Michał Rogalski (badmintonista)

Michał Rogalski

Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1987 Wrocław
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	194 cm
Uchwyt	praworęczny
Dorobek medalowy
Reprezentacja Polska Drużynowe mistrzostwa Europy srebro Warszawa 2010 Mistrzostwa Polski złoto Lubin 2018 gra pojedyncza srebro Białystok 2013 gra pojedyncza srebro Białystok 2014 gra pojedyncza srebro Gniezno 2019 gra pojedyncza brąz Słupsk 2008 gra podwójna brąz Suwałki 2009 gra podwójna brąz Słupsk 2011 gra podwójna brąz Białystok 2012 gra pojedyncza brąz Białystok 2012 gra podwójna brąz Białystok 2013 gra podwójna brąz Sobótka 2015 gra pojedyncza

Michał Rogalski (ur. 23 czerwca 1987 we Wrocławiu) – polski badmintonista, srebrny medalista drużynowych mistrzostw Europy, wielokrotny medalista mistrzostw Polski.

Jest wychowankiem UKS 2 Sobótka (trener Jerzy Leszczyński). Był zawodnikiem SKB Suwałki, LKS Technik Głubczyce, Hubala Białystok.

Zawody mistrzowskie

Rok	Zawody	Miejscowość	Konkurencja	Runda	Przeciwnik	Wynik
2014	Mistrzostwa Europy	Kazań	Gra pojedyncza	1. runda	Samuel Calì	21–6, 21–9
				2. runda	Jan Ø. Jørgensen [1]	19–21, 10–21
	Mistrzostwa świata	Kopenhaga	Gra pojedyncza	1. runda	Wang Zhengming [6]	15–21, 12–21
2015	Igrzyska europejskie	Baku	Gra pojedyncza	Faza grupowa	Uładzisłau Kusznir	21–8, 21–9
					Luka Wraber [6]	21–16, 21–16
					Reinis Krauklis	21–16, 21–9
				1/8 finału	Yuhan Tan	11–21, 16–21
	Mistrzostwa świata	Dżakarta	Gra pojedyncza	1. runda	Kenichi Tago	22–20, 21–12
				2. runda	Hu Yun [13]	19–21, 10–21
2016	Mistrzostwa Europy	La Roche-sur-Yon	Gra pojedyncza	1. runda	Władimir Malkow	21–16, 12–21, 16–21
2017	Mistrzostwa Europy	Kolding	Gra pojedyncza	1. runda	Marius Myhre	2–1 (Michał się poddał)
2018	Mistrzostwa Europy	Huelva	Gra pojedyncza	1. runda	Wolny los
				2. runda	Jan Ø. Jørgensen	9–21, 15–21
2019	Igrzyska europejskie	Mińsk	Gra pojedyncza	Faza grupowa	Mark Caljouw [3]	18–21, 14–21
					Bernardo Atilano	21–18, 21–19
					Cristian Savin	21–16, 21–1
				1/8 finału	Brice Leverdez	16–21, 21–16, 16–21
	Mistrzostwa świata	Bazylea	Gra pojedyncza	1. runda	Zvonimir Đurkinjak	19–21, 20–22

W kadrze reprezentacji Polski na turnieju mistrzowskim zadebiutował w 2008 roku w Almere. Został powołany na ten turniej, lecz nie wystąpił w żadnym meczu. Ostatecznie reprezentacja Polski zajęła czwartą pozycję po porażce w meczu o trzecie miejsce z reprezentacją Niemiec. Dwa lata później podczas drużynowych mistrzostw Europy w Warszawie wystąpił w dwóch meczach fazy grupowej: z reprezentacją Litwy oraz Austrią. W pierwszym z nich pokonał Klaudijusa Kašinskisa 22–20, 21–8, natomiast w drugim przegrał z Davidem Obernorstererem 18–21, 15–21. Koniec końców zdobył srebrny medal, będąc jednym z zawodników reprezentacji Polski na tych zawodach. W 2011 roku wystąpił na mistrzostwach Europy drużyn mieszanych w Amsterdamie w jednym meczu rywalizacji grupowej z reprezentacją Białorusi. Pokonał wówczas Jauhiena Jakauczuka 19–21, 24–22, 21–12. W ćwierćfinale Polacy przegrali z Duńczykami 0–3.

Pierwszymi indywidualnymi mistrzostwami Michała były mistrzostwa Europy w 2014 roku w Kazaniu. W pierwszej rundzie pokonał Maltańczyka Samuela Calego 21–6, 21–9, lecz w drugiej – przegrał z rozstawionym z numerem pierwszym Duńczykiem Janem Østergaardem Jørgensenem 19–21, 10–21. Tego samego roku zadebiutował również na mistrzostwach świata w Kopenhadze, przegrywając w pierwszej rundzie z reprezentantem Chin, Wangiem Zhengmingiem 15–21, 12–21.

