10-03. [dostęp 2023-07-25]. (ros.).
  4. a b Wiktoria Bieliaszyn: Była putinowska dziennikarka: Koledzy rano podpisywali petycje w obronie Nawalnego, a wieczorem robili materiały o zgniłym Zachodzie. wyborcza.pl, 2023-03-11. [dostęp 2023-03-11]. (pol.).
  5. a b c d e Илья Азар, «Когда начинается «Время», многие коллеги выключают звук» Интервью Марины Овсянниковой, которая ворвалась в прямой эфир Первого канала с плакатом про Украину [online], Nowaja gazieta, 19 marca 2022 [dostęp 2022-03-20] (ros.).
  6. a b Jej protest widziała dziś cała Rosja. Oto jej manifest słowo w słowo [online], oko.press, 14 marca 2022 [dostęp 2022-03-14].
  7. a b c d Wiktoria Bieliaszyn, Marina Owsiannikowa, która zaprotestowała w rosyjskiej telewizji: Proszę przekazać Polakom, że nie jestem fejkiem [online], wyborcza.pl, 21 marca 2022 [dostęp 2022-03-21].
  8. State TV protester tells Russians: open your eyes to Ukraine war propaganda, „Reuters”, 16 marca 2022 [dostęp 2022-03-19] (ang.).
  9. a b Андрей Абрамянц, Марина Ткачук: „Если футбол может оторвать мужчину от оружия – это замечательно!” [online], Yuga.ru, 12 sierpnia 2002 [dostęp 2022-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-14].
  10. Kamila Wronowska, Dziennikarka, która zasłynęła protestem w rosyjskiej telewizji, została korespondentką „Die Welt” [online], PAP, 11 kwietnia 2022.
  11. Даниил Сотников: Марина Овсянникова покинула немецкий телеканал Welt. 2022-07-03. [dostęp 2023-02-09]. (ros.).
  12. Marina Owsiannikowa odnalazła się w Paryżu. W ucieczce z Rosji pomogli Reporterzy bez Granic. [w:] 2023-02-13 [on-line]. Press. [dostęp 2023-03-11]. (pol.).
  13. HRF Announces the 2022 Havel Prize Laureates. Human Rights Foundation, 2022-05-03. (ang.).
  14. ‘They’re lying to you’: Russian TV employee interrupts news broadcast [online], the Guardian, 14 marca 2022 [dostęp 2022-03-14] (ang.).
  15. Редактор Первого канала Марина Овсянникова ворвалась в прямой эфир с плакатом «Остановите войну, вам здесь врут» [online], The Insider [dostęp 2022-03-14] (ros.).
  16. Russian state TV editor interrupts live news broadcast with anti-war message [online], Meduza [dostęp 2022-03-14] (ang.).
  17. a b Valeriya Safronova, A Russian TV worker who protested the war on a live broadcast is fined., „The New York Times”, 15 marca 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-03-19] (ang.).
  18. Employee bursts onto live Russian state TV to decry war and ‘propaganda’, „The Washington Post, ISSN 0190-8286 [dostęp 2022-03-14] (ang.).
  19. a b Rosyjska dziennikarka usłyszała wyrok za protest na wizji. Ukraiński polityk podejrzewa „ustawkę” [online], Onet Kultura, 15 marca 2022 [dostęp 2022-03-16] (pol.).
  20. Aleksander Gurgul, Owsiannikowa do Rosjan: „Otwórzcie oczy na propagandę wokół wojny na Ukrainie, nie bądźcie zombi!” [online], wyborcza.pl, 16 marca 2022 [dostęp 2022-03-17].
  21. a b Charles Riley, CNN Business, The journalist who protested on Russian state TV says it was 'impossible to stay silent’ [online], CNN [dostęp 2022-03-17].
  22. Сеть бурно отреагировала на протестную акцию Марины Овсянниковой// Delfi/Deutsche Welle.
  23. Wacław Radziwinowicz: Natalia Gorbaniewska byłaby dumna z Mariny Owsiannikowej. Gazeta Wyborcza, 15 marca 2022. [dostęp 2022-03-16]. (pol.).
  24. Macron ma sposób na osłabienie propagandy Putina? Jest oferta dla rosyjskich dziennikarzy [online], naTemat.pl [dostęp 2022-03-18] (pol.).
  25. a b Christina Hebel, Interview with Russian TV Protester Marina Ovsyannikova: “I’m Enemy No. 1 Here Now”, „Der Spiegel”, 17 marca 2022, ISSN 2195-1349 [dostęp 2022-03-18] (ang.).
  26. Akcja Mariny Owsiannikowej w telewizji to ustawka? Tak twierdzi poseł z partii Zełenskiego [online], Press.pl [dostęp 2022-03-16] (pol.).
  27. a b Barbara Erling, Bieliaszyn z „GW”: Owsiannikowa z plakatem „No war” miała czyste intencje [online], Press.pl, 18 marca 2022 [dostęp 2022-03-18] (pol.).
  28. «Все без исключения понимают, что врут» «Медуза» рассказывает историю Марины Овсянниковой, вышедшей с антивоенным плакатом в эфир Первого канала. Бонус: что на канале происходит из-за войны [online], Meduza, 15 marca 2022 [dostęp 2022-03-19] (ros.).
  29. Russia’s state TV hit by stream of resignations, „BBC News”, 16 marca 2022 [dostęp 2022-03-18] (ang.).
  30. Giulia Carbonaro, Russian news presenter praised by Putin resigns, flees country [online], Newsweek, 15 marca 2022 [dostęp 2022-03-18] (ang.).
  31. Natalia Sindejewa, «Хватит смертей, хватит злобы, хватит крови, всего этого хватит и нам, и нашим детям» Обращение Натальи Синдеевой к Тине Канделаки, Маргарите Симоньян и Марии Захаровой [online], Nowaja gazieta, 20 marca 2022 [dostęp 2022-03-20] (ros.).
  32. Wystąpienie telewizyjne Mariny Owsiannikowej ustawką? Tak nadal twierdzi Witold Szabłowski [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  33. Magdalena Drozdek, Rosyjska dziennikarka żali się na sankcje. Szabłowski: „nic innego, jak ustawka rosyjskich służb” [online], teleshow.wp.pl, 29 marca 2022 [dostęp 2022-03-30] (pol.).