OKl11
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1904–1918 |
| Układ osi |
1'C1' |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
54,2 t |
| Masa służbowa |
59,7 t |
| Długość z tendrem |
15 935 mm |
| Wysokość |
4570 mm |
| Rozstaw osi skrajnych |
8030 mm |
| Średnica kół napędnych |
1614 mm |
| Średnica kół tocznych |
870 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
15 atm |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
138,50 m² |
| Powierzchnia rusztu |
3,00 m² |
| Średnica cylindra |
690/450 mm |
| Skok tłoka |
632 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
80 km/h |
OKl11 – polskie oznaczenie austriackiego parowozu serii kkStB 129 o układzie osi 1'C1'. Parowóz wykorzystywał parę nasyconą i silnik sprzężony. Zbudowano 239 lokomotyw tej serii. W okresie międzywojennym na PKP pracowało 11 maszyn tej serii
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Karl Gölsdorf: Lokomotivbau in Alt-Österreich 1837–1918. Wien: Verlag Slezak, 1978. ISBN 3-900134-40-5.
- Helmut Griebl, Josef Otto Slezak, Hans Sternhart: BBÖ Lokomotiv-Chronik 1923–1938. Wien: Verlag Slezak, 1985. ISBN 3-85416-026-7.
- Heribert Schröpfer: Triebfahrzeuge österreichischer Eisenbahnen - Dampflokomotiven BBÖ und ÖBB. Düsseldorf: Alba, 1989. ISBN 3-87094-110-3.
- Johann Stockklausner: Dampfbetrieb in Alt-Österreich. Wien: Verlag Slezak, 1979. ISBN 3-900134-41-3.
- Johann Blieberger, Josef Pospichal: Enzyklopädie der kkStB-Triebfahrzeuge, Band 1. Die Reihen 1 bis 228. bahnmedien.at, 2008. ISBN 978-3-9502648-0-7.