W 2015 roku był w składzie reprezentacji Polski podczas mistrzostw Europy drużyn mieszanych rozegranych w Leuven. W meczu fazy grupowej przeciwko reprezentacji Holandii przegrał z Erikiem Pangiem 21–14, 13–21, 18–21. W drugim grupowej potyczce przeciwko Danii Michał nie wystąpił, a reprezentacja Polski skończyła zawody, zajmując ostatnie, trzecie miejsce po dwóch porażkach 0–5. W czerwcu tego samego roku wziął udział w igrzyskach europejskich w Baku. W rundzie grupowej odniósł trzy zwycięstwa, pokonując kolejno: Białorusina Uładzisłaua Kusznira 21–8, 21–9, Austriaka Lukę Wrabera 21–16, 21–16 oraz Łotysza Reinisa Krauklisa 21–16, 21–9. Tym samym zajął pierwsze miejsce w grupie, co dało awans do 1/8 finału, w którym uległ Belgowi Yuhanowi Tanowi 11–21, 16–21. Podczas sierpniowych mistrzostw świata w Dżakarcie wygrał w pierwszej rundzie z Japończykiem Kenichim Tago 22–20, 21–12, lecz w drugiej rundzie lepszy okazał się Hu Yun reprezentujący Hongkong 18–21, 21–13, 13–21.

Na początku 2016 roku reprezentował Polskę na drużynowych mistrzostwach Europy w Kazaniu, występując w każdym meczu drużyny. W fazie grupowej pokonał kolejno: Norwega Torjusa Flåttena 21–12, 21–14, Belga Maxime’a Moreelsa 21–14, 22–20, Włocha Giovanniego Greco 21–14, 14–21, 21–15 oraz Hiszpana Luísa Enriqua Peñalvera 21–7, 18–21, 23–21. Wszystkie spotkania zostały wygrane przez reprezentację Polski, przez co zajęli pierwsze miejsce w grupie i awansowali do ćwierćfinału. Tam jednak przegrali z reprezentacją Anglii, a Michał uległ Toby’emu Penty’emu 17–21, 17–21. Pod koniec kwietnia wystąpił również na mistrzostwach Europy w La Roche-sur-Yon, lecz w pierwszej rundzie przegrał z Rosjaninem Władimirem Malkowem 21–16, 12–21, 16–21 i odpadł z dalszej rywalizacji gry pojedynczej.

W lutym 2017 roku wziął udział na mistrzostwach Europy drużyn mieszanych rozegranych w Lubinie. W fazie grupowej Michał przegrał pierwsze spotkanie z Hiszpanem Pablo Abiánem 21–19, 9–21, 14–21, a w drugim nie wystąpił. Mimo to Polacy awansowali do ćwierćfinału z drugiego miejsca, w którym przegrali z reprezentacją Niemiec. Michał przegrał w tym meczu z Markiem Zwieblerem 19–21, 14–21. W kwietniu podczas mistrzostw Europy w Koldingu skreczował w pierwszej rundzie przeciwko Norwegowi Mariusowi Myhre na początku meczu.

Następnego roku podczas drużynowych mistrzostw Europy w Kazaniu wygrał trzy mecze grupowe: z Włochem Rosario Maddalonim 21–15, 18–21, 21–14, Portugalczykiem Duarte Nuno Anjo 21–8, 21–12 oraz Czechem Adamem Mendrekiem 21–18, 21–13. W grupie zajęli pierwsze miejsce i awansowali do ćwierćfinału, którym zmierzyli się z reprezentacją Anglii. W grze pojedynczej Michał przegrał z Rajivem Ousephem 11–21, 14–21, a reprezentacja Polski uległa Anglikom 0–3, odpadając z dalszej rywalizacji. W kwietniu tego samego roku wystąpił także na mistrzostwach Europy w Huelvie. W pierwszej rundzie otrzymał wolny los, lecz w 1/16 finału przegrał z Duńczykiem Janem Østergaardem Jørgensenem 9–21, 15–21.

Pod koniec czerwca 2019 roku wziął udział na igrzyskach europejskich w Mińsku w grze pojedynczej. Po zwycięstwach w fazie grupowej z Mołdawianinem Cristianem Savinem 21–16, 21–1 i Portugalczykiem Bernardo Atilano 21–18, 21–19 oraz porażce Holendrem Markiem Caljouwem 18–21, 14–21 awansował z drugiego miejsca do 1/8 finału. Tam przegrał z rozstawionym z numerem czwartym Francuzem Bricem Leverdezem 16–21, 21–16, 16–21. Podczas sierpniowych mistrzostw świata w Bazylei przegrał w pierwszej rundzie z Chorwatem Zvonimirem Đurkinjakiem 19–21, 20–22.

W 2020 roku wystąpił na drużynowych mistrzostwach Europy w Liévinie. W fazie grupowej rozegrał dwa spotkania: z Nhatem Nguyenem, reprezentującym Irlandię, oraz Austriakiem Luką Wraberem. W obu przypadkach skreczował na początku meczu. W klasyfikacji grupy reprezentacja Polski zajęła czwarte miejsce i odpadła z dalszej rywalizacji.

Osiągnięcia

Gra pojedyncza

• Finał w Victor Slovak Open 2013
• Finał w Wilson Hellas International 2014
• Finał w Bulgarian Eurasia Open 2014
• Zwycięstwo w Polish International 2014
• Finał w Yonex Lithuanian International 2018

Gra podwójna

• Finał w Banuinvest International Championships 2008 (z Łukaszem Moreniem)
• Finał w Hellas Open 2018 (z Adrianem Dziółko)

Bibliografia

• Michał Rogalski na stronie BWF (ang.)
• Michał Rogalski na stronie tournamentsoftware.com (ang.)