Przejdź do zawartości

Michał Zdzichowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Zdzichowski
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1884
Podubiś

Data i miejsce śmierci

28 sierpnia 1962
Toruń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Wyższa Szkoła Artylerii

Stanowiska

szef sztabu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Oficer Orderu Palm Akademickich (Francja) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Michał Zdzichowski (ur. 3 czerwca 1884[a] w majątku Podubiś w guberni kowieńskiej[1][b], zm. 28 sierpnia 1962 w Toruniu) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1905–1907 był słuchaczem Aleksiejewskiej Szkoły Wojskowej(inne języki) w Moskwie[2]. 14 czerwca 1907 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 24 marca 1906 i wcielony do 16 Brygady Artylerii w Wołkowysku. W szeregach tej brygady, a od 1915 - 11 Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Ciężkiej, walczył na frontach I wojny światowej[3]. Awansował na sztabskapitana i kapitana[3].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centralnym Obozie Szkół Podoficerskich Artylerii w Toruniu, a jego oddziałem macierzystym był 18 Pułk Artylerii Polowej[4]. Pod koniec tego roku został wyznaczony na stanowisko zastępcą dowódcy Centralnego Obozu Szkół Podoficerskich Artylerii, a następnie pomocnikiem komendanta obozu i dyrektorem nauk[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 62. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. W tym samym roku został przydzielony z macierzystego 18 pap do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu na stanowisko komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii[7][8]. W marcu 1926 został przeniesiony do 8 Pułku Artylerii Ciężkiej w Toruniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. W sierpniu tego roku został przeniesiony do 10 Pułku Artylerii Polowej w Łodzi na stanowisko dowódcy pułku[10][11][12]. 1 stycznia 1928 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 5. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[14]. We wrześniu 1939 został powołany do służby czynnej i wyznaczony na stanowisko dowódcy Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej nr 9 w Brześciu nad Bugiem[15][16]. W latach 1946–1949 był szefem sztabu Centrum Wyszkolenia Artylerii, a następnie Wyższej Szkoły Artylerii w Toruniu[17]. W 1949 został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Artylerii nr 2 w Olsztynie[18]. Zmarł 28 sierpnia 1962. Został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Toruniu.

Był żonaty z Lucyllą z Iwanowiczów (1887–1958).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
rosyjskie
  1. W ewidencji Wojska Polskiego podawano datę „22 maja”, natomiast Artur Kuprianis podał datę 3 czerwca. Porównanie obu dat wskazuje na to, że 22 maja jest datą z kalendarza juliańskiego, a 3 czerwca datą z kalendarza gregoriańskiego. Zobacz daty nowego i starego porządku.
  2. Wg Artura Kuprianisa urodził się w Szyło-Podubis na Litwie Kowieńskiej

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-01]..
  2. Kuprianis 2010 ↓, s. 166.
  3. a b c d e f Здзиховский Михаил. [w:] Памяти героев Великой войны 1914–1918 [on-line]. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-03-11]. (ros.).
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 303.
  5. Kuprianis 2010 ↓, s. 193.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 188.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 749, 814, 1525.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 670, 737, 1385.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 82.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 269.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384, 448.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 175, 678.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 2.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
  15. Głowacki 1986 ↓, s. 233.
  16. Wróblewski 1986 ↓, s. 19, 190.
  17. Ponichtera, Tomczak i Wyszyński 1992 ↓, s. 232, 238, 458.
  18. Ponichtera, Tomczak i Wyszyński 1992 ↓, s. 109.
  19. M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 88 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych za zasługi w służbie wojskowej”.
  20. M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 386.
  21. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 175.
  22. a b Kuprianis 2010 ↓, s. 218.
  23. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]